Γενί Τζαμί Θεσσαλονίκης

Το Γενί Τζαμί είναι ένα ωραιότατο εκλεκτικιστικό χτίριο του 1902, του αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλλι, για τους Ντονμέδες της Θεσσαλονίκης. Μετά την Ανταλλαγή χριστιανών-μουσουλμάνων του 1923 στέγασε πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής και το 1925 στέγασε το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, ως το 1963, οπότε μετατράπηκε σε Πολιτιστικό Χώρο του Δήμου Θεσσαλονίκης, έως σήμερα. Φιλοξενεί παραταύτα παράλληλα στη μεγάλη αυλή του πλήθος ρωμαϊκά και παλαιοχριστιανικά ταφικά μνημεία, μεγάλου επιγραφικού και εικονογραφικού ενδιαφέροντος.

Το θέμα είναι ότι, μόλο που στο ίντερνετ υπάρχουν εκατοντάδες ανευρέσεις του "Γενί Τζαμί" της Θεσσαλονίκης (γιατί υπάρχουν και άλλα συνονόματα στην Ελλάδα), στην πόλη, αλλά και στη γειτονιά εκεί, κανείς δεν το ξέρει σαν Γενί Τζαμί, η δε οδός όπου βρίσκεται λεγόταν ως πρόσφατα "οδός Αρχαιολογικού Μουσείου", μετονομάστηκε δε σε "οδό Τάδε" (δεν το συγκράτησα), ένα όνομα ανθρώπου, που όμως εντελώς πρόσφατα (προ ημερών, δηλαδή) αφαιρέθηκαν οι πινακίδες του, οπότε, και μέχρι νεοτέρας, εξακολουθεί να ονομάζεται "οδός Αρχαιολογικού Μουσείου". Στοιχειώδης δικαιοσύνη επέβαλλε να μετονομαστεί σε "οδό Γενί Τζαμιού". Η πινακίδα στην είσοδο γράφει

Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο (Γενί Τζαμί)

δηλ. προτάσσεται η εντελώς περιστασιακή ιδιότητα του χτιρίου, που μάλιστα δεν ισχύει εδώ και 46 χρόνια (!), έναντι της αρχικής του ιδιότητας, για την οποία χτίστηκε πριν από μόλις 107 χρόνια και η οποία βοά, όταν βλέπεις το χτίριο. Τόσο καλά και ανεξίθρησκα!

Φανταστείτε, ας πούμε, τον Παρθενώνα να ονομάζεται:

Καλεσί Τζαμί (Παρθενώνας)

ή και

Παναγία η Αθηνιώτισσα (Παρθενώνας)

τι δίκαιο που θα 'τανε...

Αλλά βέβαια, ως γνωστόν, δεν υπήρξε Τουρκοκρατία, παρά μια μεταβυζαντινή εποχή [1][2]...