Στους Ποδηλάτες/ισσες υπάρχει αυτός ο σύνδεσμος, για το αυτοματοποιημένο σύστημα στάθμευσης ποδηλάτων γύρω από τους σταθμούς του μετρό του Τόκιο, μιας πόλης 35 εκατομμυρίων κατοίκων.
Στο μεταξύ, στο Ελλαδιστάν προσπαθούμε να πείσουμε τους 'αρμοδίους' να φτιάξουν κανέναν ποδηλατόδρομο στην Αθήνα.

Χρήστος Γιανναράς: "Χρειαζόμαστε έναν Πούτιν"

Απολαυστικό ραδιοφωνικό ντελίριο από τον φασίζοντα κο καθηγητή φιλοσοφίας:

"Χρειαζόμαστε έναν Πούτιν"...
"Ξανά στολές στα σχολεία", για να ξαναγίνει το σχολείο αυτό που ήτανε παλιά [;]

Μισεί το ΠΑΣΟΚ, θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ ναζιστικό κόμμα, περιφρονεί τον Καραμανλή (όχι όμως και τη Νέα Δημοκρατία...), δεν έχει να πει κάτι για τον ΛΑΟΣ ούτε για το ΚΚΕ. Για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, επίσης δεν άκουσε τίποτα.

Η "εξέγερση των παιδιών" είναι "παραμύθια", και δεν καταλαβαίνουν ότι διαδηλώνουν "για να υπηρετήσουν τους ναζί". Δεν εννοεί τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, αλλά τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το Αλ-Τσαντίρι Νιουζ το θεωρεί εκπομπή που κάνει "πλύση συνειδήσεων υπέρ του ναζισμού", και θλίβεται που έχει ακροαματικότητα 52%.

Την "εξέγερση" τη θεωρεί μπούρδα, γιατί, αν ήταν πραγματική εξέγερση, αντί να καίει μαγαζιά "και σχολεία" (;), θα έκαιγε "τη Βουλή και τα γραφεία των κομμάτων":

"Αλλά επιτέλους, εάν ήταν εξέγερση, που πραγματικά θα την ευχόμουν, θα την ευχόμουν με όλη μου την καρδιά, αυτή η εξέγερση θα πήγαινε πριν από κάθε τι άλλο στα γραφεία των κομμάτων, και θα τα, θα τα θρυμμάτιζε, θα έμπαινε μέσα στη Βουλή, και θα την θρυμμάτιζε, όχι στα μαγαζιά των ανθρώπων οι οποίοι δουλεύουν να βγάλουν το ψωμί τους."

Στο τέλος της συνέντευξης τον στριμώχνει ο δημοσιογράφος για τις σκαστές αντιφάσεις του, λέγοντάς του ότι από τη μια κατηγορεί τους νέους για ναζισμό και από την άλλη προτείνει κάψιμο της Βουλής και των γραφείων των κομμάτων, αυτό δηλαδή που έκαναν οι ναζί το 1933 (αν και ερίζεται το θέμα. Φαίνεται πως οι ιστορικοί τώρα δέχονται πως το Ράιχσταγκ το έκαψε πράγματι ο Ολλανδός συμβουλιακός κομουνιστής που είχε συλληφθεί και αρχικά), κι έτσι αναγκάζεται να πει ότι δεν προτείνει κάψιμο της Βουλής, προς Θεού, απλώς ότι "αν ήταν εξέγερση, αυτό θα έκανε".

Ένας Πούτιν λοιπόν χρειάζεται σ' αυτή τη χώρα, κατά το φασίζον αυτό γραΐδιο, που κατά τα άλλα δυσανασχετεί για το "ναζισμό" που πάει να επικρατήσει.
Πάλι καλά που δεν είπε ότι για όλα φταίει η εισαγωγή του μονοτονικού...

Πουλί vs. Πτηνό

Παλιότερα καταφερόμουν εναντίον της προτίμησης για τη λέξη πτηνό εις βάρος της λέξης πουλί με αφορμή τη γρίππη των πουλιών [συγνώμη, των πτηνών!], και σήμερα με λύπη μου διάβασα το παρακάτω λήμμα στο ΛΚΝ (και μη σας ξεφύγει και το 'πτέρωμα'):

παγόνι το [paγóni] O44 : πτηνό, το πιο μεγαλόσωμο από τα ορνιθόμορφα, με εντυπωσιακά πολύχρωμο και στιλπνό πτέρωμα και μακριά ουρά· το αρσενικό, κατά την προγαμιαία του συμπεριφορά, επιδεικνύει την όμορφη ουρά του ανοίγοντάς την σαν βεντάλια: Tα παγόνια του ζωολογικού κήπου. Φτερά παγονιού. Kομπάζει / φουσκώνει σαν ~. [μσν. παγόνι < παλ. ιταλ. pagon(e) -ι (< λατ. pavo) ή μσν. παόνιον υποκορ. του ελνστ. πάων (< λατ. pavo) με ανάπτ. μεσοφ. [γ] για αποφυγή της χασμ.]

Tu quoque, LiKi Ni?

Την παραπάνω φωτογραφία μου την έστειλε κάποιος που την είδε στο μπλογκ Τρωκτικό (τον ευχαριστώ). Πρέπει να υπάρξει πίεση να παρθεί απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για επίσημη ονοματοδοσία. Εγώ έλεγα για την Τζαβέλα, αλλά φυσικά αυτό δεν έχει καμιά σημασία.

Οι Αμερικανοί εργάτες λένε ΟΧΙ στο κάπνισμα

Στην Αμερική ένα εργοστάσιο με 240 εργάτες έκλεισε. Οι εργάτες το κατέλαβαν, ζητώντας από την Bank of America, την πιστώτρια της επιχείρησης, να δώσει δάνειο στην ιδιοκτησία ώστε αυτή να πληρώσει μισθούς 2 μηνών και επιδόματα άδειας, που δικαιούνταν σύμφωνα με το νόμο περί ξαφνικών απολύσεων. Τελικά πέτυχαν το στόχο τους και η τράπεζα δέχτηκε να δώσει τα λεφτά.

Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι το παρακάτω (από το άρθρο της New York Times):

The workers organized themselves into three shifts and set up committees in charge of cleanup, security and safety. A sign was taped to a cafeteria wall banning alcohol, drugs and smoking.

Μεταφράζω:
Οι εργάτες οργανώθηκαν σε τρεις βάρδιες κι έφτιαξαν επιτροπές για την καθαριότητα, την ασφάλεια και την αποφυγή ατυχημάτων. Σ' έναν τοίχο της καφετέριας κολλήθηκε ένα σήμα που απαγόρευε τα οινοπνευματώδη, τα ναρκωτικά και το κάπνισμα.

Άμποτε και σ' εμάς!

Τραγωδίας ευτράπελα

Ιστορία 1η: Ιδιοχτήτης κυλικείου στην Πανεπιστημίου που οι δουλειές του δεν πάνε καλά εδώ και καιρό, προσευχόταν να του κάψουν το μαγαζί οι κουκουλοφόροι για να πάρει τα λεφτά της ασφάλειας και τις αποζημιώσεις της κυβέρνησης. Ο Θεός δεν του έκανε το χατίρι...

Ιστορία 2η: Στην οδό Μουστοξύδη 23 στεγάζεται το 26ο Δημοτικό Σχολείο. Τα παιδιά είναι έξω για διάλειμμα. Περνάει πεζή μια διμοιρία ΜΑΤ με κατεύθυνση προς την οδό Ευελπίδων. Τα πιτσιρίκια τρέχουν στα κάγκελα κι αρχίζουν να φωνάζουν όλα μαζί:

"Μπάτσοι, γουρούνια, δο-λο-φόνοι!"

Κείμενο κατοίκων της οδού Μεσολογγίου και των πέριξ

Ευχαριστώ αυτήν που μου το έστειλε:

Η Τζαβέλα να μετονομαστεί σε οδό Αλέξη Γρηγορόπουλου

Το παρακάτω κείμενο με εκφράζει απόλυτα σχετικά με την πρόσφατη δολοφονία και τις ταραχές που ακολούθησαν και εξακολουθούν ακόμα. Είναι των Οικολόγων-Πράσινων:

http://www.ecogreens.gr/gr/modules.php?name=News&file=article&sid=987

Πέρα απ' όλες τις άλλες ορθότατες αναλύσεις και επισημάνσεις προς πάσα κατεύθυνση, το κείμενο ζητά να αναγνωριστεί ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ως θύμα τρομοκρατικής πράξης.

Φυσικά, το κράτος δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχτεί ότι η Αστυνομία του διατηρεί τρομοκράτες "φαρμακοχέρηδες", που το μόνο που τους λείπει είναι να βγάλουν και μια προκήρυξη και να τη στείλουν στην Αυριανή, που θα λέει: "Γι' αυτούς τους λόγους, αποφασίσαμε να εκτελέσουμε τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο...".

Μπορεί όμως ο Δήμος Αθηναίων να βαφτίσει την οδό της δολοφονίας "οδό Αλέξη Γρηγορόπουλου", όπως έγινε με τον Θάνο Αξαρλιάν, το από σπόντα θύμα της 17η Νοέμβρη στο Σύνταγμα, όπου μέρος της οδού Λέκκα μετονομάστηκε σε οδό Θάνου Αξαρλιάν. Θα μπορούσε έτσι να κάνει και κάτι σωστό για την "Αθήνα μας" ο δήμαρχος Νικήτας Κακλαμάνης.

A good man

Ο καλός αυτός άνθρωπος με είδε να κλειδώνω το ποδήλατό μου σ' ένα κάγκελο του Αβραμόπουλου, στο επάνω σίδερο, και με φώναξε (καθότανε στη στάση του τρόλεϊ παραδίπλα, ψηλά στην οδό Συγγρού, στο ρεύμα της ανόδου) και μου επισήμανε ότι το όλο σίδερο ήτανε κομμένο πιο δεξιά, κι έτσι θα μπορούσε κανείς να μου κλέψει το ποδήλατο σέρνοντάς το ως το σημείο που ήταν κομμένο το σίδερο ώστε να απελευθερωθεί από το πέταλο που είχα βάλει για ασφάλεια. Τον ευχαρίστησα, κλείδωσα το πέταλο στο αποκάτω σίδερο που ήταν εντάξει, κι έφυγα. Ένα τέταρτο αργότερα επέστρεψα. Ήταν ακόμα εκεί. Τράβηξα τη φωτογραφία του. Να και το κομμένο σίδερο, προς γνώση των ποδηλατών:

Κοτσανολόγιο 2

Στο φυλλάδιο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης που ανακοίνωνε την παρουσίαση του βιβλίου του Stephen Miller, Plato in Olympia, αναφερόταν ότι θα παρίσταται και η εκδότις της ελληνικής εκδοχής του βιβλίου.

Ο Γιωργάκης στη Βουλή αναφέρθηκε στην τρομοκρατική επίθεση στη Βομβάη και είπε ότι ως ΠΑΣΟΚ "εκφράζουμε την αποτροπή, τη λύπη και τη συμπαράστασή μας".

Την ψώνισε;

Ελπίζω όχι, γιατί τον συμπαθώ τον Μαμαγκάκη. Αλλά αυτή η σελίδα μ' έβαλε σε σκέψεις...

Πάρκιν ποδηλάτων

Επιτέλους! Πάρκιν ειδικά για ποδήλατα στο σταθμό Βικτώρια του ΗΣΑΠ, στην οδό Χέυδεν.

Old fashion fan club

Έλεος, ρε παιδιά! Έχετε δει κανέναν εργάτη να φοράει κασκέτο τα τελευταία σαράντα χρόνια; Αμ ο άλλος με τη γραβάτα, τι σου λέει; Σκέτος Ξανθόπουλος σε κυριακάτικη έξοδο με το "αίσθημα", τη δεκαετία του '60!

Μάχιμες ντουλάπες

Περισσότεροι από 100 αστυνομικοί αποσπάστηκαν από επιτελικές θέσεις στη ΓΑΔΑ για να μετάσχουν σε επιχειρήσεις "σκούπα" στο κέντρο της πρωτεύουσας και όχι μόνο.

Αυτό λέει η λεζάντα, μα αρκεί η φωτογραφία για να πειστεί κανείς ότι το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι "επιτελικοί" είναι να χάσουν κάνα κιλό, γιατί, έτσι και τα θηράματά τους το βάλουν απλά στα πόδια, αυτοί, τέτοιοι χοντρομπαλάδες που είναι, θα σκάσουν στα πρώτα 10 μέτρα.

Λάδι βρέχει, κάστανα χιονίζει

Από τις υπώρειες της Ακρόπολης, εδώ και χρόνια.
Η ωραία αυτή παροιμία σημαίνει "πέρα βρέχει". Λέγεται γι' αυτόν που αδιαφορεί για τα πάντα.
Προσέξτε πόσα πολλά σύμφωνα ακούγονται μόνο μια φορά μέσα στη φράση. Μόνο το χι και το νι επαναλαμβάνονται άπαξ.

