Σε δημοσιές και ρούγες

‘Μάζευε κι ας είν’ και ρώγες’, λέει η παροιμία, μα η Τράπεζα το θέλει ‘Μάζευε και ας είναι και ρώγες’. Έτσι, το ρυθμικό 8σύλλαβο γίνεται ατσούμπαλο 10σύλλαβο:

‘Είμαστε τα μόνιμα θύματα ενός έκτακτου πολιτισμού’, παραπονέθηκαν οι έκτακτοι αρχαιολόγοι, και κατέλαβαν την Ακρόπολη, μη αρκούμενοι στις “ΥΠΠΟσχέσεις” του υπουργού:

Ο υπουργός τούς ικανοποίησε κάποια αιτήματα, μα αυτοί συνέχισαν, οπότε τους έστειλε την Αστυνομία:

και τα ΜΑΤ:

Μια και μιλάω για Ακρόπολη, το μέρος που αξίζει περισσότερο είναι ο αρχαίος Περίπατος, βόρειος και νότιος. Μόνο εκεί μπορείς να βρεις πράγματα τόσο αληθινά όσο το κουφάρι μιας γάτας:

ή μια ζωντανή λατρεία στο ιερό της Αφροδίτης και του Έρωτα:

[Έχω ένσταση όμως ως προς την ορολογία των πινακίδων εκεί: γιατί ‘μεταβυζαντινή’ και όχι ‘της Τουρκοκρατίας’; καλά να πρόκειται για αγιογραφία, φερειπείν, αλλά σ’ ένα τοπογραφικό σχέδιο, τι πά’ να πει ‘Μεταβυζαντινή φάση’; Γιατί όχι ‘φάση Τουρκοκρατίας’;Αλλά ούτε εκείνο το ‘Μεσαιωνική φάση’ μου αρέσει, που εννοεί ‘φάση Φραγκοκρατίας’· δηλ. η βυζαντινή φάση δεν είναι μεσαιωνική; Αυτά βέβαια δεν αφορούν μόνο τον αρχαίο Περίπατο. Αφορούν τον νεοελληνικό κομπλεξισμό. Στο τέλος θα μετονομάσουν και τη Ρωμαιοκρατία ‘Μεθελληνιστική φάση’…]

Αντιθέτως, στην κορφή του Βράχου οι λατρείες απαγορεύονται, ακόμα και τα ρούχα που δημιουργούν υποψίες νεοπαγανισμού. Μια Πολωνέζα μαθήτρια σχολείου την είχαν σταματήσει γιατί φορούσε ένα ύποπτο φουστάνι, που θα μπορούσε (με πολλά θα) να ερμηνευτεί ως απομίμηση αρχαίου φορέματος. Τα ξέκωλα, αντιθέτως, επιτρέπονται sans problème. Μπορείτε επίσης, αν δε σας δουν, να κατακεραυνώσετε σύμπασα την ψευδόπιστη αρχαία πόλη από το ύψος του κάστρου της, με επικλήσεις στο θεό της Βίβλου και ανάλογες αρές, όπως έκαναν μια φορά κάτι πελάτες μου Αμερικανοί (τί άλλο;), από κάποια χριστιανική σέχτα.

Κάτω στον πεζόδρομο της Αρεοπαγίτου (το Σύγχρονο Περίπατο) παίζουν πολλά όργανα, νοτιοαμερικάνικα και άλλα, ετούτοι μάλιστα με μεγάφωνο, μα ο συμπαθέστερος για μένα είναι ο Θρακιώτης λυράρης από το Πλόβντιβ:

Η λύρα του έχει 3 χορδές για παίξιμο και 9-10 “για την αρμονία”.

Υπάρχουν και οι κουκλίτσες. Η παρακάτω Ιταλίδα μαθήτρια, έξω από το Εθν. Αρχαιολ. Μουσείο, έχει τους κροτάφους και το πίσω μέρος του κρανίου κουρεμένους:

Χωρίς καθόλου να θέλω να τους κατηγορήσω, αν ήμουν εικαστικός θα έκανα τους φύλακες των μουσείων θέμα μου:

Στη Γλυφάδα τα πράγματα είναι πολύ ανεβασμένα. Τα περίπτερα έχουν μέχρι και humidor!

Στη Γλυφάδα επίσης, τρώγοντας έμαθα ότι it’s so easy being green. Μάλιστα. Δεν έχετε παρά να αγοράσετε εμφιαλωμένο νερό:

Στο γλέντι του Αγ. Παντελεήμονα Αχαρνών με τους μετανάστες, ένας σκύλος was put to good use (for once):

Κατά τα άλλα, αγέλη αδέσποτων σκότωσε ένα 10χρονο αγόρι που έκανε ποδήλατο σε πολυσύχναστη παραλιακή περιοχή της Σικελίας. Τρεις μέρες μετά, και ενώ οι (αν)αρμόδιοι συζητούσαν ‘συγκλονισμένοι’ το γεγονός και έπαιζαν πινγκ-πονγκ με τις ευθύνες τους, άλλη αγέλη, στην ίδια τουριστική περιοχή, επιτέθηκε σε Γερμανίδα τουρίστρια που έκανε τζόγκινγκ, της έβγαλε το ένα μάτι, της ‘κατέβασε’ το υπόλοιπο πρόσωπο και την έστειλε στο νοσοκομείο σε ‘κρίσιμη κατάσταση με αβέβαιη πρόγνωση’. Λίγους μήνες νωρίτερα, σε άλλο σημείο (πιο βόρειο) της γειτονικής χώρας, ροτβάιλερ είχε σκοτώσει έναν γνωστό του κηπουρό. Τέλος, γνωστή μου έκανε το λάθος να χαριεντίζεται με (χορτάτο) σκύλο τρώγοντας σουβλάκι. Έχασε κομμάτι από τη μύτη της. Εμένα με έχουν δαγκώσει τρεις φορές, αδέσποτα και δεσποζόμενα, γιατί τόλμησα να κάνω ποδήλατο κοντά στην περιοχή ευθύνης τους. Δε θα αργήσει, πιστεύω, το θανατηφόρο περιστατικό και στη χώρα μας. Υπομονή!

Ο αρχαιολόγος Γιάννης Πίκουλας, καθηγ. Παν. Θεσσαλίας και συνεκδότης του περιοδικού hΟΡΟΣ, στον πρόλογο του βιβλίου του Οδικό Δίκτυο και Άμυνα (1994), ευχαρίστησε τους μαθητές του (τότε) στο ΤΕΛ Ν. Φιλαδέλφειας για τις μακράς διαρκείας αποχές τους από τα μαθήματα, πράγμα που του επέτρεψε να βρει το χρόνο να συγγράψει το βιβλίο, πράγμα δυσκολότατο για έναν μάχιμο εκπαιδευτικό (το να βρει το χρόνο)!

Και ολίγον μποτιλιάρισμα, όχι Αθηνιώτικο αλλά Αραχοβίτικο:

Τέλος, η τεχνολογία, ως γνωστόν, είναι η νέα θεότης. Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά της είναι η πραγμάτωση της έκφρασης “Απ’ έξω κούκλα, από μέσα πανούκλα”:

Θα κλείσω με το Αλ Τζαζίρα Μάρκετ: