Ψηφιοποίηση ψηφίδων ζωής

Αυτή τη στιγμή ψηφιοποιώ τον πρώτο δίσκο τζαζ που αγόρασα. Φορτωμένος ακούσματα από το Jazz Club του Γιώργου Μπαράκου, στα πράσινα ψηλώματα της Πλάκας, θα πρέπει να 'ταν 1975, κατέβηκα στα Εξάρχεια και μπήκα σ' ένα δισκάδικο που το είχαν δύο ώριμοι κύριοι στη Σπυρίδωνος Τρικούπη, 30 μέτρα από την Πλατεία. Ζήτησα ένα δίσκο τζαζ του Stan Getz και μου έδωσαν το Getz/Gilberto. Όταν τον άκουσα ψιλοπάγωσα, γιατί εγώ περίμενα ν' ακούσω πιο τζαζέ φράσεις και ο δίσκος ήταν μπόσα-νόβα. Ωστόσο μετά την πρώτη αυτή ψυχρολουσία άρχισα να συμβιβάζομαι με το γεγονός ότι ήταν ένας ωραιότατος δίσκος με θαυμάσια σόλα από τον Getz και μια βελουδένια γυναικεία φωνή, που δεν πιστωνόταν καν στο εξώφυλλο του δίσκου (απίστευτο και όμως αληθινό!). Πολύ αργότερα έμαθα πως ήταν η Astrud Gilberto, και μόλις χτες πως αργότερα η συνεργασία Getz-Joao Gilberto διακόπηκε λόγω του φλερτ που αναπτύχθηκε μεταξύ του Getz και της Astrud, συζύγου του Joao... Στο εξώφυλλο, ένας ωραίος αφηρημένος πίνακας της Olga Abizu σε θερμούς τόνους πορτοκαλιούς, κόκκινους, κίτρινους με λίγο μαύρο.

Θα μου πεις: τι τον ψηφιοποιώ; Γιατί δεν τον κατεβάζω απ' το ίντερνετ, να έχει και καλύτερο ήχο και χωρίς γρατζουνιές; Μα δεν είναι το ίδιο: ο δικός μου έχει πάνω του αποτυπωμένες τις ρυτίδες μου...

Ο δεύτερός μου δίσκος από το δισκοπωλείο αυτό, που αργότερα έκλεισε, ήταν το Impressions του John Coltrane. Και έσπετο συνέχεια...