Βαθύ κράτος (Ελλάδα)

Προ ημερών αναφέρθηκα στο "βαθύ κομμάτι της ελληνικής ευσέβειας". Εδώ παραθέτω και μια νέα, αυτάρεσκη ουσιαστικά --ε, δικαιούμαστε κι εμείς, κοινωνιολογική αδεία, ένα "βαθύ κράτος"!--, αναφορά υπουργού στο "βαθύ κράτος" της Ελλάδας. Αναδημοσιεύω την είδηση:

Ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Μιχάλης Λιάπης κατά τη δεύτερη ημέρα συζήτησης του Σχεδίου Νόμου «Ίδρυση Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία Μουσείο Ακρόπολης», στην Ολομέλεια της Βουλής, ανέφερε μεταξύ άλλων:
Πριν από λίγο καιρό, αντιπροσωπεία του ΠΑΣΟΚ επισκέφθηκε το Νέο Μουσείο της Ακροπόλεως. Και σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του Τύπου, εντυπωσιάστηκε από ένα έργο που με το που το βλέπεις, αντιλαμβάνεσαι αμέσως το μέγεθος της προσπάθειας που καταβλήθηκε. Αλλά και την σημασία του στην ιστορία του πολιτιστικού γίγνεσθαι της χώρας. Η ανέγερση του μουσείου αυτού που θαυμάσατε κύριοι συνάδελφοι, κατέστη τελικώς εφικτή χάρις στο ευέλικτο νομικό πλαίσιο που διέπει την λειτουργία του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακροπόλεως. Και σε αυτή την περίπτωση, η ευελιξία και η απαγγύλωση από τους μηχανισμούς του βαθέως κράτους, ήταν εκείνες που μας επέτρεψαν να φτάσουμε μέχρι εδώ, μετά από άπειρα προβλήματα, ατέρμονες δίκες, ατελείωτες αναβολές.

Για την ορθογραφία ("αγγύλωση", "βαθέως"), ουδέν σχόλιον. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι του υπουργού.

Μαθήματα ιστορίας

Διέσχιζα προ ημερών το μπουγάζι Κέρκυρας-Ηγουμενίτσας με την παντόφλα της γραμμής και, 7 η ώρα το πρωί, άνοιξε δίπλα μου μια συζήτηση από κάποιους ΚΑΠΗτες για τα όσα έλεγε η πρωινή τηλεόραση για την οικονομική κρίση. Ένας λοιπόν απ' αυτούς μέσα σε μόλις 5 λεπτά έκανε με τα σχόλιά του την εξής διαδρομή: Καραμανλής -> δάνεια -> κραχ -> Εβραίοι -> Χίτλερ (το μόνο καλό που έκανε ήταν να τους εξαφανίσει) -> Μεγ. Αλέξαντρος (πήγε τον πολιτισμό στις χώρες που κατάκτησε). Ο παπάς που ήτανε μαζί τους προσπάθησε με πολύ έμμεσο τρόπο να απαγκιστρώσει τη συζήτηση από τα αίματα. Οι άλλοι δεν σχολίασαν τίποτα, ούτε υπέρ ούτε κατά. Λίγο αργότερα, ο περί ού είχε αποκοιμηθεί με το κομπολόι στο χέρι...

Επιγραφές σε φωνητική ορθογραφία

Μου αρέσει πολύ η λεγόμενη φωνητική ορθογραφία, και ενθουσιάζομαι όταν βλέπω επιγραφές σε αυτήν. Σκέφτηκα λοιπόν να τις μαζεύω εδώ, και ξεκινάω από σήμερα:

ΠΕΔΙΑ ΚΛΙΝΕΤΕ ΠΟΡΤΑ ΓΑΤΕΣ

Η "βαθιά Εκκλησία"

Στην Παλλήνη εκτέθηκαν πρόσφατα ή εκτίθενται τώρα ή θα εκτεθούν προσεχώς λείψανα του αγίου Σεραφείμ του Σάροφ, φερμένα από τη Ρωσία, και ο τοπικός, μάλλον, μητροπολίτης δήλωσε ότι αυτό δείχνει την αγάπη της χριστιανικής Ρωσίας, που προσφέρει για προσκύνηση αυτά τα αγιότατα λείψανα "στο βαθύ κομμάτι της ελληνικής ευσέβειας".
Είχαμε λοιπόν το "βαθύ κράτος" της Τουρκίας, τώρα μάς προέκυψε και το "βαθύ κομμάτι της ελληνικής ευσέβειας"...

Μήδεια (2), του Δημήτρη Παπαϊωάννου

Μεγάλη μάπα! Δεν ξέρω πώς ήταν η πρώτη του Μήδεια, αλλά ετούτη, "πιο αφαιρετική" τάχατες, ήταν μια φτενή, σχηματικότατη απόδοση του μύθου, όπου όλες οι σχέσεις και τα βιώματα των ηρώων είχαν μειωθεί σε σκέτες χειρονομίες, και όπου τη θέση της συμβατικής ψυχολογικής απόδοσης των συναισθημάτων (έρωτας, ζήλια, προδοσία, μίσος, εκδίκηση, απελπισία), την οποία υποθέτω ο Παπαϊωάννου θέλησε να αποφύγει, δεν την πήρε κάτι άλλο, ανώτερο ή έστω διαφορετικό, αλλά το τίποτα μιας φτενής, ισχνής, λιπόσαρκης, άψυχα διανοητικής απόδοσης. Σα να σου διηγούμαι ένα παραμύθι, και να θέλω να αποφύγω τον κλασικό τρόπο αφήγησης, και, αντί να βρω έναν καλύτερο ή έστω διαφορετικό τρόπο, που να αναδεικνύει κάποια πράγματα, να αρχίσω απλώς να σου λέω ξερά ολόξερα τα σκέτα γεγονότα, χειρονομώντας συνάμα άψυχα και στεγνά για παραστατικότητα.

Ευτυχώς, το καλοκαίρι είδα την Sylvie Guillem με κάτι Γιαπωνέζους να χορεύουν Μορίς Μπεζάρ (Μπολέρο, Ιεροτελεστία της Άνοιξης κ.ά.), και σκίρτησαν τα κύτταρά μου, κι ας ήταν χορογραφίες των αρχών της δεκαετίας του '60!

Ralph Waldo Emerson

Only so much do I know, as I have lived.

Ο παπα-Τρέχας

Διάβασα τον παπα-Τρέχα, του Κοραή. (Αδαμάντιος Κοραής, Ο Παπατρέχας, επιμ. Άλκης Αγγέλου, Ερμής, Νέα Ελληνική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 1992)

Θα μπορούσε να επονομάζεται "Διάλογος περί παιδείας". Δεν αποτελεί πεζογραφία με την έννοια που το λέει ο Άλκης Αγγέλου. Αστεία η μεταμόρφωση του παπα-Τρέχα σε λόγιο. Απίστευτη η μεταμόρφωση του κουρσαρόπαιδου σε παπά.

Δεν δέχεται την κατηγορία ότι τα Φώτα φέρνουν αθεΐα. Δεν αναφέρεται στις αθεϊστικές τάσεις του Διαφωτισμού· τις αποσιωπά.

Μερικές φορές θεοποιεί σχεδόν την παιδεία, αλλά σε κάποια σημεία αναγνωρίζει ότι δεν λύνει αυτή όλα τα προβλήματα (σ. 64: "αν δεν των διορθώση την ψυχήν, τους αναγκάζει και μη θέλοντας να φαίνωνται καλοί"· σ. 110: "και εις αυτά τα φωτισμένα έθνη σώζονται τυπογραφημέναι πολλαί παλαιαί μωρίαι, και, το παραδοξότερον, τυπογραφούνται ακόμη άλλαι νέαι· σ. 142: "επιστήμην να διδάξεις τον δύστροπον και κακοηθέστατον, είναι το αυτό και να δώσης εις μαινόμενον ή μεθυσμένον μάχαιραν")

Ονομάζει τη μεν αρχαία γλώσσα "Ελληνικήν", τη δε νέα "κοινήν": "...και αναγκάζων με πολλάκις να του εξηγώ εις την κοινήν γλώσσαν ό,τι έγραφα εις την Ελληνικήν." (σ. 46) Τους σύγχρονους ανθρώπους, όμως, τους ονομάζει συχνότατα Έλληνες.

"Η κρίσις του Παπά Τρέχα (πράγμα σπανιώτατον εις τους απαιδεύτους) μ' εφάνη πολλάκις ορθή" (σ. 49)

Γνωρίζει και αναφέρει τη νέα μουσική παρασημαντική του Χρυσάνθου. (σ. 53)

Ελεεινολογεί την πώληση/κλοπή χειρογράφων από τα μοναστήρια στους ξένους (σ. 55), και την αρπαγή/εκπατρισμό αρχαιοτήτων από τους Άγγλους, που τη θεωρεί από δικιολογημένη έως και αξιέπαινη όσο οι Έλληνες δεν είχαν ξυπνήσει πνευματικά, αλλά στα χρόνια του έχει γίνει καταδικαστέα, γιατί οι Έλληνες έχουν πια αποχτήσει συνείδηση της αξίας τους (σ. 57-8).

Προτείνει εισιτήριο για τους ξένους και δωρεάν είσοδο για τους Έλληνες στα μουσεία της Ελλάδας. (σ. 57-8)

Θεωρεί τους Γάλλους το πιο πολιτισμένο ευρωπαϊκό έθνος (σ. 59)

Αναφέρεται διαρκώς στη "φωτισμένη Ευρώπη" (passim)

Για τις μεταφράσεις: "και απ' ολίγας τινάς μεταφράσεις, όσων η ανοστία δεν ίσχυσε ν' αφανίση του πρωτοτύπου το άλας,..." (σ. 59) Πβ. Fernand Braudel, Η Γραμματική των Πολιτισμών, (ΜΙΕΤ, Αθήνα 2002) σ. 106: "να αντιληφθεί [κανείς] αυτή την εξαίσια ποίηση [του Κορανιού] με τους έντονους ρυθμούς, που η μετάφραση δεν καταφέρνει να την εξαφανίσει τελείως" (προσέξτε την κακοπιστία του ρήματος 'καταφέρνει', λες και οι μεταφραστές πασκίζουν να εξαφανίσουν τις αρετές των πρωτοτύπων!)

Ελληνοκεντρική αλαζονεία: "η ανωφελής μνήμη..., ως των Ασσυρίων, των Βαβυλωνίων, των Μήδων, οι οποίοι, εάν ποτε επολιτίσθησαν, δεν αφήκαν ίχνος πολιτισμού εις την οποίαν εγεννήθησαν κ' ετάφησαν γην. (σ. 60)

"Οι δυτικοί χριστιανοί εκατηγόρησαν πολλάκις αδίκως τον Κλήρον μας, ως Σιμωνιακούς, τους μη έχοντας άλλοθεν να τραφώσι πλην από τον ναόν, έχοντες αυτοί και βασιλικάς δωρεάς". (σ. 61)

Μέμφεται τους Ψαριανούς και τους Υδραίους, ότι έχουν χεστεί στο τάλιρο αλλά δε δίνουν πεντάρα για ίδρυση σχολείων. Το ίδιο λέει και για τους Έλληνες του Άμστερνταμ, όπου είχε ζήσει και ο ίδιος παλιότερα. (σ. 61)

Ασκεί κριτική στο ράντισμα με αγιασμό (σ. 65).

Είναι υπέρ του 'ιερέως πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης'. (σ. 66)

Ένας ενορίτης του παπα-Τρέχα λέει: "Καλ', αν δεν δείρη κανείς το στέφανόν του, τι λογάται;" (σ. 67)

Είναι κατά των λιτανειών για βροχή, αν και υποστηρίζει αυτή του την άποψη με κάποιαν ατολμία. (σ. 68)

"Το πλειότερον μέρος δεν σέβεται την θρησκείαν, πλην διότι βλέπει σεβομένους αυτήν τους νομιζομένους πλέον φωτισμένους και πλέον σεβαστούς του έθνους. (σ. 69)

Το Γ' μέρος κάνει κοιλιά. Θεοποίηση της τυπογραφίας.

Χαρακτηρίζει "ψευδοϊερέα" τον Χρύση της Ιλιάδας. (σ. 80)

Θεωρεί το παπα-Τρέχας "βάρβαρο επίθετο" (σ. 80) και το αλλάζει στο "ελληνικόν" Θέωνα (σ. 81)

Χρησιμοποιεί το όνομα του Θερσίτη με την κλασική αριστοκρατική σημασία του άξεστου και θρασύ λαϊκού ανθρώπου. (σ. 80 και passim).

Από τη μία εξορκίζει τον Κλήρο να μορφωθεί και τον θεωρεί βασικό παράγοντα εκπολιτισμού του έθνους, από την άλλη έχει το εξής δίστιχο: Άτεχνος και κακοήθης, ακαμάτης και φαγάς, Άλλο τι πλέον δεν έχει παρά να γενή Παπάς. (σ. 105) Αλλού, ονομάζει τους ιερείς και τους ευγενείς "μικρούς τυραννίσκους" (σ. 121)

Καταφέρεται εναντίον των χατζήδων, ότι είναι κενόδοξοι. Απορρίπτει δε και τη λέξη, ως ούτε ελληνική ούτε χριστιανική (σ. 115)

Λέει ότι μόνο η μέση τάξη γεφυρώνει το χάσμα της ανισοκατανομής του πλούτου μεταξύ ευγενών και χωρικών (σ. 122)

Μεταφράζει την industrie ως βιομηχανία (σ. 122), και τα fabriques ως εργοστάσια (σ. 122)

Αναφέρεται στη διαφορά μεταξύ Δυτικής Ευρώπης, όπου υπάρχει ευγένεια, και Ελλάδας, όπου δεν υπάρχει, και θεωρεί την απουσία της μια θετική πλευρά του απαίσιου κατά τα άλλα και εκβαρβαρωτικού οθωμανικού ζυγού. (σ. 124)

Κηρύσσει τη συνδιαλλαγή με τους Καθολικούς, ακόμα και τις καλές σχέσεις Ορθόδοξων και Καθολικών ιερέων στην Ελλάδα, υπό τον όρο ότι δε θα ασκούν οι Καθολικοί προσηλυτισμό. (σ. 127)

Είναι Οικουμενιστής. Υπερασπίζεται τους Εβραίους. Θεωρεί τις αντιεβραϊκές διαδόσεις περί εγκλημάτων τους κλπ. συκοφαντίες και αποδίδει την όποια πονηριά και κακοήθειά τους στις ιστορικές συνθήκες που δημιούργησαν εις βάρος τους οι διώκτες τους, δυτικοί και ανατολικοί. Πλέκει σχετικά το εγκώμιο των Αμερικανών. (σ. 128-9)

Αναφέρει για κάποιον Γάλλο, ότι ήταν τόσο αφελής ώστε μάθαινε 6 μήνες ρωσικά, και μετά ανακάλυψε πως δεν ήταν ρωσικά αλλά βρετόνικα. (σ. 131)

Μία μόνο φορά αναφέρεται η λέξη φιλοσοφία στη "Νέα Διαθήκη" (σ. 133)

Στηλιτεύει την άφεση των αμαρτιών με σαρανταλείτουργα, νηστείες κι ελεημοσύνες, αντί για την ομολογία του μεμπτού της πράξης και την αποκατάσταση της βλάβης. (σ. 140-1)

Εισηγείται τη διδασκαλία της ΒΙΩΤΙΚΗΣ στα σχολεία.

