Δευτέρα, Φεβρουαρίου 15, 2010

Ζήλεια

羡慕

我看到一些无边无际的东西
天空、海洋、草场、吃草的牛羊
它们跟爱一点关系也没有
无边无际的天真与好胃口
让它们顾不上心碎

水晶珠链 (*1981), 2003年


ΖΗΛΕΙΑ

Απέραντα βλέπω κάτι πράματα
τον ουρανό, τον ωκεανό, λιβάδια, μηρυκαστικά
με την αγάπη σχέση καμιά δεν έχουν
Απέραντη αθωότητα και όρεξη γερή
γι’ αυτό ραγίσματα καρδιάς δεν τα προσέχουν

Shuǐjīng Zhūliàn (*1981), 2003

Το ποίημα το βρήκα στο Poetry International Web, όπου υπάρχει και αγγλική του μετάφραση.

Έργο αρ. 112

作品112号

谁见过那阵风碰落了那么多树叶
谁在晴朗而明亮的下午
看见那么多的叶子
突然落下 全都死去
谁就会不寒而栗

于坚 (*1954), 1988年


Έργο αρ. 112

Ποιος δει την ανεμοριπή να ρίχνει από τα δέντρα τόσα φύλλα
Ποιος τόσα φύλλα μες στο λιόλαμπρο καθάριο απόγεμα
δει ξαφνικά να πέφτουν όλα νεκρά
Αυτός θ’ ανατριχιάσει

Yú Jiān (*1954),1988

Το ποίημα το βρήκα στο Poetry International Web, όπου υπάρχει και αγγλική του μετάφραση.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 12, 2010

«Μια πασπάλη χιόνι…»

“有一点薄薄的小雪……”


有一点薄薄的小雪,我来到这城市的
边缘…河流顿时安静下来,枯草
和树杈间的太阳
被冬天的严厉折磨着
一片荒废的土地,几只狗
铁皮房,一个孩子
在灰色的烟雾里玩耍
在一片沼泽地……我看到
一座新坟……像一只
处女的乳房,一点小雪
覆盖其上……残缺的墓碑上写着
“暧昧某某之墓”
城市的打工者,死无葬身之地,静静躺在
水中央
我仿佛听到她在地下的呼吸
透过城市那震耳欲聋的喧嚣……

朵渔 (*1973)

«Μια πασπάλη χιόνι…»

Έχει μια πασπάλη χιόνι· έφτασα στην άκρη αυτής της πόλης…
το ποτάμι κάλμαρε μεμιάς, ανάμεσα απ’ τα ξερόχορτα
και τις διχάλες των δέντρων ο ήλιος
ταλαιπωριέται απ’ τον δριμύ χειμώνα
μια πέτσα χέρσα γη, σκυλιά
λαμαρινοπαράγκες, ένα παιδί
μες στην γκρίζα θολούρα παίζει
σ’ ένα βαλτότοπο…βλέπω
έναν φρέσκο τάφο…σα
μαστό παρθένας, λίγο χιόνι
τον σκεπάζει…στη φαγωμένη στήλη απάνω γράφει
«μνήμα τ…»
μια εργάτρια απ’ το χωριό στην πόλη πέθανε άκλαυτη, κείτεται ήσυχη
στη μέση στα νερά
θαρρώ κάτω απ’ τη γη ακούω την ανάσα της
να διαπερνά της πόλης το θόρυβο που ξεκουφαίνει…

Duǒ Yú (*1973)

Το ποίημα το βρήκα στο Poetry International Web, όπου υπάρχει και αγγλική του μετάφραση. Ευχαριστώ τον καθηγητή Nick Kaldis για την πολύτιμη βοήθειά του.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 02, 2010

Ου φονεύσεις

Από τη New York Times, για την καταδίκη ενός αντιπάλου των αμβλώσεων που δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα γιατρό που έκανε αμβλώσεις και υπερασπίστηκε την πράξη του στο δικαστήριο. Το δικαστήριο τον καταδίκασε για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως. Ο δικαστής δεν επέτρεψε στους ενόρκους να εξετάσουν το να καταδικαστεί με ελαφρυντικά.

Το άρθρο της New York Times τελειώνει με τη φράση "Political beliefs, no matter how sincerely held, do not lessen accountability for murder." Οι πολιτικές πεποιθήσεις, όσο ειλικρινά και αν εμφορείται κανείς από αυτές, δεν μειώνουν την ευθύνη για τη διάπραξη ενός φόνου.

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους ημεδαπούς πολιτικούς φονιάδες.

February 2, 2010
Editorial
A Verdict Against Vigilantism

On Friday, a Kansas jury convicted an anti-abortion extremist of first-degree murder for the shooting death of a Wichita abortion provider, Dr. George Tiller. It was a just verdict, but it was not only the judgment of guilt that mattered in this case.

The trial sends an important message upholding the rule of law.

It was never in doubt that Scott Roeder shot Dr. Tiller, who was gunned down in the foyer of his church as he handed out bulletins on Sunday, May 31. Indeed, Mr. Roeder admitted it in court.

What was in doubt was how the jury would react to the defense’s attempts to portray the killer as somehow less culpable because of his fevered opposition to abortion and his outrage that abortion rights are constitutionally protected in this country.

The fact that the jury convicted Mr. Roeder after deliberating just 37 minutes was a stunning rejection of that argument. The verdict’s clear-eyed response to an ugly act of vigilantism should be welcomed on both sides of the political divide over abortion rights. When people turn to violence to further their political or moral beliefs, it amounts to an attack on our whole democracy and civil society.

The state judge in the trial, Warren Wilbert, also deserves credit for refusing to allow the jury to consider convicting Mr. Roeder of the lesser crime of manslaughter based on his opposition to abortion.

Political beliefs, no matter how sincerely held, do not lessen accountability for murder.