Συγνωμολογία ενέσκηψε τις τελευταίες μέρες με αφορμή το τιτίβισμα της Λένας Διβάνη για τους ελεγκτές και τους τζαμπατζήδες, αναφορικά με το επεισόδιο όπου ο νεαρός (οι περισσότεροι --και η ίδια η Λ. Διβάνη-- τον βάφτισαν "παιδί", αν και σ' έναν 18-19χρονο συνήθως λέμε "τώρα είσαι πια άντρας", και το χαίρεται· αν απευθυνθείς σ' έναν 18-19χρονο αποκαλώντας τον παιδί, θα του ανάψουν τα λαμπάκια και θα σε κατηγορήσει, δικαίως, στην καλύτερη περίπτωση για πατερναλιστική αφ' υψηλού συγκατάβαση και στη χειρότερη για ευθεία προσβολή της ενήλικης προσωπικότητάς του) έχασε τη ζωή του καθώς έπεσε στο κράσπεδο του δρόμου πηδώντας --ή σπρωγμένος-- από το τρόλεϊ, μετά τον διαπληκτισμό-συμπλοκή του μ' έναν ελεγκτή επειδή δεν είχε ακυρώσει εισιτήριο.
Αρθρογράφοι του ιντερνετίου ζήτησαν από τη Λ. Διβάνη να ζητήσει συγνώμη, και της προσήψαν ότι έγραψε άρθρο όπου υπερασπίστηκε τον εαυτό της και το τιτίβισμά της με πλήθος λέξεων, ενώ μία λέξη θα είχε αρκέσει: ΣΥΓΝΩΜΗ. Αναπτύχτηκαν θεωρίες για το πόσο δύσκολο είναι, τελικά, να ζητήσει ένας άνθρωπος συγνώμη, με παραδείγματα μάλιστα αντλημένα ακόμη και από τη σφαίρα της ορθογραφίας! (πώς λέμε "συγνώμη, έγραψα από άγνοια την τάδε λέξη λάθος";)
Η απαίτηση συγνώμης ακολουθεί την εξής διαδικασία: Εγώ-εμείς οι ομοφρονούντες θεωρώ/ούμε ότι είχες απόλυτα λάθος, ότι υπήρξες τραγική, και σου το γράψαμε σε όλους τους τόνους. Το ότι εσύ δεν το παραδέχεσαι δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι δεν τολμάς να ζητήσεις συγνώμη, ότι σου λείπει το ψυχικό μεγαλείο ή απλώς η ευθύτητα, η ντομπροσύνη. Την περίπτωση να μην έχεις πειστεί και γι' αυτό να επιμένεις στην άποψή σου, δεν σ' την αναγνωρίζουμε. Όσο γι' αυτούς που σε υποστηρίζουν (αλήθεια, κι αυτοί από κακώς εννοούμενο εγωισμό κινούνται; μα αυτοί δεν είχαν εκτεθεί αρχικά), εεε... τέλος πάντων, επιστρέφουμε σε σένα: ζήτα επιτέλους βρε παιδί μου μια συγνώμη, ας είναι και ανειλικρινής, πώς αλλιώς θα αποκατασταθεί η τάξη; πώς θα επέλθει η κάθαρση; τόσο κοινό σε παρακολουθεί με αγωνία (και λαχτάρα)!
--Το ίδιο δεν ζητούσε και η εθνικοφροσύνη από τους κομουνιστές; Μια δήλωση μεταμέλειας· κι αυτοί δεν είχαν το θάρρος να τη δώσουν, από γαϊδουρινό πείσμα... Το ίδιο δεν ζητούσαν και οι Κοκκινοφρουροί της Πολιτιστικής Επανάστασης; Μιαν "αυτοκριτική"...
Κυρίες και κύριοι αρθρογράφοι και opinion makers του κυβερνοχώρου, υποψήφιοι πολιτευτές/τριες και μη, η συγνώμη δεν έχει κανένα νόημα όταν επιβάλλεται στανικά από μια πλειοψηφία (αν είναι κιόλας πλειοψηφία). Πώς είστε τόσο σίγουρες/οι ότι η γυναίκα αυτή δεν επιμένει ειλικρινά, και όχι από κακώς εννοούμενο εγωισμό, στη δική της άποψη; Ποιες είναι οι αποδείξεις σας γι' αυτό; Υπάρχει κάποιο λεξικό, κάποια βίβλος, κάποιος τυφλοσούρτης στον οποίο μπορούμε να ανατρέξουμε για να μάθουμε ποια είναι η σωστή άποψη για ένα θέμα σαν κι αυτό; Αφού δεν υπάρχει, τι νόημα έχει να πιέζετε τον άλλον να ζητήσει συγνώμη; Τι αξία έχει μια συγνώμη που δίνεται υπό την απειλή του εξοστρακισμού και της κατακραυγής, και πόσο αυτή η διαδικασία μοιάζει με οχλοκρατικό δικαστήριο, παρά τους ηθικολογικούς κλαυθμηρισμούς για το "παιδί" και τις καθωσπρεπίστικες καταδίκες του ιντερνετικού λιντσαρίσματος;
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ:
Son of China's war hero apologises for attacking teachers during Cultural Revolution
Chen Xiaolu, a former Red Guard and youngest son of civil war and Sino-Japanese war hero Marshal Chen Yi (...) apologised this week for his behaviour as a young man when he physically attacked teachers at Beijing No. 8 middle school. At the time, he was serving as a student “revolutionary leader”.
In an email sent to the South China Morning Post on Wednesday, Chen said he decided to make an official apology after noticing how little China's younger generation knew about human rights abuses during the Cultural Revolution.
“As a student leader and chairman of the school’s revolutionary committee, I was directly responsible for the torture of staff, teachers, and fellow students,” Chen wrote in a tone of remorse in his statement. “And later into the movement, I - due to lack of courage - failed to save them from inhumane persecution.”
“Today I’d like to sincerely apologise to them via the internet," Chen wrote, adding he would also like to apologise to former teachers and staff, personally, in a upcoming reunion.
At the end of his statement, Chen denounced a recent trend he has noticed in China of trying to justify and glorify the Cultural Revolution.
(South China Morning Post, 21/8/13)
Αρθρογράφοι του ιντερνετίου ζήτησαν από τη Λ. Διβάνη να ζητήσει συγνώμη, και της προσήψαν ότι έγραψε άρθρο όπου υπερασπίστηκε τον εαυτό της και το τιτίβισμά της με πλήθος λέξεων, ενώ μία λέξη θα είχε αρκέσει: ΣΥΓΝΩΜΗ. Αναπτύχτηκαν θεωρίες για το πόσο δύσκολο είναι, τελικά, να ζητήσει ένας άνθρωπος συγνώμη, με παραδείγματα μάλιστα αντλημένα ακόμη και από τη σφαίρα της ορθογραφίας! (πώς λέμε "συγνώμη, έγραψα από άγνοια την τάδε λέξη λάθος";)
Η απαίτηση συγνώμης ακολουθεί την εξής διαδικασία: Εγώ-εμείς οι ομοφρονούντες θεωρώ/ούμε ότι είχες απόλυτα λάθος, ότι υπήρξες τραγική, και σου το γράψαμε σε όλους τους τόνους. Το ότι εσύ δεν το παραδέχεσαι δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι δεν τολμάς να ζητήσεις συγνώμη, ότι σου λείπει το ψυχικό μεγαλείο ή απλώς η ευθύτητα, η ντομπροσύνη. Την περίπτωση να μην έχεις πειστεί και γι' αυτό να επιμένεις στην άποψή σου, δεν σ' την αναγνωρίζουμε. Όσο γι' αυτούς που σε υποστηρίζουν (αλήθεια, κι αυτοί από κακώς εννοούμενο εγωισμό κινούνται; μα αυτοί δεν είχαν εκτεθεί αρχικά), εεε... τέλος πάντων, επιστρέφουμε σε σένα: ζήτα επιτέλους βρε παιδί μου μια συγνώμη, ας είναι και ανειλικρινής, πώς αλλιώς θα αποκατασταθεί η τάξη; πώς θα επέλθει η κάθαρση; τόσο κοινό σε παρακολουθεί με αγωνία (και λαχτάρα)!
--Το ίδιο δεν ζητούσε και η εθνικοφροσύνη από τους κομουνιστές; Μια δήλωση μεταμέλειας· κι αυτοί δεν είχαν το θάρρος να τη δώσουν, από γαϊδουρινό πείσμα... Το ίδιο δεν ζητούσαν και οι Κοκκινοφρουροί της Πολιτιστικής Επανάστασης; Μιαν "αυτοκριτική"...
Κυρίες και κύριοι αρθρογράφοι και opinion makers του κυβερνοχώρου, υποψήφιοι πολιτευτές/τριες και μη, η συγνώμη δεν έχει κανένα νόημα όταν επιβάλλεται στανικά από μια πλειοψηφία (αν είναι κιόλας πλειοψηφία). Πώς είστε τόσο σίγουρες/οι ότι η γυναίκα αυτή δεν επιμένει ειλικρινά, και όχι από κακώς εννοούμενο εγωισμό, στη δική της άποψη; Ποιες είναι οι αποδείξεις σας γι' αυτό; Υπάρχει κάποιο λεξικό, κάποια βίβλος, κάποιος τυφλοσούρτης στον οποίο μπορούμε να ανατρέξουμε για να μάθουμε ποια είναι η σωστή άποψη για ένα θέμα σαν κι αυτό; Αφού δεν υπάρχει, τι νόημα έχει να πιέζετε τον άλλον να ζητήσει συγνώμη; Τι αξία έχει μια συγνώμη που δίνεται υπό την απειλή του εξοστρακισμού και της κατακραυγής, και πόσο αυτή η διαδικασία μοιάζει με οχλοκρατικό δικαστήριο, παρά τους ηθικολογικούς κλαυθμηρισμούς για το "παιδί" και τις καθωσπρεπίστικες καταδίκες του ιντερνετικού λιντσαρίσματος;
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ:
Son of China's war hero apologises for attacking teachers during Cultural Revolution
Chen Xiaolu, a former Red Guard and youngest son of civil war and Sino-Japanese war hero Marshal Chen Yi (...) apologised this week for his behaviour as a young man when he physically attacked teachers at Beijing No. 8 middle school. At the time, he was serving as a student “revolutionary leader”.
In an email sent to the South China Morning Post on Wednesday, Chen said he decided to make an official apology after noticing how little China's younger generation knew about human rights abuses during the Cultural Revolution.
“As a student leader and chairman of the school’s revolutionary committee, I was directly responsible for the torture of staff, teachers, and fellow students,” Chen wrote in a tone of remorse in his statement. “And later into the movement, I - due to lack of courage - failed to save them from inhumane persecution.”
“Today I’d like to sincerely apologise to them via the internet," Chen wrote, adding he would also like to apologise to former teachers and staff, personally, in a upcoming reunion.
At the end of his statement, Chen denounced a recent trend he has noticed in China of trying to justify and glorify the Cultural Revolution.
(South China Morning Post, 21/8/13)
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
με την αφορμή αυτή άκουσα και τη λέξη μοχθηρία από τον Τατσοπουλο
Δημοσίευση σχολίου