Αρχές Ιουλίου άκουσα το nec plus ultra. Η ηχογράφηση δεν είναι η καλύτερη, υπάρχει και ο θόρυβος των οχημάτων, γωνία Πανεπιστημίου και Αιόλου, αλλά πάντως κάτι ακούγεται. O "λατερνατζής" γυρνά τη μανιβέλα κάθε 2 λεπτά της ώρας· δεν πρόσεξα αν είναι συντονισμένος με το "Σταμάτη" της διασταύρωσης. Το άκουσμα είναι κάτι μεταξύ free jazz piano και Schoenberg της ατονικής περιόδου, υπό τα όμματα του Βασίλη Αυλωνίτη και της τσιγγάνας του:
Στην παρακάτω φωτογραφία, δε, προσέξτε τα αηδή συνθήματα και κυρίως το ραδιοφωνάκι. Ε, να περνά κι η ώρα, βρ' αδερφέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου