«Μια πασπάλη χιόνι…»

“有一点薄薄的小雪……”


有一点薄薄的小雪，我来到这城市的
边缘…河流顿时安静下来，枯草
和树杈间的太阳
被冬天的严厉折磨着
一片荒废的土地，几只狗
铁皮房，一个孩子
在灰色的烟雾里玩耍
在一片沼泽地……我看到
一座新坟……像一只
处女的乳房，一点小雪
覆盖其上……残缺的墓碑上写着
“暧昧某某之墓”
城市的打工者，死无葬身之地，静静躺在
水中央
我仿佛听到她在地下的呼吸
透过城市那震耳欲聋的喧嚣……

朵渔 (*1973)

«Μια πασπάλη χιόνι…»

Έχει μια πασπάλη χιόνι· έφτασα στην άκρη αυτής της πόλης…
το ποτάμι κάλμαρε μεμιάς, ανάμεσα απ’ τα ξερόχορτα
και τις διχάλες των δέντρων ο ήλιος
ταλαιπωριέται απ’ τον δριμύ χειμώνα
μια πέτσα χέρσα γη, σκυλιά
λαμαρινοπαράγκες, ένα παιδί
μες στην γκρίζα θολούρα παίζει
σ’ ένα βαλτότοπο…βλέπω
έναν φρέσκο τάφο…σα
μαστό παρθένας, λίγο χιόνι
τον σκεπάζει…στη φαγωμένη στήλη απάνω γράφει
«μνήμα τ…»
μια εργάτρια απ’ το χωριό στην πόλη πέθανε άκλαυτη, κείτεται ήσυχη
στη μέση στα νερά
θαρρώ κάτω απ’ τη γη ακούω την ανάσα της
να διαπερνά της πόλης το θόρυβο που ξεκουφαίνει…

Duǒ Yú (*1973)

Το ποίημα το βρήκα στο Poetry International Web, όπου υπάρχει και αγγλική του μετάφραση. Ευχαριστώ τον καθηγητή Nick Kaldis για την πολύτιμη βοήθειά του.