Διάβαζα χτες πως οι Σκοπιανοί ζωγράφισαν τον Μέγα Αλέξαντρο σε εκκλησία, μέσα σε μετάλλιο, δίκην αγίου, με τις ευλογίες του Αχριεπισκόπου Οχρίδος. Λινκ δεν υπήρχε, μόνο μια φωτογραφία, άρα η πληροφορία ελέγχεται. Τέλος πάντων. Πέρα από το θέμα της ιστορικής πλαστογραφίας, που είναι και ο κύριος στόχος των Σκοπιανών διαχρονικά, υπάρχει το θέμα της αγιοποίησης μιας αρχαίας προσωπικότητας, και μάλιστα ενός στρατηλάτη. Θυμήθηκα έτσι να γράψω ένα άρθρο για ανάλογες προσπάθειες από τους δικούς μας εκκλησιαστικούς να εντάξουν, στα πλαίσια του ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος, πρόσωπα της αρχαίας Ελλάδας, υπαρκτά και θρυλικά (όπως η Σίβυλλα) σ’ ενός είδους χριστιανικό οιονεί αγιολόγιο (η Σίβυλλα βέβαια και οι χρησμοί της αποτελούσαν και παλιότερα, από την αρχή μάλιστα, μέρος της χριστιανικής προφητικής γραμματείας, οπότε…). Πέρα από την παρουσία αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων στο νάρθηκα της Μονής Φιλανθρωπηνών στο Νησί της λίμνης των Ιωαννίνων,
πρόσφατα ο (δηλωμένος αντιοικουμενιστής) ηγούμενος της Μονής Μεγάλου Μετεώρου έστησε μια μικρή πινακοθήκη τέτοιων ‘προφητών’ στον έξω τοίχο της παλιάς Τράπεζας της Μονής, με την ανάλογη εισαγωγή.
Στις απεικονίσεις τούς βάζουν να κρατούν ειλητά με ρήσεις που δεν είχαν ποτέ πει ούτε και θα μπορούσαν να έχουν πει, δημιουργώντας έτσι στον αδαή επισκέπτη πλαστές εντυπώσεις. Στα ειλητά υπάρχουν οι παρακάτω ρήσεις:
“Η Έλληνίς Σίβυλλα η φιλόσοφος” : “Ήξει ουρανόθεν βασιλεύς αιώνων ο μέλλων κρίναι πάσαν σάρκα και κόσμον άπαντα” (η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποσκοράκισε τη Σίβυλλα στη Σύνοδο του Τριδέντου).
“Ο Έλλην Σόλων ο σοφός και νομοθέτης” : “Ήν δ’ αυτός τώι αυτοπάτορι απάτωρ τρισόλβιος ός [sic: ως] τι φως τριλαμπές ο δε παθών Θεός εστι και ου θεότης πάθεν όστις φως γαρ, βροτόσωμος αυτός Θεός ήδη και ανήρ πάντως φέρων εν θνητοίς”. (δε βγαίνει και πολύ νόημα, η δε μετάφραση που προσάγουν δεν αντιστοιχεί και πολύ στενά στο “πρωτότυπο”)
“Ο Έλλην Πυθαγόρας ο φιλόσοφος και μαθηματικός” : “Ο Θεός εστιν νους και λόγος και πνεύμα και λόγος [bis] σαρκωθείς εκ Πατρός”.
“O Έλλην Σωκράτης ο φιλόσοφος” : “Και το όνομα αυτού αυξηθήσεται και τιμηθήσεται υπό πάντων εφ’ όλην την οικουμένην”.
“Ο Έλλην Απολλώνιος ο φιλόσοφος” : “Ένα Θεόν ύψιστον εν τρισίν λέγω, ός ουρανόν έρξεν [; η μετάφραση λέει “δημιούργησε”] άμα και χθόνα, Θεός ήν μεν αεί και εστίν και έσται ούτε αρξάμενος, ούτε παυσόμενος”. Ποιος είναι αυτός ο “Απολλώνιος ο φιλόσοφος”;
[Ξαφνικά εντάσσει τον Απόστολο Παύλο, λόγω του λόγου του στον Άρειο Πάγο, όπου επικαλέστηκε μπροστά στους Αθηναίους τους “καθ’ υμάς ποιητάς”, και μετά τον Άγιο Ιουστίνο, ο οποίος λέει στο ειλητό του “οι μετά λόγου βιώσαντες χριστιανοί εισί κάν άθεοι ενομίσθησαν, οίον εν Έλλησι μεν Σωκράτης και Ηράκλειτος και όμοιοι αυτοίς”. Αυτή είναι η δικαιολόγηση της όλης πρωτοβουλίας, που συμπληρώνεται με ένα λόγο περί περιουσιότητας της ελληνικής γλώσσας:
Όμως η μεγαλύτερη προσφορά του Ελληνισμού στο Χριστιανισμό είναι η ελληνική γλώσσα. (…)]
Συνεχίζοντας με τους αρχαίους Έλληνες,
“Ο Έλλην Όμηρος ο ποιητής” : “Ήξει προς ημάς οψέ γης άναξ απλούς και σάρκα φανείται δίχα τινός σφάλματος”.
Ο Όμηρος μάλιστα κρατά σφαίρα μέσα στην οποία υπάρχει Μούσα, ενώ στο βάθος εικονίζεται μεταξύ άλλων Έλληνας πολεμιστής που θυμίζει όχι Αχαιό του Τρωικού Πολέμου αλλά κάτι μεταξύ Ρωμαίου λεγεωνάριου και Έλληνα οπλίτη, καθώς και ιππέας με δόρυ (ενώ στα μυκηναϊκά χρόνια δεν υπήρχε ιππικό, στην ταινία όμως με τον Μπραντ Πιττ υπήρχε) με αισθητική Κλασικών Εικονογραφημένων, ενώ από πάνω τρέχει η ανορθόγραφη επιγραφή “Άνδρα μοι ένεπε Μούσα”.
“Ο Έλλην Θουκυδίδης ο ιστορικός” : “Ου Θεός έτερος ουκ άγγελος ου δαίμων ου σοφία ουκ ουσία αλλ’ ή μόνος Κύριός εστι δημιουργός τού παντός τών απάντων παντέλειος Λόγος” [“δημιουργός του παντός, των απάντων παντέλειος Λόγος”: κομψότατος φόρος τιμής στο “βάθος και την απεραντοσύνη” της ελληνικής γλώσσας!]
“Ο Έλλην Αριστοτέλης ο φιλόσοφος” : “Οψέποτέ τις επί την πολυσχεδή ταύτην ελάσειεν επί [bis] γην δίχα σφάλματος γενήσεται σαρξ ακάματος φύσει Θεός γέννησις εξ αυτού γαρ ο αυτός ουσιούται Λόγος”.
“Ο Έλλην Πλάτων ο φιλόσοφος” : “Εκ μητρονύμφου παναμώμου παρθένου μέλλει σπαρήναι του Θεού μόνος γόνος. Άσαρκον, σαρκικόν και γεννητόν εν γήι τέτοκεν τον ουρανού και γης ποιητήν”.
“Ο Έλλην Πλούταρχος, ο πατήρ της ιστορίας” [Ορίστε;!] : “Καταγγέλλω εν τρισίν ένα μόνον υψιμέδοντα Θεόν, ού λόγος άφθιτος εν αδαεί κόρηι έγκυμος έσεται [sic]. Ούτος γαρ ως τόξον πυρφόρον ίσος διαδραμείται και κόσμον άπαντα ζωγρήσει και τώι Πατρί προσάξει δώρον”. Να και μια ωραία εικόνα, επιτέλους!
Όλη η σειρά φωτογραφιών:
πρόσφατα ο (δηλωμένος αντιοικουμενιστής) ηγούμενος της Μονής Μεγάλου Μετεώρου έστησε μια μικρή πινακοθήκη τέτοιων ‘προφητών’ στον έξω τοίχο της παλιάς Τράπεζας της Μονής, με την ανάλογη εισαγωγή.
Στις απεικονίσεις τούς βάζουν να κρατούν ειλητά με ρήσεις που δεν είχαν ποτέ πει ούτε και θα μπορούσαν να έχουν πει, δημιουργώντας έτσι στον αδαή επισκέπτη πλαστές εντυπώσεις. Στα ειλητά υπάρχουν οι παρακάτω ρήσεις:
“Η Έλληνίς Σίβυλλα η φιλόσοφος” : “Ήξει ουρανόθεν βασιλεύς αιώνων ο μέλλων κρίναι πάσαν σάρκα και κόσμον άπαντα” (η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποσκοράκισε τη Σίβυλλα στη Σύνοδο του Τριδέντου).
“Ο Έλλην Σόλων ο σοφός και νομοθέτης” : “Ήν δ’ αυτός τώι αυτοπάτορι απάτωρ τρισόλβιος ός [sic: ως] τι φως τριλαμπές ο δε παθών Θεός εστι και ου θεότης πάθεν όστις φως γαρ, βροτόσωμος αυτός Θεός ήδη και ανήρ πάντως φέρων εν θνητοίς”. (δε βγαίνει και πολύ νόημα, η δε μετάφραση που προσάγουν δεν αντιστοιχεί και πολύ στενά στο “πρωτότυπο”)
“Ο Έλλην Πυθαγόρας ο φιλόσοφος και μαθηματικός” : “Ο Θεός εστιν νους και λόγος και πνεύμα και λόγος [bis] σαρκωθείς εκ Πατρός”.
