Σε δημοσιές και ρούγες

‘Μάζευε κι ας είν’ και ρώγες’, λέει η παροιμία, μα η Τράπεζα το θέλει ‘Μάζευε και ας είναι και ρώγες’. Έτσι, το ρυθμικό 8σύλλαβο γίνεται ατσούμπαλο 10σύλλαβο:

‘Είμαστε τα μόνιμα θύματα ενός έκτακτου πολιτισμού’, παραπονέθηκαν οι έκτακτοι αρχαιολόγοι, και κατέλαβαν την Ακρόπολη, μη αρκούμενοι στις “ΥΠΠΟσχέσεις” του υπουργού:

Ο υπουργός τούς ικανοποίησε κάποια αιτήματα, μα αυτοί συνέχισαν, οπότε τους έστειλε την Αστυνομία:

και τα ΜΑΤ:

Μια και μιλάω για Ακρόπολη, το μέρος που αξίζει περισσότερο είναι ο αρχαίος Περίπατος, βόρειος και νότιος. Μόνο εκεί μπορείς να βρεις πράγματα τόσο αληθινά όσο το κουφάρι μιας γάτας:

ή μια ζωντανή λατρεία στο ιερό της Αφροδίτης και του Έρωτα:

[Έχω ένσταση όμως ως προς την ορολογία των πινακίδων εκεί: γιατί ‘μεταβυζαντινή’ και όχι ‘της Τουρκοκρατίας’; καλά να πρόκειται για αγιογραφία, φερειπείν, αλλά σ’ ένα τοπογραφικό σχέδιο, τι πά’ να πει ‘Μεταβυζαντινή φάση’; Γιατί όχι ‘φάση Τουρκοκρατίας’;Αλλά ούτε εκείνο το ‘Μεσαιωνική φάση’ μου αρέσει, που εννοεί ‘φάση Φραγκοκρατίας’· δηλ. η βυζαντινή φάση δεν είναι μεσαιωνική; Αυτά βέβαια δεν αφορούν μόνο τον αρχαίο Περίπατο. Αφορούν τον νεοελληνικό κομπλεξισμό. Στο τέλος θα μετονομάσουν και τη Ρωμαιοκρατία ‘Μεθελληνιστική φάση’…]

Αντιθέτως, στην κορφή του Βράχου οι λατρείες απαγορεύονται, ακόμα και τα ρούχα που δημιουργούν υποψίες νεοπαγανισμού. Μια Πολωνέζα μαθήτρια σχολείου την είχαν σταματήσει γιατί φορούσε ένα ύποπτο φουστάνι, που θα μπορούσε (με πολλά θα) να ερμηνευτεί ως απομίμηση αρχαίου φορέματος. Τα ξέκωλα, αντιθέτως, επιτρέπονται sans problème. Μπορείτε επίσης, αν δε σας δουν, να κατακεραυνώσετε σύμπασα την ψευδόπιστη αρχαία πόλη από το ύψος του κάστρου της, με επικλήσεις στο θεό της Βίβλου και ανάλογες αρές, όπως έκαναν μια φορά κάτι πελάτες μου Αμερικανοί (τί άλλο;), από κάποια χριστιανική σέχτα.

Κάτω στον πεζόδρομο της Αρεοπαγίτου (το Σύγχρονο Περίπατο) παίζουν πολλά όργανα, νοτιοαμερικάνικα και άλλα, ετούτοι μάλιστα με μεγάφωνο, μα ο συμπαθέστερος για μένα είναι ο Θρακιώτης λυράρης από το Πλόβντιβ:

Η λύρα του έχει 3 χορδές για παίξιμο και 9-10 “για την αρμονία”.

Υπάρχουν και οι κουκλίτσες. Η παρακάτω Ιταλίδα μαθήτρια, έξω από το Εθν. Αρχαιολ. Μουσείο, έχει τους κροτάφους και το πίσω μέρος του κρανίου κουρεμένους:

Χωρίς καθόλου να θέλω να τους κατηγορήσω, αν ήμουν εικαστικός θα έκανα τους φύλακες των μουσείων θέμα μου:

Στη Γλυφάδα τα πράγματα είναι πολύ ανεβασμένα. Τα περίπτερα έχουν μέχρι και humidor!

Στη Γλυφάδα επίσης, τρώγοντας έμαθα ότι it’s so easy being green. Μάλιστα. Δεν έχετε παρά να αγοράσετε εμφιαλωμένο νερό:

Στο γλέντι του Αγ. Παντελεήμονα Αχαρνών με τους μετανάστες, ένας σκύλος was put to good use (for once):

Κατά τα άλλα, αγέλη αδέσποτων σκότωσε ένα 10χρονο αγόρι που έκανε ποδήλατο σε πολυσύχναστη παραλιακή περιοχή της Σικελίας. Τρεις μέρες μετά, και ενώ οι (αν)αρμόδιοι συζητούσαν ‘συγκλονισμένοι’ το γεγονός και έπαιζαν πινγκ-πονγκ με τις ευθύνες τους, άλλη αγέλη, στην ίδια τουριστική περιοχή, επιτέθηκε σε Γερμανίδα τουρίστρια που έκανε τζόγκινγκ, της έβγαλε το ένα μάτι, της ‘κατέβασε’ το υπόλοιπο πρόσωπο και την έστειλε στο νοσοκομείο σε ‘κρίσιμη κατάσταση με αβέβαιη πρόγνωση’. Λίγους μήνες νωρίτερα, σε άλλο σημείο (πιο βόρειο) της γειτονικής χώρας, ροτβάιλερ είχε σκοτώσει έναν γνωστό του κηπουρό. Τέλος, γνωστή μου έκανε το λάθος να χαριεντίζεται με (χορτάτο) σκύλο τρώγοντας σουβλάκι. Έχασε κομμάτι από τη μύτη της. Εμένα με έχουν δαγκώσει τρεις φορές, αδέσποτα και δεσποζόμενα, γιατί τόλμησα να κάνω ποδήλατο κοντά στην περιοχή ευθύνης τους. Δε θα αργήσει, πιστεύω, το θανατηφόρο περιστατικό και στη χώρα μας. Υπομονή!

Ο αρχαιολόγος Γιάννης Πίκουλας, καθηγ. Παν. Θεσσαλίας και συνεκδότης του περιοδικού hΟΡΟΣ, στον πρόλογο του βιβλίου του Οδικό Δίκτυο και Άμυνα (1994), ευχαρίστησε τους μαθητές του (τότε) στο ΤΕΛ Ν. Φιλαδέλφειας για τις μακράς διαρκείας αποχές τους από τα μαθήματα, πράγμα που του επέτρεψε να βρει το χρόνο να συγγράψει το βιβλίο, πράγμα δυσκολότατο για έναν μάχιμο εκπαιδευτικό (το να βρει το χρόνο)!

Και ολίγον μποτιλιάρισμα, όχι Αθηνιώτικο αλλά Αραχοβίτικο:

Τέλος, η τεχνολογία, ως γνωστόν, είναι η νέα θεότης. Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά της είναι η πραγμάτωση της έκφρασης “Απ’ έξω κούκλα, από μέσα πανούκλα”:

Θα κλείσω με το Αλ Τζαζίρα Μάρκετ:

Γραμματική της Ελληνικής Γλώσσας (Holton, Mackridge, Φιλιππάκη-Warburton), 01

Γράφει στη σελ. 3 (Ειρήνη Φιλιππάκη-Warburton):

 

1.1 ΦΩΝΟΛΟΓΙΚΩΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΤΕΜΑΧΙΑ

Το φωνολογικό σύστημα της Ελληνικής αποτελείται από τα παρακάτω διαφοροποιημένα τεμάχια ή φωνήματα:

(α) Σύμφωνα

     p, t, k, f, θ, x, v, δ, γ, s, z, l, r, m, n

(β) Φωνήεντα

     i, e, a, o, u

Καθένα από τα παραπάνω φωνήματα είναι δυνατόν να αντιστοιχεί σε περισσότερες από μία πραγματικές προφορές, δηλ. σε περισσότερες από μία διαφορετικές παραλλαγές ή αλλόφωνα, ανάλογα με τους περιβάλλοντες φθόγγους, οι οποίοι είναι δυνατόν να το επηρεάζουν με ποικίλους τρόπους. Τα φωνήματα τοποθετούνται σε πλάγιες καθέτους //, ενώ οι παραλλαγές ή αλλόφωνα τοποθετούνται σε ορθές αγκύλες [].

Φώνημα     Αλλόφωνο       Παραδείγματα

/p/:              [p]                [po’δi] πόδι, [ka’pu] κάπου

                    [b]                [bo’ta] μπότα, [ka(m)ba’na] καμπάνα

Το σύμφωνο [p] είναι άηχο διχειλικό στιγμιαίο. Απαντά σε όλα τα περιβάλλοντα εκτός αν βρίσκεται μετά από έρρινο. Μετά από ένα έρρινο προφέρεται ως [b], δηλ. ως ηχηρό διχειλικό στιγμιαίο, όπως φαίνεται ξεκάθαρα στη λέξη καμπάνα. Ωστόσο, είναι δυνατόν να απαντά και χωρίς το έρρινο, όπως στη λέξη μπότα, και σ’ αυτή την περίπτωση έρχεται σε αντίθεση με το άηχο [p]. Όμως, ακόμα και σ’ αυτές τις περιπτώσεις το [b] μπορεί να αναλυθεί ως αποτέλεσμα του συνδυασμού ενός έρρινου με το [p]. Ο συνδυασμός αυτός δίνει απλό [b] στην αρχή της λέξης, ([bo’ta] μπότα), ή έρρινο + b στο μέσο της λέξης. Το ίδιο το έρρινο είναι δυνατόν να καταστεί ασθενές ακόμα και στο μέσο της λέξης και να καταντήσει ένα χαρακτηριστικό προερρινοποίησης [mb] ([e’mboros] έμπορος) ή ακόμα και να εκλείψει τελείως ([e’boros]).

Αντίστοιχα πράγματα λέει για τα αλλόφωνα του /t/ ([t] και [d])και του /k/ ([k], [g], [k’] και [g’]).

Στο δε Γλωσσάρι γραμματικών όρων, σελ. 488, λέει:

φώνημα: η ελάχιστη μονάδα του φωνολογικού συστήματος μιας γλώσσας· ένας φθόγγος αναγνωρίζεται ως ξεχωριστό φώνημα όταν με τη χρήση του στη θέση ενός άλλου φθόγγου δημιουργείται μια διαφορετική λέξη (το ζεύγος [ko’ri], [xo’ri] δείχνει ότι το /k/ είναι ξεχωριστό φώνημα από το /x/· κάθε φώνημα μπορεί να πραγματώνεται με μία ή περισσότερες φωνητικές παραλλαγές, οι οποίες ονομάζονται αλλόφωνα)

Στα παραπάνω, έχω 2 απορίες:

1) χρησιμοποιεί τον όρο ‘φθόγγος’ χωρίς να τον ορίζει στο Γλωσσάρι, και με σημασία διαφορετική από του αλλοφώνου, που ωστόσο υιοθετεί έμμεσα στη σελ. 6, όπου λέει: “Ο φθόγγος [s] αποτελεί τη μοναδική πραγμάτωση του φωνήματος /s/. Είναι άηχο οδοντικό συριστικό σύμφωνο.” Σα να έλεγε δηλαδή “το αλλόφωνο [s]…”

2) Δεν καταλαβαίνω γιατί το μεν ζεύγος [ko’ri], [xo’ri] δείχνει ότι το /k/ είναι ξεχωριστό φώνημα από το /x/, τα δε ζεύγη [papa’ki], [baba’ki] ή [pi’ra] [bi’ra] κλπ. δεν δείχνουν ότι το /p/ είναι ξεχωριστό φώνημα από το /b/, αλλά ότι το [b] είναι, μαζί με το [p], αλλόφωνα του /p/.

Ανακύκλωση του πλούτου

Εγώ φοράω πάντα μάρσιπο. (Το Λεξ. Τριανταφυλλίδη το γράφει με ένα πι, το Λεξικό Μπαμπινιώτη με δύο· δεν προέρχεται από τον ίππο, αλλά παρ' όλα αυτά η αρχαία λέξη γραφότανε με δύο πι. Εγώ το γράφω με ένα.) Όταν μπαίνω σε τρόλεϊ κλπ., και έχει πολύ κόσμο, και είμαι όρθιος, έχω το ένα χέρι στη χειρολαβή ψηλά και το άλλο πάνω στο μάρσιπο, για να μη με κλέψουν. Αυτά, όταν έχει κόσμο. Σήμερα όμως προσπάθησε να με κλέψει ένας σε σχετικά άδειο τρόλεϊ, με τον εξής τρόπο:

Σηκώνομαι από τη θέση που καθόμουν και πάω στη μεσαία πόρτα. Στέκομαι φάτσα στην πόρτα, πρώτος για να βγω έξω μόλις το όχημα φτάσει στη στάση. Ένας τύπος είναι ακουμπισμένος με την πλάτη στην κλειστή πόρτα, ακριβώς απέναντί μου. Μου φαίνεται περίεργο, γιατί δεν έχει τόσο κόσμο ώστε να έχει εγκλωβιστεί στην πόρτα, και γιατί τον είχα δει να μπαίνει μια-δυο στάσεις πριν και άρα είχε το χρόνο να μετακινηθεί, αλλά δεν το επεξεργάζομαι παραπάνω. Απλώς μαγκώνομαι υποσυνείδητα. Επίσης, ο τύπος κρατάει μπροστά του, με το ένα χέρι, ένα σακίδιο πλάτης, άδειο ή ψιλοάδειο, όχι φουσκωμένο, επομένως ελαφρύ. Το άλλο του χέρι είναι αόρατο πίσω από το σακίδιο, αντί να κρέμεται κάτω, ελεύθερο. Μου θυμίζει ασυναίσθητα κάποιον που σε απειλεί με όπλο που το κρατάει πίσω από το σακίδιο, ώστε να είναι αόρατο. Με τρομάζει ελαφρώς το γεγονός, αλλά θεωρώ ότι είναι απλώς μια παραίσθηση. Ο τύπος με κοιτάει και με ρωτάει αν θα κατέβω. Λέω ναι. Κουνάει το κεφάλι του σε στιλ "εντάξει, μην ανησυχείς", με υπονοούμενο "θα φροντίσω να βγω απ' τη μέση για να κατέβεις". Όπως ξέρουμε, όταν είναι γεμάτο το όχημα, όταν αυτό φτάσει στη στάση και η πόρτα ανοίξει, κάποιος που είναι σ' αυτή τη θέση, με την πλάτη στην πόρτα, κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο, αφήνει τούς μέσα να βγουν, και μετά ξανανεβαίνει. Αυτός όμως, όπως προείπα, δεν είχε λόγο να είναι εκεί, γιατί το τρόλεϊ είχε χώρο. Τέλος πάντων, τελικά το όχημα φτάνει στη στάση. Οι πόρτες ανοίγουν με το γνωστό τρόπο, προς τα πλάγια, και ο τύπος αντί να κατέβει, ακολουθεί με το σώμα του τη λοξή πορεία της πόρτας που ανοίγει, κρατώντας συνεχώς την πλάτη του κόντρα στην πόρτα, καθώς αυτή κινείται λοξώς προς το πλάι. Έτσι, τελικά καταλήγει στο πλάι μου, και καθώς κινείται έτσι, το σακίδιο που κρατά αρχίζει να τρίβει το μάρσιπό μου. Το χέρι του εξακολουθεί να είναι αόρατο πίσω από το σακίδιό του. Τότε αρχίζω να νιώθω ότι κάτι πασπατεύει το μάρσιπό μου. Το πράγμα κρατά ίσως 3-4 δευτερόλεπτα. Τόσος χρόνος χρειάζεται για να σου πάρουν όσα έβγαλες δουλεύοντας μια ολόκληρη μέρα, ή και πολύ περισσότερο. Χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει πλήρως ότι τα δάχτυλά του προσπαθούν να μπουν μέσα στο μάρσιπο, τραβιέμαι μακριά του, και τελικά βγαίνω έξω, στο πεζοδρόμιο. Αυτός μένει μέσα, φυσικά, και το τρόλεϊ φεύγει. Κοιτάζω το μάρσιπό μου, και βλέπω το φερμουάρ του ανοιγμένο κατά το ένα τέταρτο με ένα τρίτο. Μετράω τα λεφτά μου, και βλέπω ότι δεν μου πήρε τίποτα. Σκέφτομαι το κινητό μου, που είναι σε ειδική εξωτερική θήκη στο μπροστά δεξιά μέρος του μαρσίπου· βλέπω ότι είναι και αυτό στη θέση του. Τη γλίτωσα. Για τα λεφτά πήγαινε, αλλά δεν τα κατάφερε τελικά. Νεαρός 27-30 χρονώ περίπου, κοντός, απλά ντυμένος, με κασκετάκι.

Αυτά, για κάθε ενδιαφερόμενο... μαρσιποφόρο!

Δεν είσαι δικός μας

Πρώτη φορά μου συνέβη να πέσω σε ιστότοπο που δε σ' αφήνει να μπεις μέσα για ρατσιστικούς λόγους, δηλ. βλέπει ότι μπαίνεις π.χ. από Ελλάδα, υποθέτει ότι δεν είσαι Germanic και άρα σου αρνείται την πρόσβαση:

You have reached Skadi Forum, the web's first, oldest and largest Germanic Online Community.

If you are able to read this page, it means that you are trying to access
Skadi Forum from a country which has no (or no longer) a sizeable Germanic population.

As a Germanic Online Community, we strive to preserve our cultural, spiritual, and ethnic heritage,
as well as our Germanic values and the very core of our nature and identity.
Hence, we try and prefer to limit access to Skadi Forum as far as possible to people of
Germanic or predominantly Germanic descent in order that we can foster our culture and traditions,
share our wisdom and knowledge, and build friendships, without having to deal with
non-Germanic influences which water down our culture, leading to even more "multi-culturalization."

If you are a member of Skadi Forum who currently stays in a non-Germanic country, please
contact us with your static IP address or dynamic IP address range in order that we can grant you access.

If you are a Germanic non-member who resides in a country from which you have no access
but are interested to join our community, please have at least one Skadi Regular of good standing
vouch for you and contact us with your IP address or IP address range, as well as your desired
user name and some details about you in order that we can also admit you.

Χάιλ Χίτλερ!