Εκπαιδευτικές απόψεις

...της νέας ταύτης εκδόσεως, από την οποίαν ελπίζω μεγάλα καλά, εάν οι διδάσκαλοι αναγκάζωσι τους μαθητάς να εκστηθίζωσι την πρώτην ραψωδίαν της Ιλιάδος... (σ. 44)

...από την οποίαν επιθυμώ, και εις τους νέους παραγγέλλω, μέρους της Ιλιάδος αποστήθισιν άλλο και εις την μάθησιν της Ελληνικής γλώσσης, και εις την απόκτησιν της αισθήσεως και κρίσεως του καλού, δεν γνωρίζω χρησιμώτερον. (σ. 44)

...και ως γεωμετρικόν αξίωμα πιστεύω, ότι περιπαίζεται και περιπαίζει όστις ή την Ελληνικήν χωρίς της Λατινικής, ή ταύτην χωρίς εκείνης εντελώς να διδάξη επαγγέλλεται. (σ. 45)

Είναι αντιμακεδόνας-αντιρωμαίος (σ. 90)

Εν έθνος οποιονδήποτε δεν είναι πλην συνάθροισμα λαλούντων την αυτήν γλώσσαν, και κυβερνωμένων από τους αυτούς νόμους ανθρώπων, και δύναται να θεωρηθή ως εν σώμα. (σ. 143)

Μήτηρ άρα και πηγή ομονοίας, ισονομίας, ελευθερίας, πλούτου και τιμής των πολιτών είναι η παιδεία. (σ. 147)

Αρχαία ρητά και εδάφια:

-Τι δύσκολον; -Το κακόν απομαθείν.

Εχθρός γαρ μοι κείνος hομώς Αΐδαο πύληισιν / hος χ' hέτερον μεν κεύθηι ενί φρεσίν, άλλο δε είπηι. (Ιλιάδα)

Μηδενός μήτε τύραννον, μήτε δούλον hεαυτόν καθιστάναι. (Μαύρκος Αυρήλιος)

hΟι βάρβαροι γαρ άνδρας hηγούνται μόνους / Τους πλείστα δυναμένους καταφαγείν και πιείν (κάποιος "Κωμικός")

Και μοι δοκεί μεγίστην θεόν τοις ανθρώποις hη φύσις αποδείξαι την αλήθειαν, και μεγίστην αυτήι προσθείναι δύναμιν. Πάντων γουν αυτήν καταγωνιζομένων, ενίοτε δε και πασών των πιθανοτήτων μετά του ψεύδους ταττομένων, ουκ οίδ' hόπως αυτή δι' hαυτής εις τας ψυχάς εισδύεται των ανθρώπων· και ποτέ μεν παρά χρήμα δείκνυσι την hαυτής δύναμιν, ποτέ δε πολύν χρόνον επισκοτισθείσα, τέλος αυτή δι' hεαυτής επικρατεί, και καταγωνίζεται το ψεύδος. (Πολύβιος)

Ένα απόσπασμα του Μενάνδρου, όπου αυτός απορρίπτει την καύχηση των αριστοκρατών για την ευγενική τους καταγωγή.

Δούλον δε Κυρίου ου δει μάχεσθαι, αλλ' ήπιον είναι προς πάντας, διδακτικόν, ανεξίκακον, εν πραότητι παιδεύοντα τους αντιδιατιθεμένους (Παύλος)

Ένιοι δε, ευφυείς οιόμενοι είναι, αξιούσι μήτε φιλοσοφίας hάπτεσθαι, αλλά μηδέ την φυσικήν θεωρίαν εκμανθάνειν· hώσπερ ει μηδεμίαν ηξίουν επιμέλειαν ποιησάμενοι της αμπέλου, ευθύς εξ αρχής τους βότρυας λαμβάνειν. (Κλήμης)

Έχει πολλές μη έλξεις του αναφορικού, του εξής τύπου:

...με τας αναισχύντους συκοφαντίας κατά των όσοι επαινούν και εις την Ελλάδα να εμβάσωσι προθυμούνται την παιδείαν.

Είναι, φίλε, βέβαιον, ότι μεταξύ των απαιδεύτων ευκολώτερον ευρίσκει τις άνθρωπον χρηστόν, παρά των όσοι χωρίς μέθοδον ορθήν επαιδεύθησαν.

...και πολλήν κρίσιν, αναγκαίαν εις τον όστις επιχειρεί να διαλέξη...

Οποία και αν ήναι η του Ουολφίου η Ομηρική έκδοσις, είναι χωρίς αμφιβολίαν των όσαι έως σήμερον εξεδόθησαν η ορθωτέρα.

...εις την ιστορίαν των Ομηρικών εκδόσεων, των, όχι μόνον όσαι φέρουσι το όνομα ενός τινός απ' αυτούς, καθώς είναι η Αντιμάχου,..., αλλά και όσαι ονομάζονται με πόλεων ονόματα..., ως είναι η Αργολική...

...και καταφρόνησιν των όσοι εμποδίζουν...

διώκτης άσπλαχνος των όσοι δεν φρονούσιν ως αυτός. (σ. 71)

όθεν αστειευόμενοι τινές από τους, όσοι τον εγνώριζαν, τον εβάπτισαν Παχώμιον. (σ. 114)

Εκφράσεις / Εικόνες

δια τι τόσον πτωχαί κεφαλαί είναι φουσκωμέναι από τόσον άνεμον; (σ. 42)

Ο ψευτοάγιος αρπάζεται με τον καντηλανάφτη μέσα στην εκκλησία, μπροστά στους ενορίτες. Ο ένας κραδαίνει το εικονοστάσι, ο άλλος ένα μανουάλι. Η πιο κωμική σκηνή του "παπα-Τρέχα" (σ. 117)

Γραμματικοί και άλλοι τύποι

αποδείχνη, δείχνοντες, ότινος-ότινα, τον Σωκράτην, παπαδία (η παπαδιά), καλεσπερίζειν, το βραδύ (=το βράδυ), κάτος (=γάτος), Οταΐτη (=Ταϊτή;), Νέα Διαθήκη, εξετύφλωσε (=ξεστράβωσε!) [η Αθηνά το Διομήδη], εμεταβάλθη, ουδέ κανείς σχεδόν (= ουδέ καν είς)

Λέξεις

φερέοικος (σ. 11) = που δεν έχει μόνιμη κατοικία (αν και ο τρόπος που χρησιμοποιεί τη λέξη ο Άλκης Αγγέλου δε με πολυβρίσκει σύμφωνο). Φερέοικα ζώα είναι όσα κουβαλάνε στην πλάτη τους τη φωλιά τους, π.χ. το σαλιγκάρι και η χελώνα.

μικρόχαρο (σ. 14) = η λέξη δεν υπάρχει στο ΛΚΝ. Από τις γκουγκλιές προκύπτει ότι σημαίνει συνήθως "μικρόψυχο". Ωστόσο, στο προκείμενο πρόκειται για παράθεμα του Παλαμά, όπου δεν καταλαβαίνω πολύ τη σημασία της.

πολιτικάς εκδόσεις (σ. 40) = εκδόσεις που έγιναν από συγκεκριμένες πόλεις

ευπόριστα (σ. 42) = "απορίαι εις ευπόριστα, πληροφορίαι εις άπορα πράγματα"

εκστηθίζω (σ. 44) = αποστηθίζω

ιδιώτας (σ. 48) = idiots

φορτική κωμωδία (σ. 49) = "...όσα μας εσυνέβησαν εις το ταξείδιον, τα πολλά, αστεία, ολίγα δε και της φορτικής κωμωδίας άξια". Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει. Μήπως "φαρσικής";

έθη και ήθη (σ. 59) = μάλλον εννοεί "ήθη και έθιμα".

ψωμοζητία (σ. 70)

σκορδούλα (σ. 70) = πανούκλα

πύργοι [στη Χίο] (σ. 70 και αλλού) = δεν ξέρω αν εννοεί σπίτια, υποστατικά, ή πραγματικούς πύργους.

αργυρολάτρης (σ. 73)

γεννάδας (σ. 73) = ευπατρίδης

προσευχητής (σ. 73) = ο προσευχόμενος

πορτογαλιά (σ. 74) = πορτοκαλιά

φρενόμετρον (σ. 75)

ξηρόν, στη φράση "εκτύπα την ταβακοθήκην με το ξηρόν του δακτύλου" (σ. 75) = ;

ταβακίζομαι (passim) = παίρνω πρέζα ταμπάκου;

σχολαϊσμός (σ. 82) = pe'dantisme.

υπουργούς (σ. 86) = βοηθούς

σεβαστής (σ. 87) = κάποιος που σέβεται

φιλοπλουτία (σ. 94)

παγουροπόδαρα (σ. 100) = κάποιου είδους φυλαχτά

κολλίκια (σ. 101) = κουλούρια

αγιάγριος (σ. 116) = Δήθεν άγιος άνθρωπος, αλλά στην πραγματικότητα άγριος.

αμύλα (σ. 120) = το ανθόγαλα στα χιώτικα (ερμηνεία του ίδιου του Κοραή)

ευγενισμός [του έθνους] (σ. 123)

βιωτική (σ. 125) = η τέχνη των τεχνών και επιστήμη των επιστημών. Τη συσχετίζει με το γαλλικό savoir-vivre.

φραγκοπατέρας (σ. 127) = καθολικός ιερέας

Α! Α! (passim) = Χα! Χα! (το γράφει μάλλον με δασεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος, γιατί δεν το βλέπω καλά)

μυθιστορία (σ. 139) = romanzo

συμβάματα (σ. 144) = συμβάντα

νοσοκομούμαι (σ. 145)

Μπλιαχ!

Μέσα από το μεταφραστικό φόρουμ Lexilogia έπεσε στην αντίληψή μου βιβλιοπαρουσίαση του Στάντη Αποστολίδη από το 1997 για ένα δίτομο έργο με τίτλο ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ (1996). Παρά το ότι μέμφεται τη γραφή Βατοπαίδιο αντί για Βατοπέδιο, επαινεί το όλο έργο και το θεωρεί εξαιρετικού επιπέδου, γράφει δε σ' ένα σημείο τα εξής εμετικά και γελοία:

ΣΟBAPH EKΔΟΣH; - MΟNΟ ΣTΟ ΠΟΛYTΟNIKΟ!

Iδιαίτερα αξιέπαινη κ' η εμμονή του εκδότη στο πολυτονικό σύστημα, αναπόσπαστο πια χαρακτηριστικό όσων βιβλίων έχουν αξίωση ποιότητας διαχρονικής- γιατί, ας μη γελιόμαστε, όσοι, λίγοι, ξέρουν και χειρίζονται τη γλώσσα, αδύνατο ν' ανεχθούν το μονοτονικό. Kαι τα όποια σοβαρά επιστημονικά έργα βγαίνουν (έχοντας και με το δυσβάσταχτο πλέον οικονομικό κόστος των τόνων στη φωτοσύνθεση ή στις ελάχιστες εναπομένουσες μονοτυπίες ν' αντιπαλέψουν) πιστοποιούν του λόγου το αληθές...

Το ξαναπαραθέτω, για να λάμψει το τερατώδες (και βλακώδες) της φράσης:

ας μη γελιόμαστε, όσοι, λίγοι, ξέρουν και χειρίζονται τη γλώσσα, αδύνατο ν' ανεχθούν το μονοτονικό.

Όσο για το δυσβάσταχτο πλέον οικονομικό κόστος των τόνων στη φωτοσύνθεση, ξέρουμε τώρα όλοι ότι η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαι/εδίου έχει λύση και γι' αυτό....

Προσθήκη Σεπτ. 2009
Αυτό το "Μεγίστη" της Μονής Βατοπεδίου του είπανε στο Πατριαρχείο του ηγουμένου Εφραίμ να το κόψει, γιατί μόνο η Μονή "Μεγίστης" Λαύρας το δικαιούται. Από το tvxs:

Η Επιτροπή ζήτησε ακόμη από τον Εφραίμ να περιοριστεί στο Άγιον Όρος, να μη μετακινείται συχνά, καθώς προκαλεί με την εκκοσμικευμένη συμπεριφορά του, να μην επανεκλεγεί το «δεξί του χέρι», ο Αρσένιος στο ηγουμενοσυμβούλιο της Μονής Βατοπεδίου, αλλά και να απαλειφθεί ο όρος «Μεγίστη» που σφετερίζονται και χρησιμοποιούν αυθαίρετα οι βατοπεδινοί τα τελευταία χρόνια, καθώς ο τίτλος «Μεγίστη» ανήκει ιστορικά μόνο στη Μονή της Αγίας Λαύρας.

Μεταγωγή

Τη λέξη αυτή το ΛΚΝ την έχει μόνο με τη σημασία της μεταφοράς κρατουμένων, ενώ χρησιμοποιείται και με άλλες σημασίες, σε διάφορους επιστημονικούς κλάδους: μεταγωγή πλαισίου, μεταγωγή κυκλώματος, πακέτου, κυψέλης, σημάτων, ετικέτας (αποδίδοντας αγγλικούς όρους όπως transduction, switching)... όπως είναι και εντελώς φυσικό. Πώς είναι δυνατόν, μια λέξη φτιαγμένη με τόσο αγνά υλικά, μετά+άγω, να περιορίζεται η σημασία της σε τόσο ασφυχτικά πλαίσια;

Ιερός Βράχος

Όταν έχει πάρα πολύ κόσμο στην Ακρόπολη, οι φύλακες αναγκάζονται να κλείσουν την είσοδο, να σταματήσουν την άνοδο σε όσους έχουν ήδη μπει μέσα και θέλουν να διασχίσουν προς τα πάνω τα Προπύλαια, και ν' αρχίσουν να αδειάζουν όσους έχουν τελειώσει την επίσκεψη κι είναι στην κορφή του βράχου κι έχουν βαλθεί να κατέβουν, προτού επιτρέψουν πάλι την κίνηση των άλλων προς τα πάνω και την είσοδο νέων επισκεπτών μέσα στον αρχαιολογικό χώρο. Ο πάρα πολύς αυτός κόσμος υπάρχει όταν έχουν καταφτάσει στον Πειραιά πάνω από 2 υπερκρουαζιερόπλοια (2.500-3000 επιβάτες έκαστο) ταυτοχρόνως, συν όλοι οι άλλοι επισκέπτες, γκρουπ και μεμονωμένοι. Η συμφόρηση συμβαίνει συνήθως τις ώρες 9.30-11.30. Πριν και μετά, τα πράγματα είναι δύσκολα αλλά δεν φτάνουν στο έμφραγμα.

Οι φωνές που ακούγονται είναι μιας φυλάκισσας κι ενός φύλακα. Παρά το ότι οι φύλακες έχουν γουόκι-τόκι, φαίνεται ότι οι δύο που ακούγονται να φωνάζουν για να συνεννοηθούν μεταξύ τους δεν είχαν άλλο τρόπο να επικοινωνήσουν.

Αν η πρόσβαση στα Προπύλαια γινόταν με την αρχαία ευθεία ράμπα, αντί για το "ρομαντικό" ζιγκ-ζαγκ δρομάκι που έχει τώρα, ίσως το πρόβλημα να ήταν μικρότερο, αν και βέβαια η κύρια αιτία είναι ότι τα Προπύλαια και το ιερό στην κορφή του βράχου δε σχεδιάστηκαν, φυσικά, για τέτοια φορτία επισκεπτών.

Μυλωνάς ή Παλαιοκώστας;

Σήμερα το πρωί είδα το εξής πανό στα κάγκελα του Πολυτεχνείου:



Για όσους δεν το βλέπουν καλά, λέει:

Βασίλη Παλαιοκώστα
είμαστε μαζί σου
Γιώργο Μυλωνά
άντε κ' γαμήσου

Στην αρχή της φράσης "είμαστε μαζί σου" υπάρχει, αριστερά, ένα κόκκινο αστέρι.

Υπογραφή δεν φέρει το πανό. Ίσως είναι αναρχικό, ή ίσως να ανήκει σε μη αναρχικούς οπαδούς της 'άμεσης δράσης'. Η 17 Νοέμβρη, πάντως, θα τον εκτελούσε, καθώς ήταν υπεράνω χρημάτων.
Αυτό μου θύμισε εκείνο το τρικάκι που είχα δει πριν από μερικά χρόνια σε μια στάση λεωφορείου, στην οδό Συγγρού, που έλεγε: "Χέρι-χέρι, με τον Φαρμακοχέρη", δηλ. με τον Κουφοντίνα της 17 Νοέμβρη. Δυστυχώς, τότε δεν είχα κινητό με κάμερα, να το απoθανατίσω (sic).

Είναι αξιοσημείωτη η κολιγιά αντιεξουσιαστών και Παλαιοκώστα. Για την ιστορία, ο Βασίλης Παλαιοκώστας είναι ο αρχηγός της σπείρας που απήγαγε τον βιομήχανο, ιδιοχτήτη της ΑΛΟΥΜΥΛ - Μυλωνάς ΑΕ και πρόεδρο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, Γιώργο Μυλωνά. Η αφίσα αναρτήθηκε μετά τη σύλληψη της σπείρας, στην οποία, σύμφωνα με την αστυνομία, συμμετείχε και ένας του αντιεξουσιαστικού χώρου. Ο Παλαιοκώστας είναι δραπέτης και, απ' ό,τι ξέρω, δεν είναι αναρχικός. Είναι όμως χιουμορίστας. Η σπείρα φαίνεται πως την πάτησε επειδή ένα από τα μέλη, μετά την πληρωμή των λύτρων, άρχισε τη μεγάλη ζωή (γυναίκες, χαρτιά, γλέντια), τις αγορές τζιπ, κλπ.

Ανορθογραφίες 5 αστέρων

Άλλο πεντάστερο γράφει πάνω από τη ρεσεψιόν του:



και δε βάζει ούτε απόστροφο στο its (συνήθως το αντίθετο λάθος κάνει ο κόσμος: βάζει απόστροφο στο κτητικό its και το γράφει it's), ούτε γράφει τουλάχιστον το greek με κεφαλαίο G, δηλαδή Greek, όπως κάνουν πάντοτε στα αγγλικά.

Προτομές

Να και μια προτομή του Γιώργου Σεφέρη στην οδό Ζαλοκώστα, μπροστά από την πλαϊνή είσοδο του Υπουργείου Εξωτερικών. Τόσα χρόνια τριγυρνάω εκεί κοντά, δεν είχε τύχει να περάσω ποτέ.

Ρήματα με αντικείμενο σε γενική, εσφαλμένα

Σήμερα άκουσα/είδα δύο λάθος γενικές, αντικείμενα ρήματος:

Της μουσικής επιμελήθηκε η...

Έτσι είπε παρουσιαστής στο ραδιόφωνο της ΕΡΑ-2 ή όπως διάολο τη λένε, στα 105,8 στα FM, πρωινιάτικα στις 7 η ώρα, και μ' έστειλε.

Η Καθημερινή, πάλι (Σταύρος Τζίμας), στο φύλλο της 19ης Αυγούστου, στο πρωτοσέλιδο, μου 'βγαλε το μάτι (όρθιος, στο περίπτερο) μεσημεριάτικα: "Δεν αντέχουν βεβαίως κριτικής ισχυρισμοί..."

Οι γενικές έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας. Ζητείται βιογλωσσολόγος να ερευνήσει το θέμα. Έχω την αίσθηση πως οτιδήποτε είναι έστω καθ' υποψίαν ή ακόμη και κατά φαντασίαν λόγιο ή απλώς σοβαροφανές ή απλούστατα σοβαρό σαν έκφραση (π.χ. Δεν αντέχουν σε κριτική ισχυρισμοί...) πυροδοτεί μια γενικογόνο ορμόνη στον εγκέφαλο αρθρογράφων (ή διορθωτών), παρουσιαστών κ.ά.

Σαακασβίλι παίζων εν ου παικτοίς

Χτες το μεσημέρι άκουσα τον πρόεδρο της Γεωργίας Σαακασβίλι να μιλά σε συνέντευξη Τύπου μαζί με τη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ. Έβλεπες τον άνθρωπο που αντί να στέκει στα πόδια του στέκει πάνω σε ξένα δεκανίκια, και μου έδινε την αίσθηση ότι ο λόγος που μιλούσε 10 ολόκληρα λεπτά για να απαντήσει σε κάθε ερώτηση ήταν ότι ένιωθε πως, μόλις φύγουν όλοι αυτοί, θα είναι απελπιστικά μόνος του. "Κάτστε, κάτστε κι άλλο, πού θα πάτε; Κάτστε να μου κάνετε παρέα". Σα να κρεμόταν από τις λέξεις και από την ομήγυρη των ανταποκριτών, λες και ήταν το σωσίβιό του. Το βασικό του επιχείρημα ήταν "μην κατηγορείτε το θύμα της επίθεσης ότι τάχα ήταν ο θύτης". Αλλά έμεινα άφωνος με τη δημαγωγία του όταν είπε το εξής απίστευτο: Πρώτα, για να δείξει πόσο πολύ δεν ήταν οι γεωργιανές δυνάμεις αυτές που είχαν σκοπό να κάνουν επίθεση, είπε πως ο ίδιος και οι συνεργάτες του ήταν όλοι διακοπές στις αρχές Αυγούστου, και ότι γύρισε στην Τιφλίδα μόνο όταν κατάλαβε πως η κατάσταση με τους Ρώσους ήταν πολύ σοβαρή. Πέντε λεπτά αργότερα, όμως, απαντώντας σε άλλη ερώτηση, κάκισε το δυτικό Τύπο ότι, ενώ ένας Ρώσος Χι Ψι είχε πει πριν από μήνες σε μια δήλωση ή συνέντευξή του σε κάποιο ρωσικό έντυπο ότι η Ρωσία ετοίμαζε επίθεση εναντίον της Γεωργίας τον Αύγουστο, ο Δυτικός Τύπος δεν το έλαβε σοβαρά υπόψη του και δεν κίνησε γη και ουρανό για να καταγγείλει τη σχεδιαζόμενη επίθεση! "Το ξέρατε, και δεν κάνατε τίποτα γι' αυτό!" ήταν ο ψόγος του προς τα δυτικά μέσα. Και ο ίδιος, που το ήξερε, γιατί τότε πήγε διακοπές τον Αύγουστο; Αυτή την απλούστατη ερώτηση, δε βρέθηκε ένας δημοσιογράφος από κάτω να του την κάνει. Τόσο καλά!
Ο γεωργιανός λαός αξίζει κάτι καλύτερο από το να γίνεται άθυρμα στα χέρια ενός τέτοιου ανεύθυνου καραγκιόζη.

Ποδηλατικά

Le Monde (γαλλική εφημερίδα), 8-9 Ιουνίου 2008: η Le Monde απαντά στις ερωτήσεις των αναγνωστών:

«Ο γιος μου, φοιτητής, έκανε ποδήλατο πάνω στο πεζοδρόμιο κι έφαγε πρόστιμο 90 ευρώ», παραπονιέται η αναγνώστριά μας Μαρτίν. Δεν αντιλέγει για το πρόστιμο, αλλά «θεωρεί πως το ποσό είναι υπερβολικό».
Μεγάλος πράγματι ο πειρασμός ν’ ανεβείς στο πεζοδρόμιο όταν είσαι σε μονόδρομο, αντί να τον παρακάμψεις. Σύμφωνα όμως με τον ΚΟΚ, το ποδήλατο είναι κανονικό όχημα. Ο ποδηλάτης επομένως έχει τις ίδιες υποχρεώσεις με τον οδηγό αυτοκινήτου και του επιβάλλονται οι ίδιες κυρώσεις, με εξαίρεση την αφαίρεση πόντων από το δίπλωμα οδήγησης.
Μονάχα τα παιδιά έως 8 χρονών έχουν δικαίωμα να ποδηλατούν πάνω στο πεζοδρόμιο. Έξω από τις αστικές περιοχές, κατά μήκος των δρόμων με κυβολιθόστρωση ή που βρίσκονται υπό ανακατασκευή, οι ποδηλάτες δικαιούνται να κυκλοφορούν στα πεζοδρόμια και στους παραδρόμους που προορίζονται για τους πεζούς, «με ταχύτητα βηματισμού όταν συναντιόνται με πεζό» (άρθρο R. 431.10 του ΚΟΚ).
Μέσα στην πόλη, μπορούν, εκτός κι αν ο δήμος έχει λάβει διαφορετική απόφαση, να χρησιμοποιούν τους πεζοδρόμους, «υπό τον όρο ότι θα κινούνται με ταχύτητα βηματισμού και δεν θα προκαλούν ενόχληση στους πεζούς» (άρθρο. 431-9). Πρέπει επομένως να απευθύνονται στο δήμο για πληροφορίες.
Ο ποδηλάτης, εάν τραβά το ποδήλατό του με το χέρι, για να διασχίσει λόγου χάρη μια διάβαση πεζών, ξαναγίνεται πεζός (άρθρο R. 412-34). Αυτό συνιστά η Πρόληψη Οδικών Ατυχημάτων για να στρίψει κανείς αριστερά με απόλυτη ασφάλεια.
Ο κατάλογος των συχνών παραβάσεων που διαπράττουν οι ποδηλάτες δεν σταματά εδώ. Τους βλέπουμε να περνάνε με κόκκινο, να πηγαίνουν αντίθετα στο ρεύμα, να τηλεφωνούν ενώ ποδηλατούν. Ξεχνούν ότι βάζουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους, τους πεζούς και τους αυτοκινητιστές, τους οποίους αναγκάζουν να κάνουν επικίνδυνους ελιγμούς για να τους αποφύγουν. Η χρήση τηλεφώνου επισύρει πρόστιμο μόλις 22 ευρώ (παράβαση δεύτερης τάξης). Οι άλλες παραβάσεις επισύρουν πρόστιμα τέταρτης τάξης: 90 ευρώ.
Σύμφωνα με την Αστυνομία του Παρισιού, ο αριθμός παραβάσεων που διαπράττουν οι ποδηλάτες πέρασε από τις 3.904 το 2006 στις 11.269 το 2007. Αυτή η αύξηση οφείλεται εν μέρει στις εντολές προς την αστυνομία να γίνει αυστηρότερη και ίσως στην επιτυχία του Vélib, που λανσαρίστηκε τον Ιούλιο του 2007.
Μία έρευνα του Εθνικού Διυπουργικού Παρατηρητηρίου Οδικής Ασφάλειας (Onisr, Φεβρ. 2008), δείχνει πως 181 ποδηλάτες/ισσες σκοτώθηκαν και 1.745 τραυματίστηκαν βαριά στα 4.979 κυκλοφοριακά ατυχήματα που συνέβησαν το 2006. Το ποσοστό ευθύνης των ποδηλατών ήταν 44,4% στα ατυχήματα που συνέβησαν με πεζό. Τα σοβαρότερα αφορούσαν τους άνω των 65 ετών (83% σκοτωμένοι ποδηλάτες), και ακολουθούσαν οι μεταξύ 15 και 25 ετών. Τέλος, το ποσοστό σοβαρότητας των ατυχημάτων είναι πέντε φορές μεγαλύτερο στην καθαρή εξοχή απ’ ό,τι στην πόλη.
Γι’ αυτό, η Πρόληψη Οδικών Ατυχημάτων συνιστά στους ποδηλάτες να μην ποδηλατούν ποτέ περισσότεροι από δύο πλάι-πλάι (άρθρα R.431-6 και 7 του ΚΟΚ), και να μπαίνουν ο ένας πίσω από τον άλλον μόλις πέσει ο ήλιος ή όταν ένα όχημα ετοιμάζεται να τους προσπεράσει. Τους καλεί επίσης να ελέγχουν τον εξοπλισμό τους. Το κουδούνι, που πρέπει να είναι ακουστό έως περισσότερο από 50 μέτρα, τα φώτα (μπρος και πίσω) και οι ανακλαστήρες είναι υποχρεωτικά (άρθρα R.313-3 και 5, R.313-18 έως 20 και R.313-33). Η απουσία τους επισύρει πρόστιμο 33 ευρώ.
Μπορεί να προσθέσει κανείς έναν πλαγιοεξέχοντα ανακλαστήρα (écarteur de danger) πίσω και αριστερά (R.313-20), έναν καθρέφτη, ένα ανακλαστικό γιλέκο ώστε να φαίνεται από μακριά και, κυρίως, ένα κράνος. Σύμφωνα με την Επιτροπή ασφάλειας των καταναλωτών (CSC), οι κρανιακές κακώσεις αντιπροσωπεύουν το 80% των θανάτων πάνω στο ποδήλατο. Στον Καναδά, στις επαρχίες που είχαν κάνει υποχρεωτικό το κράνος, ο αριθμός των κρανιακών κακώσεων μειώθηκε κατά 80% περίπου.
Η ασφάλεια εξαρτάται επίσης από τους οδηγούς αυτοκινήτων, οι οποίοι πάρα πολύ συχνά δεν σέβονται την ελάχιστη απόσταση του 1 μέτρου που πρέπει ν’ αφήνουν ανάμεσα στο όχημά τους και στους ποδηλάτες. Οι πεζοί, τέλος, περπατούν πάνω στους ποδηλατοδρόμους ή τους διασχίζουν χωρίς να ενδιαφέρονται για τους ποδηλάτες, οι οποίοι έτσι κινδυνεύουν να πέσουν άσχημα.

Παχέων αγελάδων, 2

Κορόιδευα το Βήμα, που έγραφε "παχέων αγελάδων", αλλά σήμερα βρήκα την ίδια ελληνικούρα στο ψηφιακό Αγγλοελληνικό Λεξικό της Magenta, στο λήμμα banner:

banner year έτος παχέων αγελάδων

Φασούλας ή Πολ Ποτ;

Ορίστε ένα "πεζοδρόμιο" του Δήμου Πειραιά, ακριβώς παράλληλο στις γραμμές του ηλεκτρικού, προχωρώντας από την πόλη προς το Στάδιο Καραϊσκάκη.

Μιλάμε για βλάστηση! Μου ήρθε στο νου ο Πολ Ποτ, που φύτεψε φοίνικες ταχείας ανάπτυξης στην Πνομ Πενχ, την πρωτεύουσα της Καμπότζης, για να την εξαφανίσει από προσώπου γης. Αυτά όμως εδώ τα αγριόχορτα είναι κανονικής ανάπτυξης. Σκέψου πόσα χρόνια έχει να περάσει από δω συνεργείο οδοστρωμάτων και πεζοδρομίων του δήμου! Κοιμήσου, Φασούλα, κοιμήσου...

Ολυμπιακό κοτσανολόγιο

Πολλές κοτσάνες άκουσα σήμερα στο σχολιασμό της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου.

Ο Κωστάλας απλώς υπερέβαλε εαυτόν στις ξενικές προφορές. Αφού πρόφερε τον Ζακ Ρογκ Ζακ Γογκ, για να μας δείξει πως ξέρει καλά γαλλικά, αργότερα το μετάνιωσε και τον είπε Ζακ Ρογκ –το παχύ γράμμα σημαίνει παχιά προφορά. Με την τρίτη προσπάθεια, θα τον έλεγε και ελληνικά.

Μετά πέρασε στις κινεζικούρες. Πρόφερε τον πρόεδρο της Κίνας Hu Jintao Χου Τσιν Τάο, σαν το αγγλικό chin = σαγόνι, δηλαδή. Λάθος, γιατί το Jin προφέρεται είτε Τσιν είτε Τζιν, ψιλό πάντως και όχι παχύ. Στο δε τέλος-τέλος της μετάδοσης είπε "ευχαριστώ" στα κινέζικα, και το είπε σένσεν, προσθέτοντας ότι "τόσα έχουμε μάθει μέχρι στιγμής". Τρομάρα του! Το ευχαριστώ είναι "σιέσιε", όχι σένσεν.

Επίσης ο Κωστάλας είπε πως στο Πεκίνο οι αποστάσεις μετριούνται από την απαγορευμένη πόλη, όπως στην Αθήνα μετριούνται από την Ομόνοια. Όμως μετριούνται από το Σύνταγμα.

Οι άλλοι δύο ήταν χειρότεροι. Σε μια στιγμή ο Κωστάλας είπε πως οι Κινέζες που περπατούσαν μπροστά από τις εθνικές ομάδες κρατώντας τις ταμπέλες με το όνομα της χώρας φορούσαν κάποιο παραδοσιακό φόρεμα της τάδε δυναστείας, και η γυναίκα παρουσιάστρια (ονόματι Μυτιληναίου) είπε: "ναι, το παραδοσιακό τσιπάο". Όμως το τσιπάο είναι εφαρμοστό κάτω, δεν ανοίγει σε φούστα κλαρωτή!

Η Μυτιληναίου μίλησε επίσης για τη δυναστεία των Ζου, που προφέρεται στην πραγματικότητα Τζόου. Συγγνωστό το λάθος, αφού γράφεται Zhou. Το σκηνοθέτη της τελετής Zhang Yimou, που το ορθό είναι να προφέρεται Τζανγκ Γιμόου, τον έλεγαν συνεχώς Ζανγκ Γιμού. Κι αυτό συγγνωστό, αφού έτσι τον γράφουν όλοι εδώ στην Ελλάδα. Μια και βρίσκονται στην Κίνα και οι τρεις τους, όμως, θα μπορούσαν να ρωτήσουν και να μάθουν πώς προφέρονται ορισμένα βασικά ονόματα, καθώς και πώς προφέρονται τα ονόματα των έρμων των δυναστειών. Ειδικά δε ο Κωστάλας, ο οποίος και πιο κουλτουριάρης είναι και δε χάνει ευκαιρία να το παίξει γλωσσομαθής, θα 'πρεπε, στα πλαίσια της περιβόητης προετοιμασίας του, να πάρει και κάνα μάθημα κινεζικής προφοράς των ονομάτων. Δεν πάνε τζάμπα εκεί, δεν είναι εθελοντές, αν δεν απατώμαι.

Μετά η Μυτιληναίου, νομίζω, είπε πως στα κινεζικά Beijing σημαίνει "κέντρο του κόσμου". Κι αυτό λάθος. "Κεντρικό βασίλειο" (και όχι "Κέντρο του Κόσμου") σημαίνει η Κίνα στα κινεζικά, όχι το Πεκίνο. Το Πεκίνο σημαίνει Βόρεια Πρωτεύουσα.

Αλλά ξεκίνησα βέβαια με τα ασήμαντα. Πάμε τώρα σε πιο σοβαρά. Αφού είδαμε τις αναφορές στο Δρόμο του Μεταξιού, ο Κωστάλας μάς είπε πως τώρα βλέπουμε το καράβι με την εκστρατεία του Κινέζου ναυάρχου που έφτασε "στα παράλια της Αφρικής και της Ευρώπης", ανοίγοντας έτσι το "θαλάσσιο δρόμο του μεταξιού". Καλά να έφτασε στα παράλια της Αφρικής, αλλά "και της Ευρώπης"; πού το βρήκε γραμμένο; Και επίσης, το ιδεόγραμμα που προβαλλόταν συνεχώς εκείνη τη στιγμή στο κέντρο του σταδίου δεν ήταν του μεταξιού αλλά του τσαγιού. Αυτό –το τσάι– εμένα μου πάει καλύτερα, γιατί μιλάμε για τους αιώνες που και οι Πορτογάλοι έψαχναν θαλάσσιο δρόμο για τα μπαχαρικά, και όχι για το μετάξι, που άλλωστε η παραγωγή του είχε ήδη μεταφυτευτεί στην Ευρώπη από τους βυζαντινούς και, στα χρόνια που μιλάμε, στη Δυτική Ευρώπη επίσης, μετά την 4η σταυροφορία και την απαγωγή και μεταφορά των εργατών του μεταξιού από την Ελλάδα στην Ιταλία και στη Γαλλία. Άρα, προς τι να γυρεύουν έναν "θαλάσσιο δρόμο του μεταξιού";

Αλλά ο μέγας κοτσανολόγος ήταν ο αθλητικογράφος, ο Κατσαρός. Μολονότι είπε πως θα περιοριζόταν στα αθλητικά, έβγαλε πολλά μάτια με τις μπαρούφες του. Είπε πως η Μάλτα είναι βρετανική κτήση, πως το Ισραήλ έγινε ανεξάρτητο το 1984 (αναριθμητισμός;), πως οι Μαλδίβες βρίσκονται στο "Ασιατικό αρχιπέλαγος". Όταν, στην αρχή-αρχή της παρέλασης, η (κινεζική) σκηνοθεσία έδειξε τον Κοκό και την κυρά του να χαιρετούν την ελληνική ομάδα (μήπως οι Κινέζοι νομίζουν ότι έχουμε ακόμα βασιλεία; Αλλά βέβαια, αφού την προηγουμένη η Ντόρα φιλιόταν μαζί του, τι φταίνε οι άνθρωποι; Θα ήταν... ανφαίρ να μην τον δείξουν, πώς να το κάνομε! Και γιατί να τον κρύψομε άλλωστε;), ο αθλητικογράφος λοιπόν είπε πως βλέπουμε τον Κωνσταντίνο και τη... Σοφία. Τέλος, είπε πως η Αρμενία έγινε "αυτόνομη" το 1991. Έλεος! Δεν ξέρει τη διαφορά αυτονομίας και ανεξαρτησίας.

Χτές άκουσα και το Στέλιο Ελληνιάδη στο "105.5 στο Κόκκινο" να τους κράζει για την ασχετοσύνη τους. Μόνο που θεωρούσε πως ο Κατσαρός ήταν ο λιγότερο κακός, ενώ εγώ πιστεύω πως ήταν ο Κωστάλας.

Καρακιτσαριό 5 αστέρων

Η μαντάμ Ρεκαμιέ στο σαλόνι. Φυσικά, όλοι κάθονται (άβολα), κανένας δεν ξαπλώνει:


Καθρέφτες στην τουαλέτα, για να τηράξετε αναντάμ παπαντάμ τη μουτσούνα σας:


Ούτε η Μόνα Λίζα να 'τανε!


Η ....βιβλιοθήκη!!!! (Άδεια όλα, σκέτα κουτιά. Θαυμάστε όγκο σε σχέση με τους τίτλους!)


Δεν μπορούσε να λείπει ο Μέγας Ανατολικός (αν σας επηρεάσει το διάβασμα του... κουτιού, απευθυνθείτε στη ρεσεψιόν για κάτι με περισσότερο ψαχνό...)

Το αποκορύφωμα του κιτς σε αυτά τα βιβλιόκουτα είναι ότι στο κάτω μέρος έχουν έτη, π.χ. 1964, 1965, λες και είναι τα "Νομικά Χρονικά".

Ο πίνακας από φαγεντιανή. Θαυμάστε βατήρα άρματος. Ούτε για κατάδυση σε ολυμπιακή πισίνα δε θα 'ταν τόσο μακρύς:


Ο ξεκάρφωτος κίονας που δε στηρίζει τίποτα ("Greece is bouzouki"):


Ο ξεκάρφωτος πεσσός. Κατόπιν τούτου, να προστεθεί παρακαλώ στα κουτιά της "βιβλιοθήκης" το Tree and Pillar Cult του Arthur Evans:


Προτείνω επειγόντως βραβείο στον/στην αρχιτέκτονα και στον/στην διακοσμητή/τρια!

Υ.Γ.: Ευτυχώς, το πεντάστερο έχει μιαν ωραιότατη, απέριττη αυλή για το μπρέκφαστ.

Όλη η Ελλάδα ατέλειωτοι φραπέδες

"Τι ξέρουν οι ξένοι από Αέρηδες;"

Πλάκα, Κέκροπος και Σωτήρος γωνία:







Μέσα στο δορυφορικό πιάτο ψηλά λέει: CIA Wiretap Center Vodaphone

La francophonie is here to stay!

Αφίσα τοίχου στην οδό Χέυδεν, δέκα μέτρα πιο πάνω από την πλατεία Βικτωρίας:



Το ωραίο είναι ότι στη 10η αράδα υπάρχει η λέξη arbitrarité, που με ξένισε και έψαξα στο Grand Robert να δω αν υπάρχει. Διαπίστωσα λοιπόν ότι δεν την έχει. Στο διαδίκτυο όμως το Google δίνει 854 αποτελέσματα, και τι αποτελέσματα: τι redondance et arbitrarité du signe, τι arbitrarité saussuriste, μιλάμε για γλωσσολόγους, όχι για ό,τι κι ό,τι!

Να λοιπόν που οι immigrés marchands ambulants francophones d'Athènes βάζουν τα γυαλιά στο Grand Robert!

Ευμολπίδων, Τραλλέων, Ζωσιμαδών, Κόμνα Τράκα κλπ.

Ημουν στο Γκάζι, όταν ο οδηγός ενός αυτοκινήτου με ρώτησε αν ξέρω πού είναι η οδός «Ευμολπίδων» (sic). Του είπα ότι δεν ήξερα και, φυσικά, ότι λυπόμουν. Στ' αλήθεια λυπόμουν, διότι αν με είχε ρωτήσει πού είναι η οδός «Ευμολπιδών» θα του έλεγα ότι ήταν η πρώτη παράλληλος αριστερά του. Είπαμε όμως: η ακρίβεια είναι υποχρέωση, δεν είναι αρετή...

Τάδε έφη η σνομπ Πανδώρα, στο Βήμα της Κυριακής, 27.7.08. Ε, ας πάει κι αυτή στη Λαμπρινή κι ας ζητήσει να της δείξουνε την οδό Τράλλεων, λοιπόν. Οι Λαμπρινιώτες θα της τη δείξουνε, πιστεύω, αφού πρώτα τη διορθώσουνε σε Τραλλέων. Προφανώς γι' αυτούς η (κατ' αυτούς) ακρίβεια δεν είναι υποχρέωση, αλλά μόνο αρετή.

Γιατί δεν πάει να πει στο δήμαρχο να βάζει τόνους στα ονόματα των πινακίδων; Να κάνει και καμιά δουλειά;

Παχέων αγελάδων...

Από το Βήμα. Δεν τους άρεσε το "παχιών αγελάδων", ήθελαν να κάνουνε τους έξυπνους, κι έγραψαν "παχέων αγελάδων":

Βαλκανική οικονομική ολοκλήρωση

Ιδού τι μάρκα μπύρα πίνουνε στα χωριά της Κρήτης:

Εθνική διαπαιδαγώγησις, 2

Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης με το ίδιο θέμα, ιδού ένα συμπαθητικό μπλουζάκι που φορούν οι ειδικές μας δυνάμεις εκτός υπηρεσίας, και που μπορείτε να προμηθευτείτε στο Μοναστηράκι:

Οδηγός επιβίωσης

Ωραίος τίτλος, ωραίο εξώφυλλο:

Λούφα και παραλλαγή

Καλύτερο καμουφλάρισμα σκύλου δεν έχω δει:





Ακριβώς αριστερά από την πόρτα της τουαλέτας της Ακρόπολης. Και είναι πάντα εκεί!

-------------------------

Ένα χρόνο αργότερα, το μαντρώσανε:

--Αριστότελές μου! --Tellás μου!

Στο Ναύπλιο:



Μπέρδεψαν το φιλόσοφο με τον Ωνάση. Όχι ρε παιδιά, έπρεπε να γράψετε "Αριστοτέλους Ωνάσου"...

Ο ένδοξός μας βυζαντινισμός

Σήμερα το πρωί είδα από την ΕΤ1, σε απευθείας μετάδοση, το πατριαρχικό συλλείτουργο που έγινε στο Κίεβο, για τα 1020 χρόνια από τον εκχριστιανισμό του ηγεμόνα του Κιέβου Βλαδίμηρου και κατ' επέκταση των Σλάβων. Ήταν εκεί ο Ρωσίας Αλέξιος, ο Κπόλεως Βαρθολομαίος, ο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, ο Τιράνων Αναστάσιος, ο Αλεξανδρείας, ο Ιεροσολύμων, ο Αντιοχείας (ή τουλάχιστον αντιπρόσωποί τους, δε θυμάμαι), και πολλοί άλλοι από την ανατολική και την κεντρική Ευρώπη. Το συλλείτουργο έγινε σε υπαίθριο χώρο, στο λόφο του Αγ. Βλαδιμήρου (του παραπάνω ηγεμόνα), με το Κίεβο και τον Δνείπερο να φαίνονται κάτω, με ζεστή λιακάδα, ώσπου φύσηξε κάποιο αεράκι και συννέφιασε κάπως, και ανάσανε ο κόσμος. Οι γυναίκες όλες ήταν με κεφαλομάντιλα, από τις γυναίκες "του λαού" ως τις επίσημες ή τις γυναίκες των επισήμων (ήταν κι ο Γιούστσενκο). Αυτές τις μαντίλες τις κάνουνε γαργάρα οι δεξιοί αντιμαντιλιστές. Οι περισσότεροι ιεράρχες ήταν ντυμένοι στα κίτρινα. Είχε καλόγριες στα μαύρα, καλόγριες στα άσπρα, και κάτι ρασοφόρους με ανάποδα κόλουρα κωνικά καπέλα, άλλα κόκκινα, άλλα μπλε, άλλα βυσσινιά. Ο δεξιός χορός ήταν ουκρανικός, μικτός, ο δε αριστερός ήταν η αποκλειστικά αντρική Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία του Λυκούργου Αγγελόπουλου, ο οποίος φορούσε κι αυτός το σκούφο του πατριαρχικού του οφφικίου. Οι γλώσσες ήταν δύο: η ρωσική ή ουκρανική (δεν ξέρω), και η ελληνική. Το Χερουβικό που έψαλαν οι Ουκρανίδες ήταν ΘΕΣΠΕΣΙΟ, με έστειλε. Όταν έφτασε η ώρα του Κοινωνικού, η ΕΤ1, θέλοντας να τερματίσει τη ζωντανή μετάδοσή της, θεώρησε καλό να κάνει voice-over και ν' αρχίσει να δίνει στοιχεία για την ιστορία του Βλαδίμηρου και της Ουκρανικής Εκκλησίας. Στη συνέχεια ξαναμετάδωσε 2 λεπτά το Κοινωνικό, που το έψελνε ο αριστερός χορός, και μετά έκοψε την εικόνα, χαμήλωσε πολύ τον ήχο του Κοινωνικού που συνεχιζόταν, και μας προσγείωσε ανώμαλα στο στούντιο της ΕΤ1, όπου ο ιερομνήμων του Πατριαρχείου Κπόλεως Τάδε Πανώτης έβγαλε ένα αντιπαθέστατο προπαγανδιστικό λογύδριο περί του μητρικού χαρακτήρα του Πατριαρχείου, και πώς όλες οι θυγατέρες Εκκλησίες στρέφουν προς αυτό τα βλέμματά τους, κλπ. κλπ., τόσο σπαστικά όμως και με τόσα δασκαλίστικα τσιτάτα, που, μολονότι δεν είμαι αντιπατριαρχικός, τσατίστηκα. Και η πλάκα είναι ότι δεν ανέφερε καν, ο ιερομνήμων, έτσι, για λόγους αβρότητας βρ' αδερφέ, ότι παρίστατο στο συλλείτουργο και ο Αθηνών Ιερώνυμος, παρότι μιλούσε από στούντιο της ελληνικής τηλεόρασης και απευθυνόταν στους Έλληνες τηλεθεατές. Λες και ο δικός μας εκπρόσωπος στο συλλείτουργο δεν ήταν ο Ιερώνυμος αλλά ο Βαρθολομαίος. Είπε τα γνωστά και ψευδή, ότι η επισκοπή Κπόλεως είναι αποστολική, λόγω τόσο του ιδρυτή της αποστόλου Ανδρέα (τι να πεις τώρα...), όσο, λέει, και του αποστόλου και ευαγγελιστή Ιωάννη, ο οποίος στην Αποκάλυψη απευθύνεται "ταις επτά εκκλησίαις ταις εν τη Ασία"... Μάλιστα! Ώστε στις εφτά Εκκλησίες (Εφέσου, Σμύρνης, Περγάμου, Θυατείρων, Σάρδεων, Φιλαδελφείας, Λαοδικείας) παρεισέφρησε και η Εκκλησία του Βυζαντίου, θέτοντας προφανώς κάποιαν άλλην εκποδών! Ψευδολογίες, δηλαδή. Τώρα, από πού κι ως πού η Ελλαδική Εκκλησία είναι και αυτή θυγατέρα της Εκκλησίας Κπόλεως, όπως οι σλαβικές, αυτό δεν μας το εξήγησε ο κος Πανώτης. Γιατί εγώ ήξερα ότι κάποιος απόστολος Παύλος ίδρυσε τις πρώτες εκκλησίες στην Ελλάδα, χωρίς μάλλον να ζητήσει την άδεια, ο αντικανονικότατος, της "αποστολικής" επισκοπής Κπόλεως. Αφού τέλειωσε το κήρυγμα υποταγής του ο Πανώτης, και πέρασε από το φοβεριστικό ύφος σ' ένα μακάβριο χαμόγελο λέγοντας "καλή σας μέρα" ή κάτι τέτοιο, η ΕΤ1 διέκοψε τελείως τη μετάδοση, με το μαχαίρι, χωρίς καν να περιμένει να τελειώσουν το Κοινωνικό οι Έλληνες χορωδοί εκεί στο Κίεβο. Πολύ ευγενικό κι αυτό, και προς τους χορωδούς αλλά κυρίως προς τους τηλεθεατές της ΕΤ1, οι οποίοι, για να κάθονται να παρακολουθούν τη μετάδοση, προφανώς κάτι θα σκαμπάζουν από Λειτουργία, και είναι γνωστό ότι στη Λειτουργία τα δύο άσματα που αξίζουν είναι, ακριβώς, το Χερουβικό και το Κοινωνικό.

Παρατήρησα πως οι εκφωνήσεις των Ουκρανών άρχιζαν από μπάσες συχνότητες και σιγά-σιγά ανέβαιναν στα ύψη. Περίεργο φαινόμενο αυτό. Επίσης, τον Απόστολο τον έψαλε ο Ουκρανός (πολύ διαφορετικά από εμάς, εννοείται) με φράσεις κοφτές, θα έλεγα, και για τ' αφτιά μου κάπως φοβιστικές. Και βέβαια καμία σχέση με τους ελαφρώς αμανεδίστικους Αποστόλους τους δικούς μας. Επίσης, ότι γουστάρουν και σχεδόν πριμοδοτούν, θα έλεγα, τους βαρύτονους. Αντίθετα, στην Ελλάδα γουστάρουν τους τενόρους. Όσο πιο Πανταζή και Βοσκόπουλο θυμίζουν οι ψάλτες και οι παπάδες, τόσο το καλύτερο εδώ σ' εμάς. Μάλλον έπρεπε να πάω να ψέλνω στη Ρώσικη εκκλησία, τόσα χρόνια! Γενικά, και ανεξάρτητα από το θέμα της βαθυφωνίας, προσέχουν πολύ το μέταλλο των φωνών που χρησιμοποιούν, να είναι καλό.

Η σκηνοθεσία ήταν πολύ καλή, δυναμική, αεικίνητη, με πολλές κάμερες, γκροπλάν στους ιεράρχες, στον κόσμο, στα παιδιά, σε στιγμιότυπα και όχι μόνο στις επίσημες στιγμές τους. Είδαμε ας πούμε τον Βαρθολομαίο να τσιμογελάει πίνοντας νερό από πλαστικό ποτήρι και κουβεντιάζοντας χαλαρά με άλλους παπάδες, την ώρα του Κοινωνικού. Το δε γεγονός ότι το συλλείτουργο γινότανε στο ύπαιθρο, στο φυσικό καλοκαιριάτικο ουκρανικό φως του "σωματικού ηλίου", έδινε τελείως άλλη διάσταση στο θέαμα. Έτσι, οι φράσεις "εν τω οίκω τούτω", "τας θύρας, τας θύρας", "των εισιόντων εν αυτώ", ακούγονταν ευτυχώς εκτός τόπου, και μπορούσαμε να απολαύσουμε κάθε τόσο λήψεις του ανοιχτού ουκρανικού ουρανού.

Πες μου τους δίσκους σου...

Captain Beefheart and his Magic Band
Prefab Sprout
Root Boy Slim and the Sex Change Band
Lakshmi Shankar

Cruel

Τα λόγια ενός από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, τoυ Cruel των Prefab Sprout, από το άλμπουμ Swoon (1984):

Cruel

Cruel is the gospel that sets us all free, then takes you away from me.

There is no Chicago urban blues, more heartfelt than my lament for you.

I'm a liberal guy, too cool for the macho ache,

with a secret tooth, for the cherry on the cake.

With a pious smile, a smile that changes what I say.

While I waste my time, in regretting that the days, went from perfect to just O.K.

Lordy, what would I do ? Don't call me possessive, but God if he's smoochin' with you.

As a jealous boy root, - the world should be free, but don't you go following suit.

My heart is aligned - it couldn't be neutral, I couldn't be that way inclined.

It's hard to defend, ba ba ba, ba ba ba,these feelings my tuppentup friend.

It's cruel, ba ba ba, ba ba ba, ba ba ba, ba ba ba, ba ba it's cruel,

ba ba ba, ba ba ba, ba ba ba, ba ba ba, ba ba it's cruel,

it's crueller than cruel.

But cruel is the gospel that sets us all free, then takes you away from me.

Should a love be tender, and bleed out loud ?

Or be tougher than tough, and prouder than proud.

If I'm troubled by every folding of your skirt, am I guilty of every male inflicted hurt ?

But I don't know how to describe the Modern Rose, when I can't refer to her shape against her clothes.

With the fever of purple prose.

Lordy, what would I do ? Don't call me possessive, but God if he's smoochin' with you.

As a jealous boy root, - the world should be free, but don't you go following suit.

My heart is aligned - it couldn't be neutral, I couldn't be that way inclined.

It's hard to defend, ba ba ba, ba ba ba, these feelings my tuppentup friend.

It's cruel, ba ba ba, ba ba ba, ba ba ba, ba ba ba, ba ba it's cruel,

ba ba ba, ba ba ba, ba ba ba, ba ba ba, ba ba it's cruel,

it's crueller than cruel.

But cruel is the gospel that sets us all free, then takes you away from me.

Cruel is the gospel that sets us all free, then takes you away from me.

My contribution, to urban blues.

--------------------------------------
Η λέξη tuppentup είναι μυστήριο (άπαξ λεγόμενη).

Για περισσότερα σε σχέση με τους Prefab Sprout, εδώ και εδώ.

Η βάρκα μου η κουρελού

Το καΐκι αυτό στην Πέρδικα της Αίγινας λέγεται "Μπουσμπουρέισον":

Μνήμη ενός Επικουρείου

Εν Ψαθοπύργω.

Μυστράς, απάνω είσοδος.

Έγκλημα στην οδό Σταδίου

Ως τώρα γνώριζα το μνημείο στον τόπο όπου δολοφονήθηκε ο Ίων Δραγούμης, στη Βασ. Σοφίας. Τώρα μόλις όμως είδα το μνημείο στη μνήμη του Σωτήρη Πέτρουλα, που στήθηκε το 2005 στην οδό Σταδίου, στο ύψος του ξενοδοχείου Εσπέρια.

MUETTER VERMISSTER

Seit der Tod ihm Leib, Namen und Trauer abnahm
Hoeren sie auf, ihr Leben zu lenken
Hoeren sie auf, zu planen, zu denken
Danken fuer Troedel, den Armut und Mitleid verschenken
Staunen wie Blinde, denen's zu gar ploetzlich kam
Mitten im Sonnenschein, der sie liebend umfing
Dass di Sonne so seltsam schnell unterging.

Leben ist Suende. Liebe ist Leid.
Sueβ ist Vergessen. Schoen ist Erinnerung.
Und werden sie alt und stuerben gern heut
So ist heut und ist morgen noch lange nicht Zeit
Denn sein Platz muss frei sein. Sein Platz ist bereit.
Und werden sie alt: er ist immer jung
Viele Jahre geht er immer im Soldatenkleid.

Und die Jahre gehen. Noch ist er nicht tot.
Nie ist er tot. Nur kommt er nie wieder mehr.
Eine Kanne bleibt voll und ein Stuhl bleibt leer.
Und sie sparen ihm Bett und sie sparen ihm Brot
Und sie beten fuer ihn, und leiden sie Not
Sie bitten ihn immer wieder flehend her.

Sie fragen und sagen: sie hoeren kaum hin.
Sie sehen durch Fenster und sehen doch nicht.
Hoerten Windbrausen nicht. Sahn nicht Wolkengehn.
Waren taub, wenn der Regen rann, waren blind, wenn sie Sonne sehn.
Doch die alten Augen in muedem Gesicht
Werden strahlend und jung: sie denken an ihn.
Und glauben sie nur und verzweifeln sie nicht
So wird einmal Licht.

Oh, einmal wird Licht; sonst kann Gott nicht sein —
Und sei's, wenn sie stuerben, in letzter Zeit:
Die dunklen Zimmer werden weit.
Und hell im Licht steht einer breit.
Sein Stuhl ist frei. Sein Mahl ist bereit.
Und er bricht ihnen Brot, und er reicht ihnen Wein
Und sie laecheln im Sterben verklaert und befreit
Und gehen sehr leicht in den Himmel ein.

Bertolt Brecht

Μανωλάδα

Καθώς τρέχουν οι κάμποι
έξω απ' τα τζάμια
βολίδα
το πούλμαν με τους τουρίστες
προς τη δόξα τραβά
της κλασικής Ελλάδας
ανεμίζουν τα νάυλα
των θερμοκηπίων
προτού μπει στη ζώνη
του πυρός, των εκατομμυρίων στρεμμάτων
αφήνοντας πίσω του συντρίμμια
ανθρώπινα, φράουλες, αίμα
ανοιγμένα κεφάλια σαν
καρπούζια της Βάρδας
με το μαχαίρι
ιαχές πολεμικές
στα χωράφια
στις πλατείες
μασούρια δυναμίτη
και σιωπή ολόγυρα
σιωπή εκκωφαντική
"Ωσαννά εν τοις υψίστοις",
βαριά σαν το σάβανο του Λαζάρου
που το σήκωσε ο Χριστός
και φάνηκαν τα βυθισμένα του μάτια
κι ύστερα δεν ξανακούστηκε τίποτα γι' αυτόν
εις τον αιώνα.


Σάββατο του Λαζάρου, 2008

Μεταρρύθμιση ή αντεπανάσταση;

Προ ημερών η γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα πήγε στην Πάτρα (για μια εκδήλωση για τον Μπελογιάννη, νομίζω —πάντως, όχι για τον Πλουμπίδη...) και είπε τα εξής φαιδρά (τα παίρνω από αριστερή εφημερίδα της Πάτρας):

Στο σεισμό της αντεπανάστασης, που οι δονήσεις του έφθασαν μέχρι εμάς, όπως και σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα, εμείς αντέξαμε έστω και με απώλειες. Ο αντίπαλος δεν δικαιώθηκε, δεν ξεμπέρδεψε μαζί μας όπως πίστευε το 1991. Λίγο καιρό μετά άρχισε να μας ξαναβρίσκει μπροστά του με νέα δύναμη και ορμή. Κρατήσαμε, σηκωθήκαμε, ανασυγκροτηθήκαμε, διαμορφώσαμε πρόγραμμα, μελετήσαμε και μελετάμε την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού, για να βγάλουμε συμπεράσματα, εκεί που χρειάζεται θα κάνουμε κριτική και όπου πρέπει και αυτοκριτική. Ήδη το κάναμε σε μια πρώτη φάση το 1995.

(...)

Δεν μπορούμε να προεξοφλήσουμε τι θα γράφει μετά από 30 και 40 χρόνια η ιστορία του κόμματος για την περίοδο 1991 και τα κατοπινά δύσκολα χρόνια. Νομίζουμε, όμως, ότι όποια κριτική και αν γίνει στο μέλλον για εμάς σήμερα, ένα πράγμα δεν πρόκειται να αγνοηθεί: ότι φθάσαμε στο χείλος του γκρεμού και δεν πέσαμε, σε μια περίοδο που κομμουνιστικά κόμματα άλλαζαν τα σφυροδρέπανα, ενώ κομματικές ηγεσίες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών γίνονται οι ντροπιασμένοι ηγέτες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Οι επόμενες γενιές θα είναι καλύτερες από εμάς σίγουρα, σε ένα βαθμό όμως θα το οφείλουν και στη στάση που κρατήσαμε στα πέτρινα χρόνια της σαρωτικής αντεπανάστασης.

Ετάραξεν η καρδία μου, μπροστά σ' αυτή την εκ βαθέων πολιτική διαθήκη για τα "πέτρινα χρόνια της σαρωτικής αντεπανάστασης". Μόνο που στις αντεπαναστάσεις έχουμε έξωθεν ένοπλες επεμβάσεις, εμφύλιους πολέμους, σφαγές κλπ. Πού 'ν' τα όλα αυτά; Αλλά για την Παπαρήγα, η αυτοκατάργηση του "υπαρκτού σοσιαλισμού", λόγω της απόφασης της ελίτ του ότι δεν τον είχε πια ανάγκη, ονομάζεται αντεπανάσταση. Πιο σωστή η πρόβλεψη του συναρχιτέκτονα, μαζί με τον Λένιν, της μπολσεβίκικης κομματικής διχτατορίας, του Τρότσκι: το "εκφυλισμένο εργατικό κράτος" (ο κατ' άλλους κρατικός ή γραφειοκρατικός καπιταλισμός) παλινόρθωσε εντέλει από μόνο του τον καπιταλισμό. Αυτοί μάλιστα που, μιλώντας για γραφειοκρατικό καπιταλισμό, τόνιζαν, όπως ο Καστοριάδης ως και τη δεκαετία του '80, τη σφριγηλότητα του νέου αυτού συστήματος ταξικής κυριαρχίας και παραγωγικών σχέσεων, έπεσαν έξω. Ο "φτωχός συγγενής" του καπιταλισμού της αγοράς παραήταν φτωχός για να παίξει για πολύ το ρόλο του μπαμπούλα. Ο "υπαρκτός σοσιαλισμός" αποδείχτηκε ένας χάρτινος τίγρης, αφού όμως πρώτα ξέσκισε με τα νύχια του εκατομμύρια ζωές και δισεκατομμύρια όνειρα.

Διάδρομοι τυφλών στην Αθήνα

Οδός 3ης Σεπτεμβρίου. Ο διάδρομος διακόπτεται από ένα άνοιγμα εξαερισμού του ηλεκτρικού, χωρίς να πηγαίνει γύρω-γύρω απ' αυτό. Α, υπάρχει κι ένα σύστημα με ράφια αφημένο πάνω του.


Οδός Πατησίων, κοντά στη Βασιλέως Ηρακλείου (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο). Μια τρύπα-θάνατος πάνω στο διάδρομο τυφλών.

Η παχυλή άγνοια της Ελευθεροτυπίας

Το παρακάτω είναι το πρωτοσέλιδο της 8ης Απριλίου της Ελευθεροτυπίας, με θέμα το προαναγγελθέν 'σκάνδαλο' της ντόπας στην άρση βαρών. Ως γνωστόν, ο προπονητής της εθνικής ομάδας Ιακώβου ισχυρίστηκε ότι έκανε λάθος η κινέζικη προμηθεύτρια εταιρεία και έστειλε άλλες ουσίες από αυτές που είχε παραγγείλει ο ίδιος, παρουσίασε δε ένα γράμμα/ιμέιλ χωρίς παραλήπτη (!), όπου υπάρχει η λέξη sorry. Η Ελευθεροτυπία, θέλοντας να πει ότι αυτές οι δικαιολογίες είναι 'κινέζικα', έβαλε στο πρωτοσέλιδό της τρεις τεράστιους κινέζικους χαρακτήρες, γράφοντας από πάνω:

Γελοία απάντηση με την υπογραφή "Suli" από μία εταιρεία στη Σαγκάη για τη ντόπα

(ακολουθούν οι τεράστιοι κινέζικοι χαρακτήρες, και, πιο κάτω:)

Όσο εσείς καταλάβατε αυτόν τον τίτλο, άλλο τόσο απαντήθηκαν τα καυτά ερωτήματα για το ντοπάρισμα

(και από κάτω:)

Πάντως στα κινέζικα σημαίνει "συγγνώμη"

Μόνο που δεν σημαίνει "συγγνώμη" αλλά "νομίζω"! Τόσες χιλιάδες Κινέζοι ζουν στην Αθήνα, δεν μπορούσαν να τσιμπήσουν έναν στο δρόμο, να του δώσουν ένα κουλούρι και να τους πει πώς λένε το συγνώμη στη χώρα τους; Αλλά η Ελευθεροτυπία μάς έχει συνηθίσει εδώ και χρόνια στα άνοστα, δήθεν πνευματώδη πρωτοσέλιδα, οπότε άλλη μια χοντροκοπιά δεν πειράζει...
Σημ.: στο σχόλιο του γιου μου παρακάτω υπάρχει η φωτογραφία του πρωτοσέλιδου πολύ πιο καθαρά. Θενκς!

Πάτρα και τυφλοί

Η πολιτιστική πρωτεύουσα του 2006, η Πάτρα, εζήλωσε τα χάλια της Αθήνας. Ορίστε ο διάδρομος για τους τυφλούς, στο πεζοδρόμιο-βιτρίνα της παραλιακής, στο λιμάνι:

Πώς να μην είναι οι τυφλοί συνάμα οι πιο αόρατοι κάτοικοι της χώρας; Πού να τολμήσουν να ξεμυτίσουν!

Αλλά πιο "ενδιαφέρον" έχει το τέλος αυτού του διαδρόμου. Καταλήγει σε μια διασταύρωση όπου δεν υπάρχει η παραμικρή φροντίδα, όχι για τους τυφλούς, μα ούτε για τους κανονικούς πεζούς (όπως μπορείτε να δείτε, ένα μινιβάν κόντεψε να με πατήσει). Ακριβώς απέναντι, δεν υπάρχει καν πεζοδρόμιο. Το φάρδος της διασταύρωσης είναι 20 μέτρα (!). Διαγράμμιση για τη διάβαση, έστω για τους μη τυφλούς πεζούς, δεν υπάρχει. Φανάρι, δεν υπάρχει. Η κίνηση των οχημάτων είναι σχεδόν συνεχής, και με κάθε είδους οχήματα, έως και λεωφορεία/φορτηγά.
Το επόμενο βιντεάκι δείχνει το τέλος του διαδρόμου τυφλών του προηγούμενου βίντεο, παρμένο από την απέναντι πλευρά της διασταύρωσης. Διασχίζω τη διασταύρωση, και σιγά-σιγά αρχίζει να φαίνεται στο βάθος το τέλος του διαδρόμου τυφλών. Σημειωτέον ότι ο διάδρομος τυφλών καταλήγει στο οδόστρωμα, με μερικά προειδοποιητικά πλακάκια και ένα τελικό, κομμένο διαγωνίως στη μέση. Έτσι κι αλλιώς όμως, δεν υπάρχει άλλη λύση για τον τυφλό από το να γυρίσει πίσω απ' όπου ήρθε...

Ποδηλατοπορεία 6 Απριλίου 2008

Η σημερινή ποδηλατοπορεία δεν είχε παλμό. Λίγα συνθήματα, σα να κάναμε βόλτα και όχι σα να θέλαμε να κάνουμε ακουστά τα αιτήματά μας για ποδηλατόδρομους, πρόσβαση στο μετρό κλπ.

Νομίζω πως θα έπρεπε, εφόσον ζητάμε κάτι από το Δήμο Αθηναίων και δε μας το δίνει, αντί να κάνουμε βόλτες απλώς και να καταλήγουμε στο Πεδίο του Άρεως, να κάνουμε μια στάση μπροστά από το Παλιό Δημαρχείο, στην Πλατεία Κοτζιά, όπου υπάρχει μάλιστα και άπλετος χώρος για παραμονή και φώναγμα συνθημάτων χωρίς να κλείνουμε το δρόμο επ' αόριστον, καθώς και για κανένα χάπενινγκ.

Το μόνο που θα θυμάμαι απ' αυτή την πορεία είναι το παρακάτω, όπου ένας συμμετέχων με πατίνι ρυμουλκείται από ένα ποδήλατο.

Κινέζοι ποδηλάτες στην Αθήνα

Οδός Δεληγιάννη, Μάρτης 2008. Κινέζοι ποδηλάτες από το Wuhan (Ουχάν) -φαίνεται γραμμένο στο μπουφάν ενός απ' αυτούς, στην αρχή του βίντεο, ως 武汉-, που ήρθαν αεροπορικώς από την Κίνα για να επιστρέψουν σ' αυτήν ποδηλατικώς πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, τον Αύγουστο. Στο τέλος-τέλος του βίντεο φαίνονται και οι Αθηναίοι ποδηλάτες που τους υποδέχτηκαν.

Περί πορνείας πόνημα

Ο αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Άνθιμος παρέπεμψε, λέει, στο Λεξικό Μπαμπινιώτη για την εκκλησιαστική σημασία του όρου 'πορνεία'. Και γράφει παρακάτω το άρθρο του Βήματος:

Δύο εκδοχές δίνει το λεξικό Μπαμπινιώτη στο λήμμα για την πορνεία. Η πρώτη είναι εκείνη στην οποία κατευθύνθηκε η σκέψη όλων μόλις πληροφορήθηκαν το περιεχόμενο του συνοδικού ανακοινωθέντος, δηλαδή «το να διαθέτει κανείς το σώμα του σε άλλους για ερωτική ικανοποίηση αντί αμοιβής», ετυμολογία την οποία το λεξικό υποστηρίζει και με τη φράση «προάγω, οδηγώ κάποιον στην πορνεία». Στη συνέχεια, όμως, αναφέρεται η ετυμολογία της- στην οποία παρέπεμψε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμος. Σύμφωνα με αυτήν, την οποία ασπάζεται και η εκκλησιαστική παράδοση, η λέξη πορνεία δηλώνει «κάθε σεξουαλική σχέση εκτός γάμου».

Εγώ έχω την πρώτη έκδοση του Λεξ. Μπαμπινιώτη, όπου το λήμμα έχει όχι 2 αλλά 3 σημασίες:

1. το να διαθέτει κανείς το σώμα του σε άλλους για ερωτική ικανοποίηση έναντι αμοιβής: προάγω/οδηγώ κάποιον στην πορνεία || ανδρική / παιδική ~ || η ~ θεωρείται το αρχαιότερο επάγγελμα τού κόσμου 2. (συνεκδ.) η ιδιότητα και η εργασία τής πόρνης 3. ΕΚΚΛΗΣ. κάθε σεξουαλική σχέση εκτός γάμου.

[ΕΤΥΜ. αρχ. <πορνεύω (βλ. λ.). Η λ. είχε αρχικώς τη σημ. τής επί πληρωμή συμμετοχής σε σεξουαλική δραστηριότητα, ενώ αργότερα επεκτάθηκε, για να δηλώσει γενικά την εξωγαμιαία σεξουαλική επαφή. Στα κείμενα τής Π.Δ. (Ωσηέ 4, 11 κ.ά.), η λ. χρησιμοποιείται και μεταφορικώς με τη σημ. "ειδωλολατρία", δηλ. επαφή και απόδοση λατρευτικής τιμής σε ψεύτικους θεούς].

Το Βήμα, αντιθέτως, λέει πως η εκκλησιαστική σημασία της λέξης μνημονεύεται στην "ετυμολογία", αλλά μάλλον εννοεί τη σημασιολογία. Τέλος πάντων, ίσως αυτή η διαφορά των 2 έναντι 3 σημασιών να οφείλεται στις διαδοχικές επανεκδόσεις του Λεξ. Μπαμπινιώτη.

Άνοιξα και το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών (Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη), όπου το λήμμα έχει ως εξής:

1. η κατ' επάγγελμα και με αμοιβή άσκηση, εκτέλεση της σεξουαλικής πράξης, η προσφορά του σώματος για τη σεξουαλική ευχαρίστηση του άλλου: Γυναικεία / ανδρική / παιδική ~. 2. το κοινωνικό φαινόμενο και το επάγγελμα αυτού που αμείβεται για τις σεξουαλικές υπηρεσίες που προσφέρει: Η ~ είναι παγκόσμιο και πανάρχαιο φαινόμενο. Ασκεί την ~ από δεκαπέντε χρονών. [λόγ. <αρχ. πορνεία]

Ως προς την εκκλησιαστική σημασία του όρου, βλέπουμε ότι αυτή απουσιάζει παντελώς –ως μη ώφειλε, κατά τη γνώμη μου– από το ΛΚΝ. Να σημειωθεί ότι απουσιάζει και από το Λεξικό Κριαρά. Η πρόσφατη επικαιρότητα όμως αποδεικνύει ότι κάποιοι καίριοι ομιλητές της ελληνικής του 2008 μ.Χ. χρησιμοποιούν μέσα σε ορισμένα περιβάλλοντα και περιστάσεις τη λέξη με την απούσα από το ΛΚΝ σημασία, έστω και αν ξεσηκώνουν τις αντιδράσεις των υπόλοιπων ομιλητών, οι οποίοι, ειλικρινά ή με σκοπό να δημιουργήσουν σάλο (το σάλο ακριβώς που θέλησε να προκαλέσει και η ΔΙΣ, βλ. τέλος), εκλαμβάνουν τη λέξη με την τρέχουσα, συντριπτικά πλειοψηφική σημασία της.

Να σημειώσω με την ευκαιρία ότι συμφωνώ απολύτως με τη χρήση του τόνου στις γενικές των άρθρων και των κλιτικών, όπως κάνει ο Μπαμπινιώτης, αλλά ότι βρίσκω οχληρή την εκ μέρους του υπερβολική χρήση επιρρημάτων σε -ώς (αρχικώς, μεταφορικώς). Επίσης, ότι δεν καταλαβαίνω τι εννοεί, όταν λέει "επαφή και απόδοση λατρευτικής τιμής σε ψεύτικους θεούς". Τέλος, ότι η λέξη 'εξωγαμιαία', που χρησιμοποιείται στο ετυμολογικό σχόλιο, αν και προσωπικά δεν την αποδοκιμάζω, δεν υφίσταται ως λήμμα στο Λεξ. Μπαμπινιώτη.

Κάτι εξωγλωσσικό, τώρα:

Γιατί άραγε λέει το Λεξ. Μπαμπ.: 2. (συνεκδ.) η ιδιότητα και η εργασία τής πόρνης, τη στιγμή που στη σημ. 1. δεν ξεχωρίζει φύλο, και επίσης τη στιγμή που πιο κάτω, στο λήμμα 'πόρνος', γράφει έτσι κι αλλιώς: 1. ο άνδρας που προσφέρει ερωτικές υπηρεσίες έναντι αμοιβής ΣΥΝ. ζιγκολό ;

Να σημειωθεί ότι το ΛΚΝ δεν αναφέρει αυτή τη σημασία, και λέει για το 'πόρνος': χαρακτηρισμός ιδιαιτέρως ασελγούς και ακόλαστου ανθρώπου, δηλαδή λίγο-πολύ όπως η σημασία αρ. 2. του Λεξ. Μπαμπινιώτη: 2. α άνδρας που συχνάζει σε οίκους ανοχής ΣΥΝ. (!) πουτανιάρης. Αλλά γιατί το ΛΚΝ χρησιμοποιεί τον όρο 'ανθρώπου', αντί για τον όρο 'άντρα'; Μυστήριο! Κατά τα άλλα, προτιμώ σαφώς τον ορισμό του ΛΚΝ από τον ορισμό του Μπαμπ. για το 'πόρνος'. Τη δε σημασία του εκπορνευόμενου άντρα, που την αρνείται το ΛΚΝ στη λέξη 'πόρνος', την καλύπτει το ΛΚΝ εν μέρει μόνο στο λήμμα 'πόρνη' με ένα παράδειγμα: αρσενική ~, τραβεστί. Αν δε πάμε στο λήμμα 'ζιγκολό' του ΛΚΝ, δε θα βρούμε συνώνυμο: άντρας που συνάπτει έναντι αμοιβής ερωτικές σχέσεις με γυναίκες συνήθ. μεγαλύτερές του σε ηλικία. [λόγ. <γαλλ. gigolo] (Τα ίδια λέει και το Λεξ. Μπαμπ., απλώς δεν το περιορίζει σε πελάτισσες γυναίκες. Πάντως, προκειμένου γι' αυτές, επιμένει στο 'κυρ. μεγάλης ηλικίας'. Επίσης, έχει και ΣΥΝ. πόρνος). Απ' όλα αυτά, προκύπτει ότι κατά το ΛΚΝ το ζευγάρι είναι ζιγκολό-πόρνη, όπου όμως η λ. 'ζιγκολό' καλύπτει συνήθως πελάτισσες ώριμης και μεγάλης ηλικίας, άρα αντρική πορνεία με νεαρές γυναίκες έως, ας πούμε, λέω εγώ, τα 40, δεν υπάρχει, ή τέλος πάντων δεν υπάρχει ελληνική λέξη γι' αυτό το πράγμα. Αν τώρα αυτό σας φαίνεται κάπως ξεπερασμένο, όπως και η σημασία αρ. 2 του Λεξ. Μπαμπ. για την 'πορνεία', που αναφέρεται μόνο σε 'πόρνες', θα συμφωνήσω μαζί σας! Κατά δε το Λεξ. Μπαμπ., το ζευγάρι είναι πόρνος/ζιγκολό-πόρνη, με τις ίδιες περίπου όπως στο ΛΚΝ διευκρινίσεις για το 'ζιγκολό'.

Επιστρέφω τώρα στην ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και στα όσα είπε ο Άνθιμος. Τι είπε, στην πραγματικότητα, ο Άνθιμος; Είπε: Σεξ εκτός εκκλησιαστικού γάμου = πορνεία, όπου 'πορνεία' = η οποιαδήποτε ερωτική συνεύρεση ανδρός και γυναικός εκτός γάμου. Ή, για την ακρίβεια, είπε ότι στη σημασία της 'πορνείας' εντάσσεται η οποιαδήποτε ερωτική συνεύρεση ανδρός και γυναικός εκτός γάμου. Σωστό, γιατί στη σημασία της πορνείας προφανώς εντάσσεται και η οποιαδήποτε ερωτική συνεύρεση δύο αντρών ή δύο γυναικών, και ενδεχομένως ο αυνανισμός, το τρίψιμο των μπουτιών μεταξύ τους ή του πέους πάνω στο στρώμα ή σ' ένα αντικείμενο, η κατανάλωση πορνογραφικού υλικού, ίσως-ίσως και η απλή ερωτική φαντασίωση, ιδίως εφόσον δεν αφορά τον/την σύζυγο, κλπ., ανάλογα, φαντάζομαι, με το πόσο ταλιμπάνης είναι ο εκάστοτε ερωτώμενος ιεράρχης. Θα μπορούσαν λοιπόν οι αχαΐρευτοι δημοσιογράφοι μας να βγάλουν κι άλλα λαβράκια, αν τους ενδιέφερε να ξεκινήσουν μια συζήτηση για τις θέσεις της σεπτής Ιεραρχίας πάνω στο σεξ γενικά.

Τι είπε, δηλαδή, ο Άνθιμος; Είπε ότι σεξ εκτός γάμου = πορνεία = σεξ εκτός γάμου. Ωραία ταυτολογία! Είναι άραγε τόσο ηλίθιος; Όχι βέβαια. Απλώς, κρύφτηκε πίσω από το Λεξ. Μπαμπ. και τη γλωσσική χρήση της Εκκλησίας για να αποφύγει τις επιπτώσεις από την αγανάχτηση που προκαλεί η κατηγορία της 'πορνείας', αλλά στην πραγματικότητα η 'πορνεία' σήμαινε και σημαίνει στην εκκλησιαστική γλωσσική χρήση όχι τόσο τις εκτός γάμου σχέσεις όσο ασέλγεια, ακολασία, καταδικαστέα σεξουαλική συμπεριφορά, και απλώς το εύρος των βιοτικών καταστάσεων που καλύπτει αυτή η ποιότητα της ασέλγειας/ακολασίας κυμαίνεται, από την επί χρήμασι συνουσία ως την οποιαδήποτε 'εξωγαμιαία' ή εκτός γάμου ερωτική συνεύρεση, ανάλογα με το αν μιλά ο καθημερινός Έλληνας ή ο θρήσκος συντηρητικός λαϊκός ή εκκλησιαστικός (αυτό συνάγεται και από την ανάγνωση του ετυμολογικού/ιστορικού σχολίου της λέξης στο Λεξ. Μπαμπ.). Θα μπορούσε επομένως η ΔΙΣ να είχε πει ότι οι εξωγαμιαίες σχέσεις συνιστούν ακολασία/ασέλγεια, αλλά διάλεξε την αρχαία λέξη 'πορνεία', επειδή 1) καίει περισσότερο, και 2) της δίνει τη δυνατότητα να κρύβεται πίσω από την πατροπαράδοτη εκκλησιαστική γλωσσική χρήση. Και ξεστομίζουμε, δηλαδή, τη βαριά λέξη, και, άμα βρει κανέναν στο μάτι, του λέμε ότι αλλιώς την εννοούμε εμείς και αλλιώς την εννοεί αυτός/ή.

Τέλος, ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ; Οι κατεξοχήν πόρνοι! (Το 'πόρνοι', εδώ, με τη σημασία που έχει στο ΛΚΝ, που, όπως είπα, με καλύπτει περισσότερο). Κάποτε πρέπει ν' αρχίσουν να βγαίνουν και εδώ περισσότερες καταγγελίες για παιδεραστίες κλπ., για να κάτσουν λίγο ν' ασχοληθούν με τα του οίκου τους οι ιεράρχες.