“O Έλλην Σωκράτης ο φιλόσοφος” : “Και το όνομα αυτού αυξηθήσεται και τιμηθήσεται υπό πάντων εφ’ όλην την οικουμένην”.
“Ο Έλλην Απολλώνιος ο φιλόσοφος” : “Ένα Θεόν ύψιστον εν τρισίν λέγω, ός ουρανόν έρξεν [; η μετάφραση λέει “δημιούργησε”] άμα και χθόνα, Θεός ήν μεν αεί και εστίν και έσται ούτε αρξάμενος, ούτε παυσόμενος”. Ποιος είναι αυτός ο “Απολλώνιος ο φιλόσοφος”;
[Ξαφνικά εντάσσει τον Απόστολο Παύλο, λόγω του λόγου του στον Άρειο Πάγο, όπου επικαλέστηκε μπροστά στους Αθηναίους τους “καθ’ υμάς ποιητάς”, και μετά τον Άγιο Ιουστίνο, ο οποίος λέει στο ειλητό του “οι μετά λόγου βιώσαντες χριστιανοί εισί κάν άθεοι ενομίσθησαν, οίον εν Έλλησι μεν Σωκράτης και Ηράκλειτος και όμοιοι αυτοίς”. Αυτή είναι η δικαιολόγηση της όλης πρωτοβουλίας, που συμπληρώνεται με ένα λόγο περί περιουσιότητας της ελληνικής γλώσσας:
Όμως η μεγαλύτερη προσφορά του Ελληνισμού στο Χριστιανισμό είναι η ελληνική γλώσσα. (…)]
Συνεχίζοντας με τους αρχαίους Έλληνες,
“Ο Έλλην Όμηρος ο ποιητής” : “Ήξει προς ημάς οψέ γης άναξ απλούς και σάρκα φανείται δίχα τινός σφάλματος”.
Ο Όμηρος μάλιστα κρατά σφαίρα μέσα στην οποία υπάρχει Μούσα, ενώ στο βάθος εικονίζεται μεταξύ άλλων Έλληνας πολεμιστής που θυμίζει όχι Αχαιό του Τρωικού Πολέμου αλλά κάτι μεταξύ Ρωμαίου λεγεωνάριου και Έλληνα οπλίτη, καθώς και ιππέας με δόρυ (ενώ στα μυκηναϊκά χρόνια δεν υπήρχε ιππικό, στην ταινία όμως με τον Μπραντ Πιττ υπήρχε) με αισθητική Κλασικών Εικονογραφημένων, ενώ από πάνω τρέχει η ανορθόγραφη επιγραφή “Άνδρα μοι ένεπε Μούσα”.
“Ο Έλλην Θουκυδίδης ο ιστορικός” : “Ου Θεός έτερος ουκ άγγελος ου δαίμων ου σοφία ουκ ουσία αλλ’ ή μόνος Κύριός εστι δημιουργός τού παντός τών απάντων παντέλειος Λόγος” [“δημιουργός του παντός, των απάντων παντέλειος Λόγος”: κομψότατος φόρος τιμής στο “βάθος και την απεραντοσύνη” της ελληνικής γλώσσας!]
“Ο Έλλην Αριστοτέλης ο φιλόσοφος” : “Οψέποτέ τις επί την πολυσχεδή ταύτην ελάσειεν επί [bis] γην δίχα σφάλματος γενήσεται σαρξ ακάματος φύσει Θεός γέννησις εξ αυτού γαρ ο αυτός ουσιούται Λόγος”.
“Ο Έλλην Πλάτων ο φιλόσοφος” : “Εκ μητρονύμφου παναμώμου παρθένου μέλλει σπαρήναι του Θεού μόνος γόνος. Άσαρκον, σαρκικόν και γεννητόν εν γήι τέτοκεν τον ουρανού και γης ποιητήν”.
“Ο Έλλην Πλούταρχος, ο πατήρ της ιστορίας” [Ορίστε;!] : “Καταγγέλλω εν τρισίν ένα μόνον υψιμέδοντα Θεόν, ού λόγος άφθιτος εν αδαεί κόρηι έγκυμος έσεται [sic]. Ούτος γαρ ως τόξον πυρφόρον ίσος διαδραμείται και κόσμον άπαντα ζωγρήσει και τώι Πατρί προσάξει δώρον”. Να και μια ωραία εικόνα, επιτέλους!
Όλη η σειρά φωτογραφιών:
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου