Πάρκιν ποδηλάτων

Επιτέλους! Πάρκιν ειδικά για ποδήλατα στο σταθμό Βικτώρια του ΗΣΑΠ, στην οδό Χέυδεν.

Old fashion fan club

Έλεος, ρε παιδιά! Έχετε δει κανέναν εργάτη να φοράει κασκέτο τα τελευταία σαράντα χρόνια; Αμ ο άλλος με τη γραβάτα, τι σου λέει; Σκέτος Ξανθόπουλος σε κυριακάτικη έξοδο με το "αίσθημα", τη δεκαετία του '60!

Μάχιμες ντουλάπες

Περισσότεροι από 100 αστυνομικοί αποσπάστηκαν από επιτελικές θέσεις στη ΓΑΔΑ για να μετάσχουν σε επιχειρήσεις "σκούπα" στο κέντρο της πρωτεύουσας και όχι μόνο.

Αυτό λέει η λεζάντα, μα αρκεί η φωτογραφία για να πειστεί κανείς ότι το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι "επιτελικοί" είναι να χάσουν κάνα κιλό, γιατί, έτσι και τα θηράματά τους το βάλουν απλά στα πόδια, αυτοί, τέτοιοι χοντρομπαλάδες που είναι, θα σκάσουν στα πρώτα 10 μέτρα.

Λάδι βρέχει, κάστανα χιονίζει

Από τις υπώρειες της Ακρόπολης, εδώ και χρόνια.
Η ωραία αυτή παροιμία σημαίνει "πέρα βρέχει". Λέγεται γι' αυτόν που αδιαφορεί για τα πάντα.
Προσέξτε πόσα πολλά σύμφωνα ακούγονται μόνο μια φορά μέσα στη φράση. Μόνο το χι και το νι επαναλαμβάνονται άπαξ.

Βαθύ κράτος (Ελλάδα)

Προ ημερών αναφέρθηκα στο "βαθύ κομμάτι της ελληνικής ευσέβειας". Εδώ παραθέτω και μια νέα, αυτάρεσκη ουσιαστικά --ε, δικαιούμαστε κι εμείς, κοινωνιολογική αδεία, ένα "βαθύ κράτος"!--, αναφορά υπουργού στο "βαθύ κράτος" της Ελλάδας. Αναδημοσιεύω την είδηση:

Ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Μιχάλης Λιάπης κατά τη δεύτερη ημέρα συζήτησης του Σχεδίου Νόμου «Ίδρυση Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία Μουσείο Ακρόπολης», στην Ολομέλεια της Βουλής, ανέφερε μεταξύ άλλων:
Πριν από λίγο καιρό, αντιπροσωπεία του ΠΑΣΟΚ επισκέφθηκε το Νέο Μουσείο της Ακροπόλεως. Και σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του Τύπου, εντυπωσιάστηκε από ένα έργο που με το που το βλέπεις, αντιλαμβάνεσαι αμέσως το μέγεθος της προσπάθειας που καταβλήθηκε. Αλλά και την σημασία του στην ιστορία του πολιτιστικού γίγνεσθαι της χώρας. Η ανέγερση του μουσείου αυτού που θαυμάσατε κύριοι συνάδελφοι, κατέστη τελικώς εφικτή χάρις στο ευέλικτο νομικό πλαίσιο που διέπει την λειτουργία του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακροπόλεως. Και σε αυτή την περίπτωση, η ευελιξία και η απαγγύλωση από τους μηχανισμούς του βαθέως κράτους, ήταν εκείνες που μας επέτρεψαν να φτάσουμε μέχρι εδώ, μετά από άπειρα προβλήματα, ατέρμονες δίκες, ατελείωτες αναβολές.

Για την ορθογραφία ("αγγύλωση", "βαθέως"), ουδέν σχόλιον. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι του υπουργού.

Μαθήματα ιστορίας

Διέσχιζα προ ημερών το μπουγάζι Κέρκυρας-Ηγουμενίτσας με την παντόφλα της γραμμής και, 7 η ώρα το πρωί, άνοιξε δίπλα μου μια συζήτηση από κάποιους ΚΑΠΗτες για τα όσα έλεγε η πρωινή τηλεόραση για την οικονομική κρίση. Ένας λοιπόν απ' αυτούς μέσα σε μόλις 5 λεπτά έκανε με τα σχόλιά του την εξής διαδρομή: Καραμανλής -> δάνεια -> κραχ -> Εβραίοι -> Χίτλερ (το μόνο καλό που έκανε ήταν να τους εξαφανίσει) -> Μεγ. Αλέξαντρος (πήγε τον πολιτισμό στις χώρες που κατάκτησε). Ο παπάς που ήτανε μαζί τους προσπάθησε με πολύ έμμεσο τρόπο να απαγκιστρώσει τη συζήτηση από τα αίματα. Οι άλλοι δεν σχολίασαν τίποτα, ούτε υπέρ ούτε κατά. Λίγο αργότερα, ο περί ού είχε αποκοιμηθεί με το κομπολόι στο χέρι...

Επιγραφές σε φωνητική ορθογραφία

Μου αρέσει πολύ η λεγόμενη φωνητική ορθογραφία, και ενθουσιάζομαι όταν βλέπω επιγραφές σε αυτήν. Σκέφτηκα λοιπόν να τις μαζεύω εδώ, και ξεκινάω από σήμερα:

ΠΕΔΙΑ ΚΛΙΝΕΤΕ ΠΟΡΤΑ ΓΑΤΕΣ

Η "βαθιά Εκκλησία"

Στην Παλλήνη εκτέθηκαν πρόσφατα ή εκτίθενται τώρα ή θα εκτεθούν προσεχώς λείψανα του αγίου Σεραφείμ του Σάροφ, φερμένα από τη Ρωσία, και ο τοπικός, μάλλον, μητροπολίτης δήλωσε ότι αυτό δείχνει την αγάπη της χριστιανικής Ρωσίας, που προσφέρει για προσκύνηση αυτά τα αγιότατα λείψανα "στο βαθύ κομμάτι της ελληνικής ευσέβειας".
Είχαμε λοιπόν το "βαθύ κράτος" της Τουρκίας, τώρα μάς προέκυψε και το "βαθύ κομμάτι της ελληνικής ευσέβειας"...

Μήδεια (2), του Δημήτρη Παπαϊωάννου

Μεγάλη μάπα! Δεν ξέρω πώς ήταν η πρώτη του Μήδεια, αλλά ετούτη, "πιο αφαιρετική" τάχατες, ήταν μια φτενή, σχηματικότατη απόδοση του μύθου, όπου όλες οι σχέσεις και τα βιώματα των ηρώων είχαν μειωθεί σε σκέτες χειρονομίες, και όπου τη θέση της συμβατικής ψυχολογικής απόδοσης των συναισθημάτων (έρωτας, ζήλια, προδοσία, μίσος, εκδίκηση, απελπισία), την οποία υποθέτω ο Παπαϊωάννου θέλησε να αποφύγει, δεν την πήρε κάτι άλλο, ανώτερο ή έστω διαφορετικό, αλλά το τίποτα μιας φτενής, ισχνής, λιπόσαρκης, άψυχα διανοητικής απόδοσης. Σα να σου διηγούμαι ένα παραμύθι, και να θέλω να αποφύγω τον κλασικό τρόπο αφήγησης, και, αντί να βρω έναν καλύτερο ή έστω διαφορετικό τρόπο, που να αναδεικνύει κάποια πράγματα, να αρχίσω απλώς να σου λέω ξερά ολόξερα τα σκέτα γεγονότα, χειρονομώντας συνάμα άψυχα και στεγνά για παραστατικότητα.

Ευτυχώς, το καλοκαίρι είδα την Sylvie Guillem με κάτι Γιαπωνέζους να χορεύουν Μορίς Μπεζάρ (Μπολέρο, Ιεροτελεστία της Άνοιξης κ.ά.), και σκίρτησαν τα κύτταρά μου, κι ας ήταν χορογραφίες των αρχών της δεκαετίας του '60!

Ralph Waldo Emerson

Only so much do I know, as I have lived.

Ο παπα-Τρέχας

Διάβασα τον παπα-Τρέχα, του Κοραή. (Αδαμάντιος Κοραής, Ο Παπατρέχας, επιμ. Άλκης Αγγέλου, Ερμής, Νέα Ελληνική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 1992)

Θα μπορούσε να επονομάζεται "Διάλογος περί παιδείας". Δεν αποτελεί πεζογραφία με την έννοια που το λέει ο Άλκης Αγγέλου. Αστεία η μεταμόρφωση του παπα-Τρέχα σε λόγιο. Απίστευτη η μεταμόρφωση του κουρσαρόπαιδου σε παπά.

Δεν δέχεται την κατηγορία ότι τα Φώτα φέρνουν αθεΐα. Δεν αναφέρεται στις αθεϊστικές τάσεις του Διαφωτισμού· τις αποσιωπά.

Μερικές φορές θεοποιεί σχεδόν την παιδεία, αλλά σε κάποια σημεία αναγνωρίζει ότι δεν λύνει αυτή όλα τα προβλήματα (σ. 64: "αν δεν των διορθώση την ψυχήν, τους αναγκάζει και μη θέλοντας να φαίνωνται καλοί"· σ. 110: "και εις αυτά τα φωτισμένα έθνη σώζονται τυπογραφημέναι πολλαί παλαιαί μωρίαι, και, το παραδοξότερον, τυπογραφούνται ακόμη άλλαι νέαι· σ. 142: "επιστήμην να διδάξεις τον δύστροπον και κακοηθέστατον, είναι το αυτό και να δώσης εις μαινόμενον ή μεθυσμένον μάχαιραν")

Ονομάζει τη μεν αρχαία γλώσσα "Ελληνικήν", τη δε νέα "κοινήν": "...και αναγκάζων με πολλάκις να του εξηγώ εις την κοινήν γλώσσαν ό,τι έγραφα εις την Ελληνικήν." (σ. 46) Τους σύγχρονους ανθρώπους, όμως, τους ονομάζει συχνότατα Έλληνες.

"Η κρίσις του Παπά Τρέχα (πράγμα σπανιώτατον εις τους απαιδεύτους) μ' εφάνη πολλάκις ορθή" (σ. 49)

Γνωρίζει και αναφέρει τη νέα μουσική παρασημαντική του Χρυσάνθου. (σ. 53)

Ελεεινολογεί την πώληση/κλοπή χειρογράφων από τα μοναστήρια στους ξένους (σ. 55), και την αρπαγή/εκπατρισμό αρχαιοτήτων από τους Άγγλους, που τη θεωρεί από δικιολογημένη έως και αξιέπαινη όσο οι Έλληνες δεν είχαν ξυπνήσει πνευματικά, αλλά στα χρόνια του έχει γίνει καταδικαστέα, γιατί οι Έλληνες έχουν πια αποχτήσει συνείδηση της αξίας τους (σ. 57-8).

Προτείνει εισιτήριο για τους ξένους και δωρεάν είσοδο για τους Έλληνες στα μουσεία της Ελλάδας. (σ. 57-8)

Θεωρεί τους Γάλλους το πιο πολιτισμένο ευρωπαϊκό έθνος (σ. 59)

Αναφέρεται διαρκώς στη "φωτισμένη Ευρώπη" (passim)

Για τις μεταφράσεις: "και απ' ολίγας τινάς μεταφράσεις, όσων η ανοστία δεν ίσχυσε ν' αφανίση του πρωτοτύπου το άλας,..." (σ. 59) Πβ. Fernand Braudel, Η Γραμματική των Πολιτισμών, (ΜΙΕΤ, Αθήνα 2002) σ. 106: "να αντιληφθεί [κανείς] αυτή την εξαίσια ποίηση [του Κορανιού] με τους έντονους ρυθμούς, που η μετάφραση δεν καταφέρνει να την εξαφανίσει τελείως" (προσέξτε την κακοπιστία του ρήματος 'καταφέρνει', λες και οι μεταφραστές πασκίζουν να εξαφανίσουν τις αρετές των πρωτοτύπων!)

Ελληνοκεντρική αλαζονεία: "η ανωφελής μνήμη..., ως των Ασσυρίων, των Βαβυλωνίων, των Μήδων, οι οποίοι, εάν ποτε επολιτίσθησαν, δεν αφήκαν ίχνος πολιτισμού εις την οποίαν εγεννήθησαν κ' ετάφησαν γην. (σ. 60)

"Οι δυτικοί χριστιανοί εκατηγόρησαν πολλάκις αδίκως τον Κλήρον μας, ως Σιμωνιακούς, τους μη έχοντας άλλοθεν να τραφώσι πλην από τον ναόν, έχοντες αυτοί και βασιλικάς δωρεάς". (σ. 61)

Μέμφεται τους Ψαριανούς και τους Υδραίους, ότι έχουν χεστεί στο τάλιρο αλλά δε δίνουν πεντάρα για ίδρυση σχολείων. Το ίδιο λέει και για τους Έλληνες του Άμστερνταμ, όπου είχε ζήσει και ο ίδιος παλιότερα. (σ. 61)

Ασκεί κριτική στο ράντισμα με αγιασμό (σ. 65).

Είναι υπέρ του 'ιερέως πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης'. (σ. 66)

Ένας ενορίτης του παπα-Τρέχα λέει: "Καλ', αν δεν δείρη κανείς το στέφανόν του, τι λογάται;" (σ. 67)

Είναι κατά των λιτανειών για βροχή, αν και υποστηρίζει αυτή του την άποψη με κάποιαν ατολμία. (σ. 68)

"Το πλειότερον μέρος δεν σέβεται την θρησκείαν, πλην διότι βλέπει σεβομένους αυτήν τους νομιζομένους πλέον φωτισμένους και πλέον σεβαστούς του έθνους. (σ. 69)

Το Γ' μέρος κάνει κοιλιά. Θεοποίηση της τυπογραφίας.

Χαρακτηρίζει "ψευδοϊερέα" τον Χρύση της Ιλιάδας. (σ. 80)

Θεωρεί το παπα-Τρέχας "βάρβαρο επίθετο" (σ. 80) και το αλλάζει στο "ελληνικόν" Θέωνα (σ. 81)

Χρησιμοποιεί το όνομα του Θερσίτη με την κλασική αριστοκρατική σημασία του άξεστου και θρασύ λαϊκού ανθρώπου. (σ. 80 και passim).

Από τη μία εξορκίζει τον Κλήρο να μορφωθεί και τον θεωρεί βασικό παράγοντα εκπολιτισμού του έθνους, από την άλλη έχει το εξής δίστιχο: Άτεχνος και κακοήθης, ακαμάτης και φαγάς, Άλλο τι πλέον δεν έχει παρά να γενή Παπάς. (σ. 105) Αλλού, ονομάζει τους ιερείς και τους ευγενείς "μικρούς τυραννίσκους" (σ. 121)

Καταφέρεται εναντίον των χατζήδων, ότι είναι κενόδοξοι. Απορρίπτει δε και τη λέξη, ως ούτε ελληνική ούτε χριστιανική (σ. 115)

Λέει ότι μόνο η μέση τάξη γεφυρώνει το χάσμα της ανισοκατανομής του πλούτου μεταξύ ευγενών και χωρικών (σ. 122)

Μεταφράζει την industrie ως βιομηχανία (σ. 122), και τα fabriques ως εργοστάσια (σ. 122)

Αναφέρεται στη διαφορά μεταξύ Δυτικής Ευρώπης, όπου υπάρχει ευγένεια, και Ελλάδας, όπου δεν υπάρχει, και θεωρεί την απουσία της μια θετική πλευρά του απαίσιου κατά τα άλλα και εκβαρβαρωτικού οθωμανικού ζυγού. (σ. 124)

Κηρύσσει τη συνδιαλλαγή με τους Καθολικούς, ακόμα και τις καλές σχέσεις Ορθόδοξων και Καθολικών ιερέων στην Ελλάδα, υπό τον όρο ότι δε θα ασκούν οι Καθολικοί προσηλυτισμό. (σ. 127)

Είναι Οικουμενιστής. Υπερασπίζεται τους Εβραίους. Θεωρεί τις αντιεβραϊκές διαδόσεις περί εγκλημάτων τους κλπ. συκοφαντίες και αποδίδει την όποια πονηριά και κακοήθειά τους στις ιστορικές συνθήκες που δημιούργησαν εις βάρος τους οι διώκτες τους, δυτικοί και ανατολικοί. Πλέκει σχετικά το εγκώμιο των Αμερικανών. (σ. 128-9)

Αναφέρει για κάποιον Γάλλο, ότι ήταν τόσο αφελής ώστε μάθαινε 6 μήνες ρωσικά, και μετά ανακάλυψε πως δεν ήταν ρωσικά αλλά βρετόνικα. (σ. 131)

Μία μόνο φορά αναφέρεται η λέξη φιλοσοφία στη "Νέα Διαθήκη" (σ. 133)

Στηλιτεύει την άφεση των αμαρτιών με σαρανταλείτουργα, νηστείες κι ελεημοσύνες, αντί για την ομολογία του μεμπτού της πράξης και την αποκατάσταση της βλάβης. (σ. 140-1)

Εισηγείται τη διδασκαλία της ΒΙΩΤΙΚΗΣ στα σχολεία.

Εκπαιδευτικές απόψεις

...της νέας ταύτης εκδόσεως, από την οποίαν ελπίζω μεγάλα καλά, εάν οι διδάσκαλοι αναγκάζωσι τους μαθητάς να εκστηθίζωσι την πρώτην ραψωδίαν της Ιλιάδος... (σ. 44)

...από την οποίαν επιθυμώ, και εις τους νέους παραγγέλλω, μέρους της Ιλιάδος αποστήθισιν άλλο και εις την μάθησιν της Ελληνικής γλώσσης, και εις την απόκτησιν της αισθήσεως και κρίσεως του καλού, δεν γνωρίζω χρησιμώτερον. (σ. 44)

...και ως γεωμετρικόν αξίωμα πιστεύω, ότι περιπαίζεται και περιπαίζει όστις ή την Ελληνικήν χωρίς της Λατινικής, ή ταύτην χωρίς εκείνης εντελώς να διδάξη επαγγέλλεται. (σ. 45)

Είναι αντιμακεδόνας-αντιρωμαίος (σ. 90)

Εν έθνος οποιονδήποτε δεν είναι πλην συνάθροισμα λαλούντων την αυτήν γλώσσαν, και κυβερνωμένων από τους αυτούς νόμους ανθρώπων, και δύναται να θεωρηθή ως εν σώμα. (σ. 143)

Μήτηρ άρα και πηγή ομονοίας, ισονομίας, ελευθερίας, πλούτου και τιμής των πολιτών είναι η παιδεία. (σ. 147)

Αρχαία ρητά και εδάφια:

-Τι δύσκολον; -Το κακόν απομαθείν.

Εχθρός γαρ μοι κείνος hομώς Αΐδαο πύληισιν / hος χ' hέτερον μεν κεύθηι ενί φρεσίν, άλλο δε είπηι. (Ιλιάδα)

Μηδενός μήτε τύραννον, μήτε δούλον hεαυτόν καθιστάναι. (Μαύρκος Αυρήλιος)

hΟι βάρβαροι γαρ άνδρας hηγούνται μόνους / Τους πλείστα δυναμένους καταφαγείν και πιείν (κάποιος "Κωμικός")

Και μοι δοκεί μεγίστην θεόν τοις ανθρώποις hη φύσις αποδείξαι την αλήθειαν, και μεγίστην αυτήι προσθείναι δύναμιν. Πάντων γουν αυτήν καταγωνιζομένων, ενίοτε δε και πασών των πιθανοτήτων μετά του ψεύδους ταττομένων, ουκ οίδ' hόπως αυτή δι' hαυτής εις τας ψυχάς εισδύεται των ανθρώπων· και ποτέ μεν παρά χρήμα δείκνυσι την hαυτής δύναμιν, ποτέ δε πολύν χρόνον επισκοτισθείσα, τέλος αυτή δι' hεαυτής επικρατεί, και καταγωνίζεται το ψεύδος. (Πολύβιος)

Ένα απόσπασμα του Μενάνδρου, όπου αυτός απορρίπτει την καύχηση των αριστοκρατών για την ευγενική τους καταγωγή.

Δούλον δε Κυρίου ου δει μάχεσθαι, αλλ' ήπιον είναι προς πάντας, διδακτικόν, ανεξίκακον, εν πραότητι παιδεύοντα τους αντιδιατιθεμένους (Παύλος)

Ένιοι δε, ευφυείς οιόμενοι είναι, αξιούσι μήτε φιλοσοφίας hάπτεσθαι, αλλά μηδέ την φυσικήν θεωρίαν εκμανθάνειν· hώσπερ ει μηδεμίαν ηξίουν επιμέλειαν ποιησάμενοι της αμπέλου, ευθύς εξ αρχής τους βότρυας λαμβάνειν. (Κλήμης)

Έχει πολλές μη έλξεις του αναφορικού, του εξής τύπου:

...με τας αναισχύντους συκοφαντίας κατά των όσοι επαινούν και εις την Ελλάδα να εμβάσωσι προθυμούνται την παιδείαν.

Είναι, φίλε, βέβαιον, ότι μεταξύ των απαιδεύτων ευκολώτερον ευρίσκει τις άνθρωπον χρηστόν, παρά των όσοι χωρίς μέθοδον ορθήν επαιδεύθησαν.

...και πολλήν κρίσιν, αναγκαίαν εις τον όστις επιχειρεί να διαλέξη...

Οποία και αν ήναι η του Ουολφίου η Ομηρική έκδοσις, είναι χωρίς αμφιβολίαν των όσαι έως σήμερον εξεδόθησαν η ορθωτέρα.

...εις την ιστορίαν των Ομηρικών εκδόσεων, των, όχι μόνον όσαι φέρουσι το όνομα ενός τινός απ' αυτούς, καθώς είναι η Αντιμάχου,..., αλλά και όσαι ονομάζονται με πόλεων ονόματα..., ως είναι η Αργολική...

...και καταφρόνησιν των όσοι εμποδίζουν...

διώκτης άσπλαχνος των όσοι δεν φρονούσιν ως αυτός. (σ. 71)

όθεν αστειευόμενοι τινές από τους, όσοι τον εγνώριζαν, τον εβάπτισαν Παχώμιον. (σ. 114)

Εκφράσεις / Εικόνες

δια τι τόσον πτωχαί κεφαλαί είναι φουσκωμέναι από τόσον άνεμον; (σ. 42)

Ο ψευτοάγιος αρπάζεται με τον καντηλανάφτη μέσα στην εκκλησία, μπροστά στους ενορίτες. Ο ένας κραδαίνει το εικονοστάσι, ο άλλος ένα μανουάλι. Η πιο κωμική σκηνή του "παπα-Τρέχα" (σ. 117)

Γραμματικοί και άλλοι τύποι

αποδείχνη, δείχνοντες, ότινος-ότινα, τον Σωκράτην, παπαδία (η παπαδιά), καλεσπερίζειν, το βραδύ (=το βράδυ), κάτος (=γάτος), Οταΐτη (=Ταϊτή;), Νέα Διαθήκη, εξετύφλωσε (=ξεστράβωσε!) [η Αθηνά το Διομήδη], εμεταβάλθη, ουδέ κανείς σχεδόν (= ουδέ καν είς)

Λέξεις

φερέοικος (σ. 11) = που δεν έχει μόνιμη κατοικία (αν και ο τρόπος που χρησιμοποιεί τη λέξη ο Άλκης Αγγέλου δε με πολυβρίσκει σύμφωνο). Φερέοικα ζώα είναι όσα κουβαλάνε στην πλάτη τους τη φωλιά τους, π.χ. το σαλιγκάρι και η χελώνα.

μικρόχαρο (σ. 14) = η λέξη δεν υπάρχει στο ΛΚΝ. Από τις γκουγκλιές προκύπτει ότι σημαίνει συνήθως "μικρόψυχο". Ωστόσο, στο προκείμενο πρόκειται για παράθεμα του Παλαμά, όπου δεν καταλαβαίνω πολύ τη σημασία της.

πολιτικάς εκδόσεις (σ. 40) = εκδόσεις που έγιναν από συγκεκριμένες πόλεις

ευπόριστα (σ. 42) = "απορίαι εις ευπόριστα, πληροφορίαι εις άπορα πράγματα"

εκστηθίζω (σ. 44) = αποστηθίζω

ιδιώτας (σ. 48) = idiots

φορτική κωμωδία (σ. 49) = "...όσα μας εσυνέβησαν εις το ταξείδιον, τα πολλά, αστεία, ολίγα δε και της φορτικής κωμωδίας άξια". Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει. Μήπως "φαρσικής";

έθη και ήθη (σ. 59) = μάλλον εννοεί "ήθη και έθιμα".

ψωμοζητία (σ. 70)

σκορδούλα (σ. 70) = πανούκλα

πύργοι [στη Χίο] (σ. 70 και αλλού) = δεν ξέρω αν εννοεί σπίτια, υποστατικά, ή πραγματικούς πύργους.

αργυρολάτρης (σ. 73)

γεννάδας (σ. 73) = ευπατρίδης

προσευχητής (σ. 73) = ο προσευχόμενος

πορτογαλιά (σ. 74) = πορτοκαλιά

φρενόμετρον (σ. 75)

ξηρόν, στη φράση "εκτύπα την ταβακοθήκην με το ξηρόν του δακτύλου" (σ. 75) = ;

ταβακίζομαι (passim) = παίρνω πρέζα ταμπάκου;

σχολαϊσμός (σ. 82) = pe'dantisme.

υπουργούς (σ. 86) = βοηθούς

σεβαστής (σ. 87) = κάποιος που σέβεται

φιλοπλουτία (σ. 94)

παγουροπόδαρα (σ. 100) = κάποιου είδους φυλαχτά

κολλίκια (σ. 101) = κουλούρια

αγιάγριος (σ. 116) = Δήθεν άγιος άνθρωπος, αλλά στην πραγματικότητα άγριος.

αμύλα (σ. 120) = το ανθόγαλα στα χιώτικα (ερμηνεία του ίδιου του Κοραή)

ευγενισμός [του έθνους] (σ. 123)

βιωτική (σ. 125) = η τέχνη των τεχνών και επιστήμη των επιστημών. Τη συσχετίζει με το γαλλικό savoir-vivre.

φραγκοπατέρας (σ. 127) = καθολικός ιερέας

Α! Α! (passim) = Χα! Χα! (το γράφει μάλλον με δασεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος, γιατί δεν το βλέπω καλά)

μυθιστορία (σ. 139) = romanzo

συμβάματα (σ. 144) = συμβάντα

νοσοκομούμαι (σ. 145)

Μπλιαχ!

Μέσα από το μεταφραστικό φόρουμ Lexilogia έπεσε στην αντίληψή μου βιβλιοπαρουσίαση του Στάντη Αποστολίδη από το 1997 για ένα δίτομο έργο με τίτλο ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ (1996). Παρά το ότι μέμφεται τη γραφή Βατοπαίδιο αντί για Βατοπέδιο, επαινεί το όλο έργο και το θεωρεί εξαιρετικού επιπέδου, γράφει δε σ' ένα σημείο τα εξής εμετικά και γελοία:

ΣΟBAPH EKΔΟΣH; - MΟNΟ ΣTΟ ΠΟΛYTΟNIKΟ!

Iδιαίτερα αξιέπαινη κ' η εμμονή του εκδότη στο πολυτονικό σύστημα, αναπόσπαστο πια χαρακτηριστικό όσων βιβλίων έχουν αξίωση ποιότητας διαχρονικής- γιατί, ας μη γελιόμαστε, όσοι, λίγοι, ξέρουν και χειρίζονται τη γλώσσα, αδύνατο ν' ανεχθούν το μονοτονικό. Kαι τα όποια σοβαρά επιστημονικά έργα βγαίνουν (έχοντας και με το δυσβάσταχτο πλέον οικονομικό κόστος των τόνων στη φωτοσύνθεση ή στις ελάχιστες εναπομένουσες μονοτυπίες ν' αντιπαλέψουν) πιστοποιούν του λόγου το αληθές...

Το ξαναπαραθέτω, για να λάμψει το τερατώδες (και βλακώδες) της φράσης:

ας μη γελιόμαστε, όσοι, λίγοι, ξέρουν και χειρίζονται τη γλώσσα, αδύνατο ν' ανεχθούν το μονοτονικό.

Όσο για το δυσβάσταχτο πλέον οικονομικό κόστος των τόνων στη φωτοσύνθεση, ξέρουμε τώρα όλοι ότι η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαι/εδίου έχει λύση και γι' αυτό....

Προσθήκη Σεπτ. 2009
Αυτό το "Μεγίστη" της Μονής Βατοπεδίου του είπανε στο Πατριαρχείο του ηγουμένου Εφραίμ να το κόψει, γιατί μόνο η Μονή "Μεγίστης" Λαύρας το δικαιούται. Από το tvxs:

Η Επιτροπή ζήτησε ακόμη από τον Εφραίμ να περιοριστεί στο Άγιον Όρος, να μη μετακινείται συχνά, καθώς προκαλεί με την εκκοσμικευμένη συμπεριφορά του, να μην επανεκλεγεί το «δεξί του χέρι», ο Αρσένιος στο ηγουμενοσυμβούλιο της Μονής Βατοπεδίου, αλλά και να απαλειφθεί ο όρος «Μεγίστη» που σφετερίζονται και χρησιμοποιούν αυθαίρετα οι βατοπεδινοί τα τελευταία χρόνια, καθώς ο τίτλος «Μεγίστη» ανήκει ιστορικά μόνο στη Μονή της Αγίας Λαύρας.

Μεταγωγή

Τη λέξη αυτή το ΛΚΝ την έχει μόνο με τη σημασία της μεταφοράς κρατουμένων, ενώ χρησιμοποιείται και με άλλες σημασίες, σε διάφορους επιστημονικούς κλάδους: μεταγωγή πλαισίου, μεταγωγή κυκλώματος, πακέτου, κυψέλης, σημάτων, ετικέτας (αποδίδοντας αγγλικούς όρους όπως transduction, switching)... όπως είναι και εντελώς φυσικό. Πώς είναι δυνατόν, μια λέξη φτιαγμένη με τόσο αγνά υλικά, μετά+άγω, να περιορίζεται η σημασία της σε τόσο ασφυχτικά πλαίσια;

Ιερός Βράχος

Όταν έχει πάρα πολύ κόσμο στην Ακρόπολη, οι φύλακες αναγκάζονται να κλείσουν την είσοδο, να σταματήσουν την άνοδο σε όσους έχουν ήδη μπει μέσα και θέλουν να διασχίσουν προς τα πάνω τα Προπύλαια, και ν' αρχίσουν να αδειάζουν όσους έχουν τελειώσει την επίσκεψη κι είναι στην κορφή του βράχου κι έχουν βαλθεί να κατέβουν, προτού επιτρέψουν πάλι την κίνηση των άλλων προς τα πάνω και την είσοδο νέων επισκεπτών μέσα στον αρχαιολογικό χώρο. Ο πάρα πολύς αυτός κόσμος υπάρχει όταν έχουν καταφτάσει στον Πειραιά πάνω από 2 υπερκρουαζιερόπλοια (2.500-3000 επιβάτες έκαστο) ταυτοχρόνως, συν όλοι οι άλλοι επισκέπτες, γκρουπ και μεμονωμένοι. Η συμφόρηση συμβαίνει συνήθως τις ώρες 9.30-11.30. Πριν και μετά, τα πράγματα είναι δύσκολα αλλά δεν φτάνουν στο έμφραγμα.

Οι φωνές που ακούγονται είναι μιας φυλάκισσας κι ενός φύλακα. Παρά το ότι οι φύλακες έχουν γουόκι-τόκι, φαίνεται ότι οι δύο που ακούγονται να φωνάζουν για να συνεννοηθούν μεταξύ τους δεν είχαν άλλο τρόπο να επικοινωνήσουν.

Αν η πρόσβαση στα Προπύλαια γινόταν με την αρχαία ευθεία ράμπα, αντί για το "ρομαντικό" ζιγκ-ζαγκ δρομάκι που έχει τώρα, ίσως το πρόβλημα να ήταν μικρότερο, αν και βέβαια η κύρια αιτία είναι ότι τα Προπύλαια και το ιερό στην κορφή του βράχου δε σχεδιάστηκαν, φυσικά, για τέτοια φορτία επισκεπτών.

Μυλωνάς ή Παλαιοκώστας;

Σήμερα το πρωί είδα το εξής πανό στα κάγκελα του Πολυτεχνείου:



Για όσους δεν το βλέπουν καλά, λέει:

Βασίλη Παλαιοκώστα
είμαστε μαζί σου
Γιώργο Μυλωνά
άντε κ' γαμήσου

Στην αρχή της φράσης "είμαστε μαζί σου" υπάρχει, αριστερά, ένα κόκκινο αστέρι.

Υπογραφή δεν φέρει το πανό. Ίσως είναι αναρχικό, ή ίσως να ανήκει σε μη αναρχικούς οπαδούς της 'άμεσης δράσης'. Η 17 Νοέμβρη, πάντως, θα τον εκτελούσε, καθώς ήταν υπεράνω χρημάτων.
Αυτό μου θύμισε εκείνο το τρικάκι που είχα δει πριν από μερικά χρόνια σε μια στάση λεωφορείου, στην οδό Συγγρού, που έλεγε: "Χέρι-χέρι, με τον Φαρμακοχέρη", δηλ. με τον Κουφοντίνα της 17 Νοέμβρη. Δυστυχώς, τότε δεν είχα κινητό με κάμερα, να το απoθανατίσω (sic).

Είναι αξιοσημείωτη η κολιγιά αντιεξουσιαστών και Παλαιοκώστα. Για την ιστορία, ο Βασίλης Παλαιοκώστας είναι ο αρχηγός της σπείρας που απήγαγε τον βιομήχανο, ιδιοχτήτη της ΑΛΟΥΜΥΛ - Μυλωνάς ΑΕ και πρόεδρο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, Γιώργο Μυλωνά. Η αφίσα αναρτήθηκε μετά τη σύλληψη της σπείρας, στην οποία, σύμφωνα με την αστυνομία, συμμετείχε και ένας του αντιεξουσιαστικού χώρου. Ο Παλαιοκώστας είναι δραπέτης και, απ' ό,τι ξέρω, δεν είναι αναρχικός. Είναι όμως χιουμορίστας. Η σπείρα φαίνεται πως την πάτησε επειδή ένα από τα μέλη, μετά την πληρωμή των λύτρων, άρχισε τη μεγάλη ζωή (γυναίκες, χαρτιά, γλέντια), τις αγορές τζιπ, κλπ.