Κυριακή, Μαρτίου 04, 2018

Οξυδέρκεια και αμβλυωπία

Η αριστερή σκέψη βλέπει πάντοτε τη διαίρεση μέσα στην ενότητα, την ασυνέχεια μέσα στη συνέχεια, γι' αυτό και εγκύπτει κατά προτίμηση στις περιόδους κρίσης, έστω και αν αυτές σπανίζουν μέσα στην ιστορία, τις αντιμετωπίζει δε ως στιγμές αποκάλυψης της αλήθειας μιας κοινωνίας. Η ειρωνεία είναι ότι, όταν από την κριτική ανάλυση του υπάρχοντος προσπαθεί να περάσει στη διατύπωση μιας θετικής προοπτικής, προβάλλει προς πραγμάτωση ένα στόχο που ιδεατά είναι απαλλαγμένος από διαιρέσεις αλλά στην πραγματικότητα δεν αντέχει στην παραμικρή κριτική αριστερού τύπου, μια κριτική δηλαδή εστιασμένη στις ασυνέχειες και τις διαιρέσεις του. Χρησιμοποιεί δε ως μέσο για την πραγμάτωση αυτού του ουτοπικού στόχου την ιδέα ενός ταξικά προσανατολισμένου υπερεθνικού, υπεργλωσσικού, υπερθρησκευτικού και υπερπολιτισμικού φρονήματος, τα ρήγματα και οι ασυνέχειες του οποίου είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού.