Χαμαιλεοντισμοί

Βρέθηκα σήμερα το μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας κι έπιασε το μάτι μου ένα μικρό ταβερνάκι που έμοιαζε συμπαθητικό. Ήταν άδειο και μόνο στο βάθος διακρινόταν η παρουσία κάποιου που καταγινόταν στην κουζίνα. Κοιτώντας μέσ' από την τζαμαρία, πρόσεξα ότι στον τοίχο είχε γραμμένο ότι "εμείς αντιστεκόμαστε" και κάτι τέτοια περί τσιγάρου. Στα τραπέζια τασάκια δεν υπήρχαν. Μπήκα μέσα να ρωτήσω ευθέως τι πολιτική ακολουθεί το μαγαζί. Τότε είδα καλύτερα τι ήταν γραμμένο στον τοίχο και κατάλαβα πως "αντιστέκονται" στην απαγόρευση. Άρχισα να μιλώ με τη γυναίκα του μαγαζιού. Τη ρώτησα για την πολιτική τους, και μου είπε ότι "αντιστεκόμαστε", δηλ. ότι επιτρέπουν στους πελάτες να καπνίζουν και, αν μπει έλεγχος, οι συνέπειες μισές-μισές. Αλλά πάντως τασάκια δε βάζουν. Τότε της είπα ότι ρώτησα για να ξέρω αν θα πάω, και ότι, εφόσον επιτρέπουν το κάπνισμα, δεν θα επισκεφτώ το μαγαζί τους. Τότε άρχισε να μου λέει ότι και ο άντρας της υποφέρει πολύ από το τσιγάρο, και ότι τι καλά θα ήταν αν δεν χρειαζόταν να αδειάζουν τασάκια, αλλά από την άλλη αγαπούν και το να έχουν πελάτες στο μαγαζί. Κι ότι αν η απαγόρευση τηρούνταν πραγματικά, τότε θα έκοβαν κι αυτοί την "αντίσταση". Αλλά τώρα είναι υποχρεωμένοι να "αντιστέκονται", γιατί αλλιώς θα χάσουν την πελατεία τους, που θα μετακομίσει σε άλλους γειτονικούς "αντιστασιακούς".

Άντε βγάλε άκρη. Είτε μου είπε αλήθεια στο τέλος, όταν είδε ότι δεν είμαι καπνιστής και έπαψε να παίζει το αντιστασιακό θέατρο (με συνθήματα μες στους τοίχους του μαγαζιού γραμμένα με κιμωλία), είτε μου έλεγε αλήθεια στην αρχή, όταν νόμιζε πως μάλλον είμαι καπνιστής, και, όταν διαπίστωσε πως είμαι υπέρ της απαγόρευσης, άλλαξε το χαβά είτε για να μη δυσαρεστήσει τον πιθανό πελάτη είτε από φόβο μην καρφωθεί. Πάντως είχε πλάκα πώς η αντιστασιακή διεύθυνση του μαγαζιού μεταμορφώθηκε μέσα σε 5 δευτερόλεπτα σε κακομοίρη εστιάτορα που υποφέρει φριχτά απ' το τσιγάρο αλλά τι να κάνει; όχι μόνο το ανέχεται αλλά γράφει κιόλας "αντιστασιακά" συνθήματα στον τοίχο του μαγαζιού του!