Πέμπτη, Δεκεμβρίου 19, 2013

Λατέρνας επάνοδος

Έχω ελεεινολογήσει παλιότερα σε τούτο το μπακαλοτέφτερο τους γυρολόγους της λατέρνας, ανθρώπους που προσπαθούν να βγάλουν ζητιανομεροκάματο βγάζοντας βόλτα στους δρόμους της Αθήνας, είτε στην Ομόνοια είτε στη Διον. Αρεοπαγίτου, σάμπως γιαγιά σε αναπηρικό καροτσάκι, παμπάλαιες σαραβαλιασμένες λατέρνες που δεν παράγουν σχεδόν ούτε νότα, ξομπλιασμένες δίκην Επιταφίου με φωτογραφίες του Βασίλη Αυλωνίτη και του Μίμη Φωτόπουλου από την ταινία Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο, και εκλιπαρώντας τους διαβάτες με τα λόγια "για την παράδοσή μας, βρε παιδιά!", την ίδια ώρα που στο πίσω μέρος της λατέρνας έχουν κι ένα τρανζιστοράκι για ψυχαγωγία τις ώρες που δεν κινείται τίποτα. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;

Οποία χαρά ένιωσα λοιπόν, όταν ανακάλυψα στο διαδικτυακό τηλεοπτικό κανάλι destv.tv, που μου το αποκάλυψε ένα άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου (με ελαφρώς υπερφίαλο τίτλο, είναι αλήθεια) στο Protagon, ένα ρεπορτάζ που παρουσιάζει έναν Έλληνα στη Χαλκιδική ο οποίος κατασκευάζει καινούργιες λατέρνες, και μάλιστα γυρεύει, όπως λέει, και καινούργιες μουσικές. Επιτέλους, και εύγε!

Δευτέρα, Οκτωβρίου 28, 2013

Κεραυνοί Βαρθολομαίου στο Αγ. Ορος

Η Καθημερινή, Κυριακή 27 Οκτ. 2013
Οξύς για την υπόθεση Βατοπεδίου, τις συμπλοκές μοναχών στη Μονή Εσφιγμένου και τη ρωσική διείσδυση.
Του Σταύρου Τζίμα
Η ατμόσφαιρα στη Διπλή Σύναξη της Ιεράς Κοινότητος στις Καρυές για την επέτειο της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την ενσωμάτωση του Αγίου Ορους στο ελληνικό κράτος (1913) κάθε άλλο πανηγυρική, όπως θα άρμοζε στο πνεύμα της ημέρας, ήταν την περασμένη Κυριακή, παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου. Η διαμάχη με την πολιτεία για τη φορολογία των εκτός Αθω ακινήτων των μονών έκανε βαρύ το κλίμα, καθώς μάλιστα το επίσημο ελληνικό κράτος απουσίαζε – όχι με δική του ευθύνη.

Ουδείς, ωστόσο, φανταζόταν αυτό που θα ακολουθούσε. Με το που ξεκίνησε την ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης, «άστραψε και βρόντηξε». Ηγούμενοι και εκπρόσωποι των μοναστηριών παρακολουθούσαν, αμήχανοι στην πλειοψηφία τους, τον πνευματικό τους ηγέτη να απευθύνεται προς το ανώτατο διοικητικό όργανο της μοναστικής πολιτείας «άνευ περιστροφών, ως πατήρ προς τέκνα, εν πνεύματι και αληθεία, εν ειλικρινεία και εντιμότητι», προβαίνοντας «εις ωρισμένας διαπιστώσεις και πατρικάς οφειλετικάς προτροπάς ενώπιος ενωπίω» και να εξαπολύει κεραυνούς: για το Βατοπέδι, την Εσφιγμένου, αλλά και για τη ρωσική διείσδυση...

«...Εφιστώμεν την προσοχήν πάντων, ίνα μη έχωμεν αναρχικάς εκφάνσεις, ως αι προ δύο περίπου μηνών, “διά ροπάλων και ξύλων” και συγχρόνων τεχνικών “όπλων”, προσελθόντων έξωθεν της θείας ταύτης παρεμβολής...», είπε αναφερόμενος στα κωμικοτραγικά γεγονότα με συμπλοκές μοναχών, μπουλντόζες και βόμβες μολότοφ, που διαδραματίστηκαν στο κονάκι της ζηλωτικής Ιεράς Μονής Εσφιγμένου στις Καρυές. Ο κ.κ. Βαρθολομαίος ήταν ιδιαίτερα οξύς απέναντι στους Ζηλωτές της Εσφιγμένου, αλλά τα «σκάγια» του πήραν και την ελληνική πολιτεία. «Αρατε πύλας, εξέλθετε και απέλθετε», αξίωσε από τους αυτοεγκλείστους Εσφιγμενίτες, ενώ έκανε λόγο για «φαινόμενα επιλεκτικής τηρήσεως της νομιμότητος υπό των εντεταλμένων και τεταγμένων εις την διασφάλισιν της τάξεως κρατικών οργάνων», τα οποία αποφεύγουν να υλοποιήσουν βιαίως τις δικαστικές και πατριαρχικές αποφάσεις για απομάκρυνση των φανατικών ζηλωτών από την Εσφιγμένου, το κονάκι της στις Καρυές και τον Αθω.

Δεν ήταν τυχαία, σημείωναν στην «Κ» θρησκευτικές πηγές που γνωρίζουν άριστα τα τεκταινόμενα στο Αγιον Ορος, η σφοδρότητα με την οποία επετέθη στους Ζηλωτές ο Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Το Φανάρι παρακολουθεί με μεγάλη ανησυχία τη ραγδαία εξάπλωση του θρησκευτικού φανατισμού στον Αθω, που με πυρήνα την Εσφιγμένου, επεκτείνεται σε κελιά φτωχών μοναχών και περνάει τις μάντρες των μοναστηριών, ενώ ενισχύεται υλικά και πολιτικά από ισχυρούς κύκλους παλαιοημερολογιτών στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ και στη Ρωσία. Αίσθηση επ’ αυτού προκάλεσε η απουσία του ηγουμένου και του εκπροσώπου μιας άλλης μονής, της Κωνσταμονίτου, από την πανηγυρική συνεδρίαση της Ιεράς Κοινότητας παρουσία του Πατριάρχη. Οι γνωρίζοντες στις Καρυές κάνουν λόγο για «δεύτερη Εσφιγμένου», μολονότι μνημονεύει ακόμη τον Πατριάρχη, καθώς η μονή εμφανίζει ροπή προς τον ζηλωτισμό και μάλιστα είχε αντιδράσει σφόδρα στην απόφαση του Πατριαρχείου και της Ιεράς Κοινότητος να διορίσει νέα αδελφότητα Εσφιγμενιτών στη θέση της παλαιάς, την οποία κήρυξε σχισματική.

Εκεί που «πάγωσαν», όμως, ηγούμενοι και αντιπρόσωποι ήταν όταν τον άκουσαν να λέει για το «έτερον λυπηρόν πρόβλημα, εξελισσόμενον, είναι το, διά της εις δίκην παραπομπής, διά εκ προθέσεως πράξεις “κακουργηματικής” βαρύτητος, καθηγουμένου εκ των πρώτων Ιερών Μονών του Αγίου Ορους και μοναχού συνεργάτου αυτού». Ποιο ήταν αυτό; Το Βατοπέδι και οι περιπέτειες του ηγουμένου του. «Οι ειρημένοι (σ.σ.: δεν κατονόμασε, αλλά φωτογράφισε τον ηγούμενο και τον μοναχό του Βατοπεδίου) κατά το κατηγορητήριον παραπεμπτικόν βούλευμα, εκινήθησαν αξιοποίνως εις πολυπράγμονας πρωτοβουλίας και ενεργείας πέραν και επί υπερβάσει των μοναχικών καθηκόντων αυτών, διά τα οποία εγκατελείψατε οι τον τόπον της Θεομήτορος οικούντες τον κόσμον και τα του κόσμου. Ο διασυρμός τον οποίον υφίσταται ο Ιερός Τόπος εξ αιτίας των, επί σειράν ετών, είναι μέγας... Φαίνεται ότι ο πειρασμός της εκκοσμικεύσεως προσβάλλει καί τινας των Αγιορειτών αδελφών και πρέπει να τονισθή και να επισημαίνηται συνεχώς και επανειλημμένως η διαφορετική αποστολή τού μοναχού ίνα μη μετατρέπεται ούτος από ανθρώπου προσευχής και αφιερώσεως εις απλούν κοινωνικόν εργάτην ή –όπερ χείρον– και επιχειρηματίαν».

Το σοκ ήταν ισχυρό για όσους παρευρίσκοντο στη Σύναξη, καθώς στην αγιορείτικη κοινωνία είχε εδραιωθεί η πεποίθηση ότι τόσο για το Φανάρι όσο και για τη μοναστική πολιτεία το θέμα του Βατοπεδίου έχει κλείσει, πολύ περισσότερο που ο ίδιος ο κ. Βαρθολομαίος έχει ήδη άρει από τον κ. Εφραίμ το μέτρο της αφαίρεσης του δικαιώματος άσκησης διοικητικών καθηκόντων που του είχε επιβάλει. Μάλιστα, αμέσως μετά τη Σύναξη κατεβλήθη προσπάθεια από κύκλους της Κοινότητος, αλλά και του Πατριαρχείου, να μη «βγει» από τις Καρυές το περιεχόμενο της ομιλίας του κ.κ. Βαρθολομαίου ή, έστω, να κοινοποιηθεί αργά τη νύχτα. Οπερ και εγένετο, με τη διαφορά ότι πρόλαβαν και την ανάρτησαν στην ιστοσελίδα τους οι της νόμιμης εσφιγμενίτικης αδελφότητας και έτσι «εξήλθε» του Αθω, προκαλώντας αίσθηση στον κόσμο των πιστών.

Πηγές προσκείμενες στο Φανάρι ερμήνευαν την ευθεία επίθεση στον κ. Εφραίμ ως μήνυμα ότι «δεν μπορείς να οδεύεις προς το δικαστήριο με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος και ταυτόχρονα να παραμένεις ηγούμενος στην δεύτερη τη τάξει μονή». Ο ίδιος ο κ. Εφραίμ, πάντως, αποχώρησε κατηφής από τις Καρυές, ενώ με καθυστέρηση τεσσάρων ημερών, η Μονή Βατοπεδίου ανάρτησε στην ιστοσελίδα της ανακοίνωση, στην οποία δηλώνει «την πίστη και την αγάπη της στην Μητέρα Εκκλησία, αλλά και την αφοσίωσή της προς το σεπτό πρόσωπο του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου...». Ειρωνεία. Μία ημέρα πριν ο Πατριάρχης τού τα «ψάλει», ο κ. Εφραίμ είχε στείλει την περίφημη βυζαντινή χορωδία του Βατοπεδίου να του ψάλει θρησκευτικούς ύμνους στο γεύμα που του παρέθεσε στο κελί Μπουραζέρι, στις Καρυές, η Ιερά Κοινότητα.

«Ρώσοι - Ουκρανοί» 

Ο κ.κ. Βαρθολομαίος μπορεί να μη συμπεριέλαβε στο πρόγραμμα των επισκέψεών του το Βατοπέδι, πήγε όμως στην Ιερά Μονή Παντελεήμονος, όπου μαίνεται ο ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών για την «κυριαρχία» στο μοναστήρι, με φόντο την ποικιλότροπη ρωσική «διείσδυση» στον Αθω. Και δεν το έπραξε τυχαία, όπως ανέφεραν άνθρωποι του περιβάλλοντός του και όπως φάνηκε από την ομιλία του: «Δεν πρέπει να γίνει το Ορος το Αγιον τόπος συγκεντρώσεως προσώπων εμφορουμένων υπό εθνοφυλετικών αντιλήψεων, τα οποία θα επεθύμουν να καταστήσουν τον Ιερόν τούτον Τόπον κέντρο εθνοφυλετικών ανταγωνισμών και συγκρούσεων. Πρέπει να παραμείνει τόπος ησυχαστικός, όπου λατρεύεται ο Θεός υπό πάντων των μοναχών και των προσκυνητών χωρίς τοπικιστικάς προτιμήσεις και συσπειρώσεις», είπε απευθυνόμενος στην αδελφότητα, στην οποία δεν υπάρχει ούτε ένας Ελληνας μοναχός, πλην των Σλάβων και στέλνοντας μήνυμα στη Μόσχα ότι στον ορθόδοξο Αθω δεν μπορεί και δεν πρέπει να υπάρξουν «εθνικά καθαρά» μοναστήρια.

Πέμπτη, Αυγούστου 22, 2013

Love means never having to say you're sorry

Συγνωμολογία ενέσκηψε τις τελευταίες μέρες με αφορμή το τιτίβισμα της Λένας Διβάνη για τους ελεγκτές και τους τζαμπατζήδες, αναφορικά με το επεισόδιο όπου ο νεαρός (οι περισσότεροι --και η ίδια η Λ. Διβάνη-- τον βάφτισαν "παιδί", αν και σ' έναν 18-19χρονο συνήθως λέμε "τώρα είσαι πια άντρας", και το χαίρεται· αν απευθυνθείς σ' έναν 18-19χρονο αποκαλώντας τον παιδί, θα του ανάψουν τα λαμπάκια και θα σε κατηγορήσει, δικαίως, στην καλύτερη περίπτωση για πατερναλιστική αφ' υψηλού συγκατάβαση και στη χειρότερη για ευθεία προσβολή της ενήλικης προσωπικότητάς του) έχασε τη ζωή του καθώς έπεσε στο κράσπεδο του δρόμου πηδώντας --ή σπρωγμένος-- από το τρόλεϊ, μετά τον διαπληκτισμό-συμπλοκή του μ' έναν ελεγκτή επειδή δεν είχε ακυρώσει εισιτήριο.

Αρθρογράφοι του ιντερνετίου ζήτησαν από τη Λ. Διβάνη να ζητήσει συγνώμη, και της προσήψαν ότι έγραψε άρθρο όπου υπερασπίστηκε τον εαυτό της και το τιτίβισμά της με πλήθος λέξεων, ενώ μία λέξη θα είχε αρκέσει: ΣΥΓΝΩΜΗ. Αναπτύχτηκαν θεωρίες για το πόσο δύσκολο είναι, τελικά, να ζητήσει ένας άνθρωπος συγνώμη, με παραδείγματα μάλιστα αντλημένα ακόμη και από τη σφαίρα της ορθογραφίας! (πώς λέμε "συγνώμη, έγραψα από άγνοια την τάδε λέξη λάθος";)

Η απαίτηση συγνώμης ακολουθεί την εξής διαδικασία: Εγώ-εμείς οι ομοφρονούντες θεωρώ/ούμε ότι είχες απόλυτα λάθος, ότι υπήρξες τραγική, και σου το γράψαμε σε όλους τους τόνους. Το ότι εσύ δεν το παραδέχεσαι δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι δεν τολμάς να ζητήσεις συγνώμη, ότι σου λείπει το ψυχικό μεγαλείο ή απλώς η ευθύτητα, η ντομπροσύνη. Την περίπτωση να μην έχεις πειστεί και γι' αυτό να επιμένεις στην άποψή σου, δεν σ' την αναγνωρίζουμε. Όσο γι' αυτούς που σε υποστηρίζουν (αλήθεια, κι αυτοί από κακώς εννοούμενο εγωισμό κινούνται; μα αυτοί δεν είχαν εκτεθεί αρχικά), εεε... τέλος πάντων, επιστρέφουμε σε σένα: ζήτα επιτέλους βρε παιδί μου μια συγνώμη, ας είναι και ανειλικρινής, πώς αλλιώς θα αποκατασταθεί η τάξη; πώς θα επέλθει η κάθαρση; τόσο κοινό σε παρακολουθεί με αγωνία (και λαχτάρα)!

--Το ίδιο δεν ζητούσε και η εθνικοφροσύνη από τους κομουνιστές; Μια δήλωση μεταμέλειας· κι αυτοί δεν είχαν το θάρρος να τη δώσουν, από γαϊδουρινό πείσμα... Το ίδιο δεν ζητούσαν και οι Κοκκινοφρουροί της Πολιτιστικής Επανάστασης; Μιαν "αυτοκριτική"...

Κυρίες και κύριοι αρθρογράφοι και opinion makers του κυβερνοχώρου, υποψήφιοι πολιτευτές/τριες και μη, η συγνώμη δεν έχει κανένα νόημα όταν επιβάλλεται στανικά από μια πλειοψηφία (αν είναι κιόλας πλειοψηφία). Πώς είστε τόσο σίγουρες/οι ότι η γυναίκα αυτή δεν επιμένει ειλικρινά, και όχι από κακώς εννοούμενο εγωισμό, στη δική της άποψη; Ποιες είναι οι αποδείξεις σας γι' αυτό; Υπάρχει κάποιο λεξικό, κάποια βίβλος, κάποιος τυφλοσούρτης στον οποίο μπορούμε να ανατρέξουμε για να μάθουμε ποια είναι η σωστή άποψη για ένα θέμα σαν κι αυτό; Αφού δεν υπάρχει, τι νόημα έχει να πιέζετε τον άλλον να ζητήσει συγνώμη; Τι αξία έχει μια συγνώμη που δίνεται υπό την απειλή του εξοστρακισμού και της κατακραυγής, και πόσο αυτή η διαδικασία μοιάζει με οχλοκρατικό δικαστήριο, παρά τους ηθικολογικούς κλαυθμηρισμούς για το "παιδί" και τις καθωσπρεπίστικες καταδίκες του ιντερνετικού λιντσαρίσματος;

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ:
Son of China's war hero apologises for attacking teachers during Cultural Revolution

Chen Xiaolu, a former Red Guard and youngest son of civil war and Sino-Japanese war hero Marshal Chen Yi (...) apologised this week for his behaviour as a young man when he physically attacked teachers at Beijing No. 8 middle school. At the time, he was serving as a student “revolutionary leader”.

In an email sent to the South China Morning Post on Wednesday, Chen said he decided to make an official apology after noticing how little China's younger generation knew about human rights abuses during the Cultural Revolution.

“As a student leader and chairman of the school’s revolutionary committee, I was directly responsible for the torture of staff, teachers, and fellow students,” Chen wrote in a tone of remorse in his statement. “And later into the movement, I - due to lack of courage - failed to save them from inhumane persecution.”

“Today I’d like to sincerely apologise to them via the internet," Chen wrote, adding he would also like to apologise to former teachers and staff, personally, in a upcoming reunion.

At the end of his statement, Chen denounced a recent trend he has noticed in China of trying to justify and glorify the Cultural Revolution.

(South China Morning Post, 21/8/13)

Δευτέρα, Ιουνίου 17, 2013

17 Ιουνίου 1953

Να μην ξεχνιόμαστε. Κλείνουν σήμερα 60 χρόνια από τον ξεσηκωμό των Ανατολικογερμανών ενάντια στη σοβιετόδουλη κομουνιστική χούντα που τους κυβερνούσε. Σήμερα, με τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που, μετά την ήττα του κομουνισμού, σαρώνει ανεμπόδιστη τα πάντα, χρειάζεται άσκηση μνήμης για να μην ξεχνά κανείς τι ήταν ο "υπαρκτός σοσιαλισμός", και επομένως πόσο πραγματικά αξίζουν οι όποιοι "δημοκράτες" και "προοδευτικοί" νοσταλγοί του. Η άσκηση αυτή μνήμης γίνεται ακόμα δυσκολότερη, αφού η πιο εμφανής απειλή έρχεται πια από το άλλο άκρο, την ακροδεξιά και το ναζισμό: πιο γνήσια τέκνα, αυτά, του καπιταλισμού.

Μπάχαλο γιοκ

Μου κάνει εντύπωση η απουσία εμπρησμών και λεηλασιών στην Τουρκία αυτές τις μέρες. Απ' όσο το έψαξα, δεν σημειώθηκαν τέτοια περιστατικά. Ίσως θα έπρεπε οι Έλληνες αναρχοβάνδαλοι να τους αποστείλουν επιστολή διαμαρτυρίας· εξέγερση χωρίς μπάχαλο δεν νοείται.

Σάββατο, Ιουνίου 15, 2013

BBC ή ЦТ СССΡ ;

Οι αντιστάσεις στην επαίσχυντη ενέργεια των δύο Σ και του ΣιΚέ έχουν και τα ευτράπελά τους: είδα στο απεργιακό δελτίο της ΕΡΤ το Σπύρο Χαλβατζή να λέει, αναφερόμενος σε οργανισμούς όπως το BBC κλπ., ότι (από μνήμης) "μην τρελαθούμε κιόλας, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει αυτονομία ενός ΜΜΕ από τους πολιτικούς προϊσταμένους του, είτε BBC λέγεται αυτό είτε όπως αλλιώς λέγεται, όσο υπάρχουν μονοπώλια. Είμαστε όλοι ενήλικες κι έχουμε τον κοινό δείκτη νοημοσύνης". Μιλάνε όλοι για ποδηγέτηση των ΜΜΕ από την πολιτική εξουσία, μιλάνε και οι οπαδοί της ΕΣΣΔ. Ε ρε γλέντια... Και συνεχίζοντας είπε ότι πρέπει να φύγουν τα "μαύρα" (δηλ. το μαύρο στις οθόνες από την απουσία σήματος) και να έρθουν τα "κόκκινα" και τα χρώματα της ελπίδας... Μου έκανε επίσης εντύπωση ότι δεν απέφυγε τον όρο "κρατική τηλεόραση". Ξεκάθαρα πράματα· τι "δημόσια" και αηδίες...κρατική!

Πέμπτη, Μαΐου 30, 2013

Δυο μέτρα, δυο σταθμά

Είπε για πλάκα ο Σλαβόι Ζίζεκ ότι "και όποιος δεν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ θα σταλεί στο γκουλάγκ", και γέλασε ο Τσίπρας και χειροκρότησε. Στη συνέχεια ο Πάγκαλος τηλεφώνησε σε τηλεοπτική εκπομπή και δήλωσε ότι ο Τσίπρας πρέπει να πάει φυλακή (!) επειδή χειροκρότησε, και στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι έχει πάψει εδώ και καιρό να ασχολείται με τις δηλώσεις του Πάγκαλου. Τον βολεύει τελικά τον ΣΥΡΙΖΑ η γελοιότητα της δήλωσης Πάγκαλου και ο ξέφρενος αντι-Συριζισμός του, για να μην απαντάει στο εξής ερώτημα:

Αν κάποιος δεξιός υποστηριχτής της ΝΔ σε ομιλία του δήλωνε ότι "και όποιος δεν ψηφίσει Νέα Δημοκρατία θα σταλεί στη Μακρόνησο", και ήταν στο ακροατήριο τιμώμενο πρόσωπο ο Σαμαράς και γελούσε και χειροκροτούσε, τι θα έκαναν οι Συριζαίοι; Δεν θα "έχαναν το χιούμορ" τους; Την επόμενη φορά λοιπόν που ο Τσίπρας θα θελήσει να συμπλεύσει με τέτοιου είδους χιούμορ, ας το κάνει με ευκαιρία καμιά αναφορά στη Μακρόνησο...