Πέρσι το Μάη (μου φαινόταν πολύ πιο παλιά ιστορία, με όλα αυτά που έχουν συμβεί από τότε στην Ελλάδα!) είχα γράψει κάποιες σκέψεις μου για την έκθεση πτωμάτων Bodies, στο Γκάζι, που είχε προκαλέσει πολλές διαμαρτυρίες, άλλες σωστότατες (το θέμα της αβέβαιης συγκατάθεσης των νεκρών για την έκθεση των πτωμάτων τους) και άλλες αμφίβολης αντικειμενικότητας, π.χ., μεταξύ άλλων, ότι, αν θυμάμαι καλά, οι πόζες των πτωμάτων ήταν τέτοιες που εκμπανάλιζαν (δική μου λέξη!) το θάνατο και το ανθρώπινο σώμα, ου μην αλλά και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Και σε αντίστιξη επικαλούνταν στο θέμα αυτό οι επικριτές τη θεμιτή, σοβαρή χρήση των πτωμάτων από την επιστήμη και πιο συγκεκριμένα από την ιατρική.

Το ξαναθυμήθηκα γιατί, πέρα από τη χρήση ανθρώπινου δέρματος για τη δημιουργία έργων τέχνης (με τη συγκατάθεση των δωρητών), που έχει γίνει στην Αμερική, σήμερα διάβασα το άρθρο της Wikipedia για τον Vesalius (καθώς είχα πάει στη Ζάκυνθο και είδα στο λιμάνι ένα άγαλμά του, επειδή έτυχε να πεθάνει εκεί ναυαγός και άφραγκος) και έχει την εξής φωτογραφία από την εικονογράφηση του βιβλίου του De humani corporis fabrica:

όπου το περιβάλλον εργασίας του ανατόμου έχει αντικατασταθεί από ένα υποτυπώδες τοπίο, έργο του εργαστηρίου του Τιτσιάνο, απ' ό,τι λέει το άρθρο. Το οποίο άρθρο λέει παρακάτω και τα εξής:

The influence of Vesalius' plates representing the partial dissections of the human figure posing in a landscape setting is apparent in the anatomical plates prepared by the Baroque painter Pietro da Cortona (1596–1669), who executed anatomical plates with figures in dramatic poses, most with architectural or landscape backdrops.

Μπορεί να μην πρόκειται για πραγματικά πτώματα αλλά για εικόνες:

http://www.lib.uiowa.edu/hardin/rbr/imaging/cortona/zoom/zoom10.htm


για τα μέτρα όμως της εποχής σκέφτομαι ότι η σκηνοθεσία αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί από τους προγόνους των σύγχρονων επικριτών του εκμπαναλισμού ως εξίσου ανεπίτρεπτη --και με εξίσου αμφίβολη εγκυρότητα.